παρεμενέτην

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pa.re.me.né.tɛːn/ → /pa.re.meˈne.tin/ → /pa.re.meˈne.tin/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pa.re.me.né.tɛːn/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pa.re.meˈne.te̝n/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pa.re.meˈne.tin/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pa.re.meˈne.tin/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pa.re.meˈne.tin/

Verb

παρεμενέτην • (paremenétēn)

1. third-person dual imperfect active indicative of παραμένω (paraménō)