σελινῖτις

Ancient Greek

Etymology

From σέλῑνον (sélīnon, “celery”) +‎ -ῖτις (-îtis).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /si.dɛː.rîː.tis/ → /si.ðiˈri.tis/ → /si.ðiˈri.tis/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /si.dɛː.rîː.tis/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /si.de̝ˈri.tis/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /si.ðiˈri.tis/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /si.ðiˈri.tis/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /si.ðiˈri.tis/

Noun

σελῑνῖτῐς • (selīnîtis) f (genitive σελῑνῑ́τῐδος); third declension

1. ground ivy (Glechoma hederacea)

   Synonym: χαμαίκισσος (khamaíkissos)

Inflection

Third declension of ἡ σελῑνῖτῐς; τῆς σελῑνῑ́τῐδος (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ σελῑνῖτῐς hē selīnîtis	τὼ σελῑνῑ́τῐδε tṑ selīnī́tide	αἱ σελῑνῑ́τῐδες hai selīnī́tides
Genitive	τῆς σελῑνῑ́τῐδος tês selīnī́tidos	τοῖν σελῑνῑτῐ́δοιν toîn selīnītídoin	τῶν σελῑνῑτῐ́δων tôn selīnītídōn
Dative	τῇ σελῑνῑ́τῐδῐ têi selīnī́tidi	τοῖν σελῑνῑτῐ́δοιν toîn selīnītídoin	ταῖς σελῑνῑ́τῐσῐ / σελῑνῑ́τῐσῐν taîs selīnī́tisi(n)
Accusative	τὴν σελῑνῑ́τῐδᾰ tḕn selīnī́tida	τὼ σελῑνῑ́τῐδε tṑ selīnī́tide	τᾱ̀ς σελῑνῑ́τῐδᾰς tā̀s selīnī́tidas
Vocative	σελῑνῖτῐς selīnîtis	σελῑνῑ́τῐδε selīnī́tide	σελῑνῑ́τῐδες selīnī́tides
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension. Nominative singular -ς (-s) arose by reduction of the original cluster *-ds.

References

• “σελινῖτις”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• σελινῖτις in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette