συγκατοικέω

Ancient Greek

Etymology

From συν- (sun-, “with”) +‎ κατοικέω (katoikéō, “inhabit, dwell”)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /syŋ.ka.toi̯.ké.ɔː/ → /syŋ.ɡa.tyˈce.o/ → /siŋ.ɡa.tiˈce.o/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /syŋ.ka.toi̯.ké.ɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /syŋ.ka.tyˈke.o/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /syŋ.ɡa.tyˈce.o/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /syŋ.ɡa.tyˈce.o/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /siŋ.ɡa.tiˈce.o/

Verb

συγκᾰτοικέω • (sunkatoikéō)

1. to dwell with one

Inflection

   Present: συγκᾰτοικέω, συγκᾰτοικέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	συγκᾰτοικέω	συγκᾰτοικέεις	συγκᾰτοικέει	συγκᾰτοικέετον	συγκᾰτοικέετον	συγκᾰτοικέομεν	συγκᾰτοικέετε	συγκᾰτοικέουσῐ(ν)
	subjunctive	συγκᾰτοικέω	συγκᾰτοικέῃς	συγκᾰτοικέῃ	συγκᾰτοικέητον	συγκᾰτοικέητον	συγκᾰτοικέωμεν	συγκᾰτοικέητε	συγκᾰτοικέωσῐ(ν)
	optative	συγκᾰτοικέοιμῐ	συγκᾰτοικέοις	συγκᾰτοικέοι	συγκᾰτοικέοιτον	συγκᾰτοικεοίτην	συγκᾰτοικέοιμεν	συγκᾰτοικέοιτε	συγκᾰτοικέοιεν
	imperative		συγκᾰτοίκεε	συγκᾰτοικεέτω	συγκᾰτοικέετον	συγκᾰτοικεέτων		συγκᾰτοικέετε	συγκᾰτοικεόντων
middle/ passive	indicative	συγκᾰτοικέομαι	συγκᾰτοικέῃ, συγκᾰτοικέει	συγκᾰτοικέεται	συγκᾰτοικέεσθον	συγκᾰτοικέεσθον	συγκᾰτοικεόμεθᾰ	συγκᾰτοικέεσθε	συγκᾰτοικέονται
	subjunctive	συγκᾰτοικέωμαι	συγκᾰτοικέῃ	συγκᾰτοικέηται	συγκᾰτοικέησθον	συγκᾰτοικέησθον	συγκᾰτοικεώμεθᾰ	συγκᾰτοικέησθε	συγκᾰτοικέωνται
	optative	συγκᾰτοικεοίμην	συγκᾰτοικέοιο	συγκᾰτοικέοιτο	συγκᾰτοικέοισθον	συγκᾰτοικεοίσθην	συγκᾰτοικεοίμεθᾰ	συγκᾰτοικέοισθε	συγκᾰτοικέοιντο
	imperative		συγκᾰτοικέου	συγκᾰτοικεέσθω	συγκᾰτοικέεσθον	συγκᾰτοικεέσθων		συγκᾰτοικέεσθε	συγκᾰτοικεέσθων
		active				middle/passive
infinitive		συγκᾰτοικέειν				συγκᾰτοικέεσθαι
participle	m	συγκᾰτοικέων				συγκᾰτοικεόμενος
	f	συγκᾰτοικέουσᾰ				συγκᾰτοικεομένη
	n	συγκᾰτοικέον				συγκᾰτοικεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Present: συγκᾰτοικῶ, συγκᾰτοικοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	συγκᾰτοικῶ	συγκᾰτοικεῖς	συγκᾰτοικεῖ	συγκᾰτοικεῖτον	συγκᾰτοικεῖτον	συγκᾰτοικοῦμεν	συγκᾰτοικεῖτε	συγκᾰτοικοῦσῐ(ν)
	subjunctive	συγκᾰτοικῶ	συγκᾰτοικῇς	συγκᾰτοικῇ	συγκᾰτοικῆτον	συγκᾰτοικῆτον	συγκᾰτοικῶμεν	συγκᾰτοικῆτε	συγκᾰτοικῶσῐ(ν)
	optative	συγκᾰτοικοίην, συγκᾰτοικοῖμῐ	συγκᾰτοικοίης, συγκᾰτοικοῖς	συγκᾰτοικοίη, συγκᾰτοικοῖ	συγκᾰτοικοῖτον, συγκᾰτοικοίητον	συγκᾰτοικοίτην, συγκᾰτοικοιήτην	συγκᾰτοικοῖμεν, συγκᾰτοικοίημεν	συγκᾰτοικοῖτε, συγκᾰτοικοίητε	συγκᾰτοικοῖεν, συγκᾰτοικοίησᾰν
	imperative		συγκᾰτοίκει	συγκᾰτοικείτω	συγκᾰτοικεῖτον	συγκᾰτοικείτων		συγκᾰτοικεῖτε	συγκᾰτοικούντων
middle/ passive	indicative	συγκᾰτοικοῦμαι	συγκᾰτοικεῖ, συγκᾰτοικῇ	συγκᾰτοικεῖται	συγκᾰτοικεῖσθον	συγκᾰτοικεῖσθον	συγκᾰτοικούμεθᾰ	συγκᾰτοικεῖσθε	συγκᾰτοικοῦνται
	subjunctive	συγκᾰτοικῶμαι	συγκᾰτοικῇ	συγκᾰτοικῆται	συγκᾰτοικῆσθον	συγκᾰτοικῆσθον	συγκᾰτοικώμεθᾰ	συγκᾰτοικῆσθε	συγκᾰτοικῶνται
	optative	συγκᾰτοικοίμην	συγκᾰτοικοῖο	συγκᾰτοικοῖτο	συγκᾰτοικοῖσθον	συγκᾰτοικοίσθην	συγκᾰτοικοίμεθᾰ	συγκᾰτοικοῖσθε	συγκᾰτοικοῖντο
	imperative		συγκᾰτοικοῦ	συγκᾰτοικείσθω	συγκᾰτοικεῖσθον	συγκᾰτοικείσθων		συγκᾰτοικεῖσθε	συγκᾰτοικείσθων
		active				middle/passive
infinitive		συγκᾰτοικεῖν				συγκᾰτοικεῖσθαι
participle	m	συγκᾰτοικῶν				συγκᾰτοικούμενος
	f	συγκᾰτοικοῦσᾰ				συγκᾰτοικουμένη
	n	συγκᾰτοικοῦν				συγκᾰτοικούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: συγκᾰτῴκεον, συγκᾰτῳκεόμην (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	συγκᾰτῴκεον	συγκᾰτῴκεες	συγκᾰτῴκεε(ν)	συγκᾰτῳκέετον	συγκᾰτῳκεέτην	συγκᾰτῳκέομεν	συγκᾰτῳκέετε	συγκᾰτῴκεον
middle/ passive	indicative	συγκᾰτῳκεόμην	συγκᾰτῳκέου	συγκᾰτῳκέετο	συγκᾰτῳκέεσθον	συγκᾰτῳκεέσθην	συγκᾰτῳκεόμεθᾰ	συγκᾰτῳκέεσθε	συγκᾰτῳκέοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: συγκᾰτῴκουν, συγκᾰτῳκούμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	συγκᾰτῴκουν	συγκᾰτῴκεις	συγκᾰτῴκει	συγκᾰτῳκεῖτον	συγκᾰτῳκείτην	συγκᾰτῳκοῦμεν	συγκᾰτῳκεῖτε	συγκᾰτῴκουν
middle/ passive	indicative	συγκᾰτῳκούμην	συγκᾰτῳκοῦ	συγκᾰτῳκεῖτο	συγκᾰτῳκεῖσθον	συγκᾰτῳκείσθην	συγκᾰτῳκούμεθᾰ	συγκᾰτῳκεῖσθε	συγκᾰτῳκοῦντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: συγκᾰτοικήσω, συγκᾰτοικήσομαι, συγκᾰτοικηθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	συγκᾰτοικήσω	συγκᾰτοικήσεις	συγκᾰτοικήσει	συγκᾰτοικήσετον	συγκᾰτοικήσετον	συγκᾰτοικήσομεν	συγκᾰτοικήσετε	συγκᾰτοικήσουσῐ(ν)
	optative	συγκᾰτοικήσοιμῐ	συγκᾰτοικήσοις	συγκᾰτοικήσοι	συγκᾰτοικήσοιτον	συγκᾰτοικησοίτην	συγκᾰτοικήσοιμεν	συγκᾰτοικήσοιτε	συγκᾰτοικήσοιεν
middle	indicative	συγκᾰτοικήσομαι	συγκᾰτοικήσῃ, συγκᾰτοικήσει	συγκᾰτοικήσεται	συγκᾰτοικήσεσθον	συγκᾰτοικήσεσθον	συγκᾰτοικησόμεθᾰ	συγκᾰτοικήσεσθε	συγκᾰτοικήσονται
	optative	συγκᾰτοικησοίμην	συγκᾰτοικήσοιο	συγκᾰτοικήσοιτο	συγκᾰτοικήσοισθον	συγκᾰτοικησοίσθην	συγκᾰτοικησοίμεθᾰ	συγκᾰτοικήσοισθε	συγκᾰτοικήσοιντο
passive	indicative	συγκᾰτοικηθήσομαι	συγκᾰτοικηθήσῃ	συγκᾰτοικηθήσεται	συγκᾰτοικηθήσεσθον	συγκᾰτοικηθήσεσθον	συγκᾰτοικηθησόμεθᾰ	συγκᾰτοικηθήσεσθε	συγκᾰτοικηθήσονται
	optative	συγκᾰτοικηθησοίμην	συγκᾰτοικηθήσοιο	συγκᾰτοικηθήσοιτο	συγκᾰτοικηθήσοισθον	συγκᾰτοικηθησοίσθην	συγκᾰτοικηθησοίμεθᾰ	συγκᾰτοικηθήσοισθε	συγκᾰτοικηθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		συγκᾰτοικήσειν			συγκᾰτοικήσεσθαι		συγκᾰτοικηθήσεσθαι
participle	m	συγκᾰτοικήσων			συγκᾰτοικησόμενος		συγκᾰτοικηθησόμενος
	f	συγκᾰτοικήσουσᾰ			συγκᾰτοικησομένη		συγκᾰτοικηθησομένη
	n	συγκᾰτοικῆσον			συγκᾰτοικησόμενον		συγκᾰτοικηθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: συγκᾰτῴκησᾰ, συγκᾰτῳκησᾰ́μην, συγκᾰτῳκήθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	συγκᾰτῴκησᾰ	συγκᾰτῴκησᾰς	συγκᾰτῴκησε(ν)	συγκᾰτῳκήσᾰτον	συγκᾰτῳκησᾰ́την	συγκᾰτῳκήσᾰμεν	συγκᾰτῳκήσᾰτε	συγκᾰτῴκησᾰν
	subjunctive	συγκᾰτοικήσω	συγκᾰτοικήσῃς	συγκᾰτοικήσῃ	συγκᾰτοικήσητον	συγκᾰτοικήσητον	συγκᾰτοικήσωμεν	συγκᾰτοικήσητε	συγκᾰτοικήσωσῐ(ν)
	optative	συγκᾰτοικήσαιμῐ	συγκᾰτοικήσειᾰς, συγκᾰτοικήσαις	συγκᾰτοικήσειε(ν), συγκᾰτοικήσαι	συγκᾰτοικήσαιτον	συγκᾰτοικησαίτην	συγκᾰτοικήσαιμεν	συγκᾰτοικήσαιτε	συγκᾰτοικήσειᾰν, συγκᾰτοικήσαιεν
	imperative		συγκᾰτοίκησον	συγκᾰτοικησᾰ́τω	συγκᾰτοικήσᾰτον	συγκᾰτοικησᾰ́των		συγκᾰτοικήσᾰτε	συγκᾰτοικησᾰ́ντων
middle	indicative	συγκᾰτῳκησᾰ́μην	συγκᾰτῳκήσω	συγκᾰτῳκήσᾰτο	συγκᾰτῳκήσᾰσθον	συγκᾰτῳκησᾰ́σθην	συγκᾰτῳκησᾰ́μεθᾰ	συγκᾰτῳκήσᾰσθε	συγκᾰτῳκήσᾰντο
	subjunctive	συγκᾰτοικήσωμαι	συγκᾰτοικήσῃ	συγκᾰτοικήσηται	συγκᾰτοικήσησθον	συγκᾰτοικήσησθον	συγκᾰτοικησώμεθᾰ	συγκᾰτοικήσησθε	συγκᾰτοικήσωνται
	optative	συγκᾰτοικησαίμην	συγκᾰτοικήσαιο	συγκᾰτοικήσαιτο	συγκᾰτοικήσαισθον	συγκᾰτοικησαίσθην	συγκᾰτοικησαίμεθᾰ	συγκᾰτοικήσαισθε	συγκᾰτοικήσαιντο
	imperative		συγκᾰτοίκησαι	συγκᾰτοικησᾰ́σθω	συγκᾰτοικήσᾰσθον	συγκᾰτοικησᾰ́σθων		συγκᾰτοικήσᾰσθε	συγκᾰτοικησᾰ́σθων
passive	indicative	συγκᾰτῳκήθην	συγκᾰτῳκήθης	συγκᾰτῳκήθη	συγκᾰτῳκήθητον	συγκᾰτῳκηθήτην	συγκᾰτῳκήθημεν	συγκᾰτῳκήθητε	συγκᾰτῳκήθησᾰν
	subjunctive	συγκᾰτοικηθῶ	συγκᾰτοικηθῇς	συγκᾰτοικηθῇ	συγκᾰτοικηθῆτον	συγκᾰτοικηθῆτον	συγκᾰτοικηθῶμεν	συγκᾰτοικηθῆτε	συγκᾰτοικηθῶσῐ(ν)
	optative	συγκᾰτοικηθείην	συγκᾰτοικηθείης	συγκᾰτοικηθείη	συγκᾰτοικηθεῖτον, συγκᾰτοικηθείητον	συγκᾰτοικηθείτην, συγκᾰτοικηθειήτην	συγκᾰτοικηθεῖμεν, συγκᾰτοικηθείημεν	συγκᾰτοικηθεῖτε, συγκᾰτοικηθείητε	συγκᾰτοικηθεῖεν, συγκᾰτοικηθείησᾰν
	imperative		συγκᾰτοικήθητῐ	συγκᾰτοικηθήτω	συγκᾰτοικήθητον	συγκᾰτοικηθήτων		συγκᾰτοικήθητε	συγκᾰτοικηθέντων
		active			middle		passive
infinitive		συγκᾰτοικῆσαι			συγκᾰτοικήσᾰσθαι		συγκᾰτοικηθῆναι
participle	m	συγκᾰτοικήσᾱς			συγκᾰτοικησᾰ́μενος		συγκᾰτοικηθείς
	f	συγκᾰτοικήσᾱσᾰ			συγκᾰτοικησᾰμένη		συγκᾰτοικηθεῖσᾰ
	n	συγκᾰτοικῆσᾰν			συγκᾰτοικησᾰ́μενον		συγκᾰτοικηθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: συγκᾰτῴκηκᾰ, συγκᾰτῴκημαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	συγκᾰτῴκηκᾰ	συγκᾰτῴκηκᾰς	συγκᾰτῴκηκε(ν)	συγκᾰτῳκήκᾰτον	συγκᾰτῳκήκᾰτον	συγκᾰτῳκήκᾰμεν	συγκᾰτῳκήκᾰτε	συγκᾰτῳκήκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	συγκᾰτῳκήκω	συγκᾰτῳκήκῃς	συγκᾰτῳκήκῃ	συγκᾰτῳκήκητον	συγκᾰτῳκήκητον	συγκᾰτῳκήκωμεν	συγκᾰτῳκήκητε	συγκᾰτῳκήκωσῐ(ν)
	optative	συγκᾰτῳκήκοιμῐ, συγκᾰτῳκηκοίην	συγκᾰτῳκήκοις, συγκᾰτῳκηκοίης	συγκᾰτῳκήκοι, συγκᾰτῳκηκοίη	συγκᾰτῳκήκοιτον	συγκᾰτῳκηκοίτην	συγκᾰτῳκήκοιμεν	συγκᾰτῳκήκοιτε	συγκᾰτῳκήκοιεν
	imperative		συγκᾰτῴκηκε	συγκᾰτῳκηκέτω	συγκᾰτῳκήκετον	συγκᾰτῳκηκέτων		συγκᾰτῳκήκετε	συγκᾰτῳκηκόντων
middle/ passive	indicative	συγκᾰτῴκημαι	συγκᾰτῴκησαι	συγκᾰτῴκηται	συγκᾰτῴκησθον	συγκᾰτῴκησθον	συγκᾰτῳκήμεθᾰ	συγκᾰτῴκησθε	συγκᾰτῴκηνται
	subjunctive	συγκᾰτῳκημένος ὦ	συγκᾰτῳκημένος ᾖς	συγκᾰτῳκημένος ᾖ	συγκᾰτῳκημένω ἦτον	συγκᾰτῳκημένω ἦτον	συγκᾰτῳκημένοι ὦμεν	συγκᾰτῳκημένοι ἦτε	συγκᾰτῳκημένοι ὦσῐ(ν)
	optative	συγκᾰτῳκημένος εἴην	συγκᾰτῳκημένος εἴης	συγκᾰτῳκημένος εἴη	συγκᾰτῳκημένω εἴητον/εἶτον	συγκᾰτῳκημένω εἰήτην/εἴτην	συγκᾰτῳκημένοι εἴημεν/εἶμεν	συγκᾰτῳκημένοι εἴητε/εἶτε	συγκᾰτῳκημένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		συγκᾰτῴκησο	συγκᾰτῳκήσθω	συγκᾰτῴκησθον	συγκᾰτῳκήσθων		συγκᾰτῴκησθε	συγκᾰτῳκήσθων
		active				middle/passive
infinitive		συγκᾰτῳκηκέναι				συγκᾰτῳκῆσθαι
participle	m	συγκᾰτῳκηκώς				συγκᾰτῳκημένος
	f	συγκᾰτῳκηκυῖᾰ				συγκᾰτῳκημένη
	n	συγκᾰτῳκηκός				συγκᾰτῳκημένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: συγκᾰτῳκήκειν, συγκᾰτῳκήμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	συγκᾰτῳκήκειν, συγκᾰτῳκήκη	συγκᾰτῳκήκεις, συγκᾰτῳκήκης	συγκᾰτῳκήκει(ν)	συγκᾰτῳκήκετον	συγκᾰτῳκηκέτην	συγκᾰτῳκήκεμεν	συγκᾰτῳκήκετε	συγκᾰτῳκήκεσᾰν
middle/ passive	indicative	συγκᾰτῳκήμην	συγκᾰτῴκησο	συγκᾰτῴκητο	συγκᾰτῴκησθον	συγκᾰτῳκήσθην	συγκᾰτῳκήμεθᾰ	συγκᾰτῴκησθε	συγκᾰτῴκηντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

• “συγκατοικέω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press