συγκρουόμενον

See also: συγκρουόμενο

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /syŋ.kruː.ó.me.non/ → /syŋ.ɡruˈo.me.non/ → /siŋ.ɡruˈo.me.non/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /syŋ.kruː.ó.me.non/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /syŋ.kruˈo.me.non/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /syŋ.ɡruˈo.me.non/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /syŋ.ɡruˈo.me.non/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /siŋ.ɡruˈo.me.non/

Participle

σῠγκρουόμενον • (sunkrouómenon)

1. accusative singular masculine of σῠγκρουόμενος (sunkrouómenos)
2. nominative/accusative/vocative singular neuter of σῠγκρουόμενος (sunkrouómenos)