στρατηγέω

Ancient Greek edit

στρᾰτηγός (stratēgós, “general”) +‎ -έω (-éō)

στρᾰτηγέω • (stratēgéō)

Present: στρᾰτηγέω (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	στρᾰτηγέω	στρᾰτηγέεις	στρᾰτηγέει	στρᾰτηγέετον	στρᾰτηγέετον	στρᾰτηγέομεν	στρᾰτηγέετε	στρᾰτηγέουσῐ(ν)
	subjunctive	στρᾰτηγέω	στρᾰτηγέῃς	στρᾰτηγέῃ	στρᾰτηγέητον	στρᾰτηγέητον	στρᾰτηγέωμεν	στρᾰτηγέητε	στρᾰτηγέωσῐ(ν)
	optative	στρᾰτηγέοιμῐ	στρᾰτηγέοις	στρᾰτηγέοι	στρᾰτηγέοιτον	στρᾰτηγεοίτην	στρᾰτηγέοιμεν	στρᾰτηγέοιτε	στρᾰτηγέοιεν
	imperative		στρᾰτήγεε	στρᾰτηγεέτω	στρᾰτηγέετον	στρᾰτηγεέτων		στρᾰτηγέετε	στρᾰτηγεόντων
		active
infinitive		στρᾰτηγέειν
participle	m	στρᾰτηγέων
	f	στρᾰτηγέουσᾰ
	n	στρᾰτηγέον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	στρᾰτηγῶ	στρᾰτηγεῖς	στρᾰτηγεῖ	στρᾰτηγεῖτον	στρᾰτηγεῖτον	στρᾰτηγοῦμεν	στρᾰτηγεῖτε	στρᾰτηγοῦσῐ(ν)
	subjunctive	στρᾰτηγῶ	στρᾰτηγῇς	στρᾰτηγῇ	στρᾰτηγῆτον	στρᾰτηγῆτον	στρᾰτηγῶμεν	στρᾰτηγῆτε	στρᾰτηγῶσῐ(ν)
	optative	στρᾰτηγοίην, στρᾰτηγοῖμῐ	στρᾰτηγοίης, στρᾰτηγοῖς	στρᾰτηγοίη, στρᾰτηγοῖ	στρᾰτηγοῖτον, στρᾰτηγοίητον	στρᾰτηγοίτην, στρᾰτηγοιήτην	στρᾰτηγοῖμεν, στρᾰτηγοίημεν	στρᾰτηγοῖτε, στρᾰτηγοίητε	στρᾰτηγοῖεν, στρᾰτηγοίησᾰν
	imperative		στρᾰτήγει	στρᾰτηγείτω	στρᾰτηγεῖτον	στρᾰτηγείτων		στρᾰτηγεῖτε	στρᾰτηγούντων
		active
infinitive		στρᾰτηγεῖν
participle	m	στρᾰτηγῶν
	f	στρᾰτηγοῦσᾰ
	n	στρᾰτηγοῦν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἐστρᾰτήγεον (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐστρᾰτήγεον	ἐστρᾰτήγεες	ἐστρᾰτήγεε(ν)	ἐστρᾰτηγέετον	ἐστρᾰτηγεέτην	ἐστρᾰτηγέομεν	ἐστρᾰτηγέετε	ἐστρᾰτήγεον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐστρᾰτήγουν	ἐστρᾰτήγεις	ἐστρᾰτήγει	ἐστρᾰτηγεῖτον	ἐστρᾰτηγείτην	ἐστρᾰτηγοῦμεν	ἐστρᾰτηγεῖτε	ἐστρᾰτήγουν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	στρᾰτηγήσω	στρᾰτηγήσεις	στρᾰτηγήσει	στρᾰτηγήσετον	στρᾰτηγήσετον	στρᾰτηγήσομεν	στρᾰτηγήσετε	στρᾰτηγήσουσῐ(ν)
active	optative	στρᾰτηγήσοιμῐ	στρᾰτηγήσοις	στρᾰτηγήσοι	στρᾰτηγήσοιτον	στρᾰτηγησοίτην	στρᾰτηγήσοιμεν	στρᾰτηγήσοιτε	στρᾰτηγήσοιεν
		active
infinitive		στρᾰτηγήσειν
participle	m	στρᾰτηγήσων
	f	στρᾰτηγήσουσᾰ
	n	στρᾰτηγῆσον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐστρᾰτήγησᾰ	ἐστρᾰτήγησᾰς	ἐστρᾰτήγησε(ν)	ἐστρᾰτηγήσᾰτον	ἐστρᾰτηγησᾰ́την	ἐστρᾰτηγήσᾰμεν	ἐστρᾰτηγήσᾰτε	ἐστρᾰτήγησᾰν
	subjunctive	στρᾰτηγήσω	στρᾰτηγήσῃς	στρᾰτηγήσῃ	στρᾰτηγήσητον	στρᾰτηγήσητον	στρᾰτηγήσωμεν	στρᾰτηγήσητε	στρᾰτηγήσωσῐ(ν)
	optative	στρᾰτηγήσαιμῐ	στρᾰτηγήσειᾰς, στρᾰτηγήσαις	στρᾰτηγήσειε(ν), στρᾰτηγήσαι	στρᾰτηγήσαιτον	στρᾰτηγησαίτην	στρᾰτηγήσαιμεν	στρᾰτηγήσαιτε	στρᾰτηγήσειᾰν, στρᾰτηγήσαιεν
	imperative		στρᾰτήγησον	στρᾰτηγησᾰ́τω	στρᾰτηγήσᾰτον	στρᾰτηγησᾰ́των		στρᾰτηγήσᾰτε	στρᾰτηγησᾰ́ντων
		active
infinitive		στρᾰτηγῆσαι
participle	m	στρᾰτηγήσᾱς
	f	στρᾰτηγήσᾱσᾰ
	n	στρᾰτηγῆσᾰν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐστρᾰτήγηκᾰ	ἐστρᾰτήγηκᾰς	ἐστρᾰτήγηκε(ν)	ἐστρᾰτηγήκᾰτον	ἐστρᾰτηγήκᾰτον	ἐστρᾰτηγήκᾰμεν	ἐστρᾰτηγήκᾰτε	ἐστρᾰτηγήκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἐστρᾰτηγήκω	ἐστρᾰτηγήκῃς	ἐστρᾰτηγήκῃ	ἐστρᾰτηγήκητον	ἐστρᾰτηγήκητον	ἐστρᾰτηγήκωμεν	ἐστρᾰτηγήκητε	ἐστρᾰτηγήκωσῐ(ν)
	optative	ἐστρᾰτηγήκοιμῐ, ἐστρᾰτηγηκοίην	ἐστρᾰτηγήκοις, ἐστρᾰτηγηκοίης	ἐστρᾰτηγήκοι, ἐστρᾰτηγηκοίη	ἐστρᾰτηγήκοιτον	ἐστρᾰτηγηκοίτην	ἐστρᾰτηγήκοιμεν	ἐστρᾰτηγήκοιτε	ἐστρᾰτηγήκοιεν
	imperative		ἐστρᾰτήγηκε	ἐστρᾰτηγηκέτω	ἐστρᾰτηγήκετον	ἐστρᾰτηγηκέτων		ἐστρᾰτηγήκετε	ἐστρᾰτηγηκόντων
		active
infinitive		ἐστρᾰτηγηκέναι
participle	m	ἐστρᾰτηγηκώς
	f	ἐστρᾰτηγηκυῖᾰ
	n	ἐστρᾰτηγηκός
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.