σχησάμενος

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /skʰɛː.sá.me.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /skʰe̝ˈsa.me.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /sçiˈsa.me.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /sçiˈsa.me.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /sçiˈsa.me.nos/

Participle

σχησάμενος • (skhēsámenos) m (feminine σχησᾰμένη, neuter σχησᾰ́μενον); first/third declension

aorist middle participle of ἔχω (ékhō)

Inflection

First and second declension of σχησᾰ́μενος; σχησᾰμένη; σχησᾰ́μενον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	σχησᾰ́μενος skhēsámenos	σχησᾰμένη skhēsaménē	σχησᾰ́μενον skhēsámenon	σχησᾰμένω skhēsaménō	σχησᾰμένᾱ skhēsaménā	σχησᾰμένω skhēsaménō	σχησᾰ́μενοι skhēsámenoi	σχησᾰ́μεναι skhēsámenai	σχησᾰ́μενᾰ skhēsámena
Genitive	σχησᾰμένου skhēsaménou	σχησᾰμένης skhēsaménēs	σχησᾰμένου skhēsaménou	σχησᾰμένοιν skhēsaménoin	σχησᾰμέναιν skhēsaménain	σχησᾰμένοιν skhēsaménoin	σχησᾰμένων skhēsaménōn	σχησᾰμένων skhēsaménōn	σχησᾰμένων skhēsaménōn
Dative	σχησᾰμένῳ skhēsaménōi	σχησᾰμένῃ skhēsaménēi	σχησᾰμένῳ skhēsaménōi	σχησᾰμένοιν skhēsaménoin	σχησᾰμέναιν skhēsaménain	σχησᾰμένοιν skhēsaménoin	σχησᾰμένοις skhēsaménois	σχησᾰμέναις skhēsaménais	σχησᾰμένοις skhēsaménois
Accusative	σχησᾰ́μενον skhēsámenon	σχησᾰμένην skhēsaménēn	σχησᾰ́μενον skhēsámenon	σχησᾰμένω skhēsaménō	σχησᾰμένᾱ skhēsaménā	σχησᾰμένω skhēsaménō	σχησᾰμένους skhēsaménous	σχησᾰμένᾱς skhēsaménās	σχησᾰ́μενᾰ skhēsámena
Vocative	σχησᾰ́μενε skhēsámene	σχησᾰμένη skhēsaménē	σχησᾰ́μενον skhēsámenon	σχησᾰμένω skhēsaménō	σχησᾰμένᾱ skhēsaménā	σχησᾰμένω skhēsaménō	σχησᾰ́μενοι skhēsámenoi	σχησᾰ́μεναι skhēsámenai	σχησᾰ́μενᾰ skhēsámena
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	σχησᾰμένως skhēsaménōs			σχησᾰμενώτερος skhēsamenṓteros			σχησᾰμενώτᾰτος skhēsamenṓtatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.