προγίγνομαι

Ancient Greek

Alternative forms

• προγῑ́νομαι (progī́nomai) — Ionic, Koine

Etymology

προ- (pro-) +‎ γίγνομαι (gígnomai)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pro.ɡí.ɡno.mai̯/ → /proˈʝi.ɣno.mɛ/ → /proˈʝi.ɣno.me/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pro.ɡí.ɡno.mai̯/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /proˈɡi.ɡno.mɛ/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /proˈʝi.ɣno.mɛ/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /proˈʝi.ɣno.me/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /proˈʝi.ɣno.me/

Verb

προγίγνομαι • (progígnomai)

1. to come forward
2. to be born before, exist before

Conjugation

   Present: προγίγνομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	προγίγνομαι	προγίγνῃ, προγίγνει	προγίγνεται	προγίγνεσθον	προγίγνεσθον	προγιγνόμεθᾰ	προγίγνεσθε	προγίγνονται
	subjunctive	προγίγνωμαι	προγίγνῃ	προγίγνηται	προγίγνησθον	προγίγνησθον	προγιγνώμεθᾰ	προγίγνησθε	προγίγνωνται
	optative	προγιγνοίμην	προγίγνοιο	προγίγνοιτο	προγίγνοισθον	προγιγνοίσθην	προγιγνοίμεθᾰ	προγίγνοισθε	προγίγνοιντο
	imperative		προγίγνου	προγιγνέσθω	προγίγνεσθον	προγιγνέσθων		προγίγνεσθε	προγιγνέσθων
infinitive						προγίγνεσθαι
participle	m					προγιγνόμενος
	f					προγιγνομένη
	n					προγιγνόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: προγενήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	προγενήσομαι	προγενήσῃ, προγενήσει	προγενήσεται	προγενήσεσθον	προγενήσεσθον	προγενησόμεθᾰ	προγενήσεσθε	προγενήσονται
	optative	προγενησοίμην	προγενήσοιο	προγενήσοιτο	προγενήσοισθον	προγενησοίσθην	προγενησοίμεθᾰ	προγενήσοισθε	προγενήσοιντο
					middle
infinitive					προγενήσεσθαι
participle	m				προγενησόμενος
	f				προγενησομένη
	n				προγενησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: προὐγενόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	προὐγενόμην	προὐγένου	προὐγένετο	προὐγένεσθον	προὐγενέσθην	προὐγενόμεθᾰ	προὐγένεσθε	προὐγένοντο
	subjunctive	προγένωμαι	προγένῃ	προγένηται	προγένησθον	προγένησθον	προγενώμεθᾰ	προγένησθε	προγένωνται
	optative	προγενοίμην	προγένοιο	προγένοιτο	προγένοισθον	προγενοίσθην	προγενοίμεθᾰ	προγένοισθε	προγένοιντο
	imperative		προγενοῦ	προγενέσθω	προγένεσθον	προγενέσθων		προγένεσθε	προγενέσθων
					middle
infinitive					προγενέσθαι
participle	m				προγενόμενος
	f				προγενομένη
	n				προγενόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: προγενόμην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	προγενόμην	προγένεο	προγένετο	προγένεσθον	προγενέσθην	προγενόμε(σ)θᾰ	προγένεσθε	προγένοντο
	subjunctive	προγένωμαι	προγένηαι	προγένηται	προγένησθον	προγένησθον	προγενώμε(σ)θᾰ	προγένησθε	προγένωνται
	optative	προγενοίμην	προγένοιο	προγένοιτο	προγένοισθον	προγενοίσθην	προγενοίμε(σ)θᾰ	προγένοισθε	προγενοίᾰτο
	imperative		προγένεο	προγενέσθω	προγένεσθον	προγενέσθων		προγένεσθε	προγενέσθων
					middle
infinitive					προγενέσθαι
participle	m				προγενόμενος
	f				προγενομένη
	n				προγενόμενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: προγέγονᾰ, προγεγένημαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	προγέγονᾰ	προγέγονᾰς	προγέγονε(ν)	προγεγόνᾰτον	προγεγόνᾰτον	προγεγόνᾰμεν	προγεγόνᾰτε	προγεγόνᾱσῐ(ν)
	subjunctive	προγεγόνω	προγεγόνῃς	προγεγόνῃ	προγεγόνητον	προγεγόνητον	προγεγόνωμεν	προγεγόνητε	προγεγόνωσῐ(ν)
	optative	προγεγόνοιμῐ, προγεγονοίην	προγεγόνοις, προγεγονοίης	προγεγόνοι, προγεγονοίη	προγεγόνοιτον	προγεγονοίτην	προγεγόνοιμεν	προγεγόνοιτε	προγεγόνοιεν
	imperative		προγέγονε	προγεγονέτω	προγεγόνετον	προγεγονέτων		προγεγόνετε	προγεγονόντων
middle/ passive	indicative	προγεγένημαι	προγεγένησαι	προγεγένηται	προγεγένησθον	προγεγένησθον	προγεγενήμεθᾰ	προγεγένησθε	προγεγένηνται
	subjunctive	προγεγενημένος ὦ	προγεγενημένος ᾖς	προγεγενημένος ᾖ	προγεγενημένω ἦτον	προγεγενημένω ἦτον	προγεγενημένοι ὦμεν	προγεγενημένοι ἦτε	προγεγενημένοι ὦσῐ(ν)
	optative	προγεγενημένος εἴην	προγεγενημένος εἴης	προγεγενημένος εἴη	προγεγενημένω εἴητον/εἶτον	προγεγενημένω εἰήτην/εἴτην	προγεγενημένοι εἴημεν/εἶμεν	προγεγενημένοι εἴητε/εἶτε	προγεγενημένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		προγεγένησο	προγεγενήσθω	προγεγένησθον	προγεγενήσθων		προγεγένησθε	προγεγενήσθων
		active				middle/passive
infinitive		προγεγονέναι				προγεγενῆσθαι
participle	m	προγεγονώς				προγεγενημένος
	f	προγεγονυῖᾰ				προγεγενημένη
	n	προγεγονός				προγεγενημένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• πρόγονος (prógonos)

Further reading

• “προγίγνομαι”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• προγίγνομαι in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• προγίγνομαι in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• “προγίγνομαι”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press