φαίνω

Ancient Greek

Etymology

From Proto-Hellenic *pʰáňňō, from Proto-Indo-European *bʰh₂nyéti, from *bʰeh₂- (“to shine”).

The present tense system includes a *-y- progressive aspect marker.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pʰǎi̯.nɔː/ → /ˈɸɛ.no/ → /ˈfe.no/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pʰǎi̯.nɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈpʰɛ.no/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈɸɛ.no/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈfe.no/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈfe.no/

Verb

φαίνω • (phaínō)

1. (transitive) to cause to appear, bring to light; to show, uncover, reveal
   • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 2.324:

     ἡμῖν μὲν τόδ’ ἔφηνε τέρας μέγα μητίετα Ζεὺς ὄψιμον ὀψιτέλεστον

     hēmîn mèn tód’ éphēne téras méga mētíeta Zeùs ópsimon opsitéleston

     To us Zeus the counsellor has showed this great sign

   1. (transitive) to make known, reveal, disclose
      • 429 BCE, Sophocles, Oedipus the King 1229:

        ὅσα κεύθει, τὰ δ’ αὐτίκ’ εἰς τὸ φῶς φανεῖ κακὰ ἑκόντα κοὐκ ἄκοντα.

        hósa keúthei, tà d’ autík’ eis tò phôs phaneî kakà hekónta kouk ákonta.

        So many are the ills that this house shrouds, or will soon bring to light, ills wrought not unwillingly but on purpose.

   2. (of sound)
      • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 8.499:

        ὁ δ’ ὁρμηθεὶς θεοῦ ἤρχετο, φαῖνε δ’ ἀοιδήν

        ho d’ hormētheìs theoû ḗrkheto, phaîne d’ aoidḗn

        And the minstrel, moved by the god, began, and let his song be heard.

   3. (transitive) Ι show forth, expound
      • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 18.295:

        νήπιε μηκέτι ταῦτα νοήματα φαῖν’ ἐνὶ δήμῳ

        nḗpie mēkéti taûta noḗmata phaîn’ enì dḗmōi

        No longer, thou fool, do thou show forth counsels such as these among the folk.

   4. (transitive) to denounce
      • 424 BCE, Aristophanes, The Knights 300:

        φανῶ σε τοῖς πρυτάνεσιν ἀδεκατεύτους τῶν θεῶν ἱερὰς ἔχοντα κοιλίας.

        phanô se toîs prutánesin adekateútous tôn theôn hieràs ékhonta koilías.

        I will denounce you to the Prytanes as the owner of sacred tripe, that has not paid tithe.

2. (intransitive) to shine, give light
   • 423 BCE, Aristophanes, The Clouds 586:

     ὁ δ’ ἥλιος […] οὐ φανεῖν ἔφασκεν ὑμῖν, εἰ στρατηγήσει Κλέων.

     ho d’ hḗlios […] ou phaneîn éphasken humîn, ei stratēgḗsei Kléōn.

     and the Sun […] declared he would not give you light, if Cleon should be your general.

3. (mediopassive) to appear; to shine
   • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 18.68:

     φάνεν δέ οἱ εὐρέες ὦμοι

     phánen dé hoi eurées ômoi

     and his broad shoulders were exposed

   1. to come into being
      • 406 BCE, Sophocles, Oedipus at Colonus 974:

        εἰ δ’ αὖ φανεὶς δύστηνος, ὡς ἐγὼ 'φάνην

        ei d’ aû phaneìs dústēnos, hōs egṑ 'phánēn

        But if, having been born o misery—as I was born

   2. to come about
      • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 2.122:

        τέλος δ’ οὔ πώ τι πέφανται

        télos d’ oú pṓ ti péphantai

        and no end thereof has yet been seen

   3. (copulative or control verb) to appear (to be)
      • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 15.25:

        ἀλλὰ σύ γ’ ἐλθὼν αὐτὸς ἐπιτρέψειας ἕκαστα δμῳάων ἥ τίς τοι ἀρίστη φαίνεται εἶναι

        allà sú g’ elthṑn autòs epitrépseias hékasta dmōiáōn hḗ tís toi arístē phaínetai eînai

        Nay, go, and thyself put all thy possessions in the charge of whatsoever one of the handmaids seems to be the best.

      • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 9.94:

        Νέστωρ, οὗ καὶ πρόσθεν ἀρίστη φαίνετο βουλή

        Néstōr, hoû kaì prósthen arístē phaíneto boulḗ

        Nestor, whose rede had of old ever seemed the best

      1. (φαίνεται as interjection) yes; so it appears; apparently
         • 428 BCE – 347 BCE, Plato, Protagoras 332e:

           ἐναντίον ἄρ’ ἐστὶν ἀφροσύνη σωφροσύνης;
           φαίνεται.

           enantíon ár’ estìn aphrosúnē sōphrosúnēs?
           phaínetai.

           Then the opposite of prudence is folly?
           Apparently.

         • 380 BCE, Plato, The Republic 333c
      2. (late, impersonal) it seems
         • 60 BCE – 7 BCE, Dionysius of Halicarnassus, Roman Antiquities 2.14

Inflection

   Present: φαίνω, φαίνομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	φαίνω	φαίνεις	φαίνει	φαίνετον	φαίνετον	φαίνομεν	φαίνετε	φαίνουσῐ(ν)
	subjunctive	φαίνω	φαίνῃς	φαίνῃ	φαίνητον	φαίνητον	φαίνωμεν	φαίνητε	φαίνωσῐ(ν)
	optative	φαίνοιμῐ	φαίνοις	φαίνοι	φαίνοιτον	φαινοίτην	φαίνοιμεν	φαίνοιτε	φαίνοιεν
	imperative		φαῖνε	φαινέτω	φαίνετον	φαινέτων		φαίνετε	φαινόντων
middle/ passive	indicative	φαίνομαι	φαίνῃ, φαίνει	φαίνεται	φαίνεσθον	φαίνεσθον	φαινόμεθᾰ	φαίνεσθε	φαίνονται
	subjunctive	φαίνωμαι	φαίνῃ	φαίνηται	φαίνησθον	φαίνησθον	φαινώμεθᾰ	φαίνησθε	φαίνωνται
	optative	φαινοίμην	φαίνοιο	φαίνοιτο	φαίνοισθον	φαινοίσθην	φαινοίμεθᾰ	φαίνοισθε	φαίνοιντο
	imperative		φαίνου	φαινέσθω	φαίνεσθον	φαινέσθων		φαίνεσθε	φαινέσθων
		active				middle/passive
infinitive		φαίνειν				φαίνεσθαι
participle	m	φαίνων				φαινόμενος
	f	φαίνουσᾰ				φαινομένη
	n	φαῖνον				φαινόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἔφαινον, ἐφαινόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔφαινον	ἔφαινες	ἔφαινε(ν)	ἐφαίνετον	ἐφαινέτην	ἐφαίνομεν	ἐφαίνετε	ἔφαινον
middle/ passive	indicative	ἐφαινόμην	ἐφαίνου	ἐφαίνετο	ἐφαίνεσθον	ἐφαινέσθην	ἐφαινόμεθᾰ	ἐφαίνεσθε	ἐφαίνοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: φαῖνον, φαινόμην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	φαῖνον	φαῖνες	φαῖνε(ν)	φαίνετον	φαινέτην	φαίνομεν	φαίνετε	φαῖνον
middle/ passive	indicative	φαινόμην	φαίνου	φαίνετο	φαίνεσθον	φαινέσθην	φαινόμε(σ)θᾰ	φαίνεσθε	φαίνοντο
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: φάνεσκον, φανεσκόμην (Epic, intransitive)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	φάνεσκον	φάνεσκες	φάνεσκε(ν)	φανέσκετον	φανεσκέτην	φανέσκομεν	φανέσκετε	φάνεσκον
middle/ passive	indicative	φανεσκόμην	φανέσκου	φανέσκετο	φανέσκεσθον	φανεσκέσθην	φανεσκόμεθᾰ	φανέσκεσθε	φανέσκοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: φᾰνέω, φᾰνέομαι, φᾰνήσομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	φᾰνέω	φᾰνέεις	φᾰνέει	φᾰνέετον	φᾰνέετον	φᾰνέομεν	φᾰνέετε	φᾰνέουσῐ(ν)
	optative	φᾰνέοιμῐ	φᾰνέοις	φᾰνέοι	φᾰνέοιτον	φᾰνεοίτην	φᾰνέοιμεν	φᾰνέοιτε	φᾰνέοιεν
middle	indicative	φᾰνέομαι	φᾰνέῃ, φᾰνέει	φᾰνέεται	φᾰνέεσθον	φᾰνέεσθον	φᾰνεόμεθᾰ	φᾰνέεσθε	φᾰνέονται
	optative	φᾰνεοίμην	φᾰνέοιο	φᾰνέοιτο	φᾰνέοισθον	φᾰνεοίσθην	φᾰνεοίμεθᾰ	φᾰνέοισθε	φᾰνέοιντο
passive	indicative	φᾰνήσομαι	φᾰνήσῃ	φᾰνήσεται	φᾰνήσεσθον	φᾰνήσεσθον	φᾰνησόμεθᾰ	φᾰνήσεσθε	φᾰνήσονται
	optative	φᾰνησοίμην	φᾰνήσοιο	φᾰνήσοιτο	φᾰνήσοισθον	φᾰνησοίσθην	φᾰνησοίμεθᾰ	φᾰνήσοισθε	φᾰνήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		φᾰνέειν			φᾰνέεσθαι		φᾰνήσεσθαι
participle	m	φᾰνέων			φᾰνεόμενος		φᾰνησόμενος
	f	φᾰνέουσᾰ			φᾰνεομένη		φᾰνησομένη
	n	φᾰνέον			φᾰνεόμενον		φᾰνησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: φᾰνῶ, φᾰνοῦμαι, φᾰνήσομαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	φᾰνῶ	φᾰνεῖς	φᾰνεῖ	φᾰνεῖτον	φᾰνεῖτον	φᾰνοῦμεν	φᾰνεῖτε	φᾰνοῦσῐ(ν)
	optative	φᾰνοίην, φᾰνοῖμῐ	φᾰνοίης, φᾰνοῖς	φᾰνοίη, φᾰνοῖ	φᾰνοῖτον, φᾰνοίητον	φᾰνοίτην, φᾰνοιήτην	φᾰνοῖμεν, φᾰνοίημεν	φᾰνοῖτε, φᾰνοίητε	φᾰνοῖεν, φᾰνοίησᾰν
middle	indicative	φᾰνοῦμαι	φᾰνῇ	φᾰνεῖται	φᾰνεῖσθον	φᾰνεῖσθον	φᾰνούμεθᾰ	φᾰνεῖσθε	φᾰνοῦνται
	optative	φᾰνοίμην	φᾰνοῖο	φᾰνοῖτο	φᾰνοῖσθον	φᾰνοίσθην	φᾰνοίμεθᾰ	φᾰνοῖσθε	φᾰνοῖντο
passive	indicative	φᾰνήσομαι	φᾰνήσῃ	φᾰνήσεται	φᾰνήσεσθον	φᾰνήσεσθον	φᾰνησόμεθᾰ	φᾰνήσεσθε	φᾰνήσονται
	optative	φᾰνησοίμην	φᾰνήσοιο	φᾰνήσοιτο	φᾰνήσοισθον	φᾰνησοίσθην	φᾰνησοίμεθᾰ	φᾰνήσοισθε	φᾰνήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		φᾰνεῖν			φᾰνεῖσθαι		φᾰνήσεσθαι
participle	m	φᾰνῶν			φᾰνούμενος		φᾰνησόμενος
	f	φᾰνοῦσᾰ			φᾰνουμένη		φᾰνησομένη
	n	φᾰνοῦν			φᾰνούμενον		φᾰνησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: πεφήσομαι (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
passive	indicative	πεφήσομαι	πεφήσῃ	πεφήσεται	πεφήσεσθον	πεφήσεσθον	πεφησόμε(σ)θᾰ	πεφήσεσθε	πεφήσονται
	optative	πεφησοίμην	πεφήσοιο	πεφήσοιτο	πεφήσοισθον	πεφησοίσθην	πεφησοίμε(σ)θᾰ	πεφήσοισθε	πεφησοίᾰτο
							passive
infinitive							πεφήσεσθαι
participle	m						πεφησόμενος
	f						πεφησομένη
	n						πεφησόμενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἔφηνᾰ, ἐφηνᾰ́μην, ἐφᾰ́νθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔφηνᾰ	ἔφηνᾰς	ἔφηνε(ν)	ἐφήνᾰτον	ἐφηνᾰ́την	ἐφήνᾰμεν	ἐφήνᾰτε	ἔφηνᾰν
	subjunctive	φήνω	φήνῃς	φήνῃ	φήνητον	φήνητον	φήνωμεν	φήνητε	φήνωσῐ(ν)
	optative	φήναιμῐ	φήνειᾰς, φήναις	φήνειε(ν), φήναι	φήναιτον	φηναίτην	φήναιμεν	φήναιτε	φήνειᾰν, φήναιεν
	imperative		φῆνον	φηνᾰ́τω	φήνᾰτον	φηνᾰ́των		φήνᾰτε	φηνᾰ́ντων
middle	indicative	ἐφηνᾰ́μην	ἐφήνω	ἐφήνᾰτο	ἐφήνᾰσθον	ἐφηνᾰ́σθην	ἐφηνᾰ́μεθᾰ	ἐφήνᾰσθε	ἐφήνᾰντο
	subjunctive	φήνωμαι	φήνῃ	φήνηται	φήνησθον	φήνησθον	φηνώμεθᾰ	φήνησθε	φήνωνται
	optative	φηναίμην	φήναιο	φήναιτο	φήναισθον	φηναίσθην	φηναίμεθᾰ	φήναισθε	φήναιντο
	imperative		φῆναι	φηνᾰ́σθω	φήνᾰσθον	φηνᾰ́σθων		φήνᾰσθε	φηνᾰ́σθων
passive	indicative	ἐφᾰ́νθην	ἐφᾰ́νθης	ἐφᾰ́νθη	ἐφᾰ́νθητον	ἐφᾰνθήτην	ἐφᾰ́νθημεν	ἐφᾰ́νθητε	ἐφᾰ́νθησᾰν
	subjunctive	φᾰνθῶ	φᾰνθῇς	φᾰνθῇ	φᾰνθῆτον	φᾰνθῆτον	φᾰνθῶμεν	φᾰνθῆτε	φᾰνθῶσῐ(ν)
	optative	φᾰνθείην	φᾰνθείης	φᾰνθείη	φᾰνθεῖτον, φᾰνθείητον	φᾰνθείτην, φᾰνθειήτην	φᾰνθεῖμεν, φᾰνθείημεν	φᾰνθεῖτε, φᾰνθείητε	φᾰνθεῖεν, φᾰνθείησᾰν
	imperative		φᾰ́νθητῐ	φᾰνθήτω	φᾰ́νθητον	φᾰνθήτων		φᾰ́νθητε	φᾰνθέντων
		active			middle		passive
infinitive		φῆναι			φήνᾰσθαι		φᾰνθῆναι
participle	m	φήνᾱς			φηνᾰ́μενος		φᾰνθείς
	f	φήνᾱσᾰ			φηνᾰμένη		φᾰνθεῖσᾰ
	n	φῆνᾰν			φηνᾰ́μενον		φᾰνθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἔφᾱνᾰ, ἐφᾱνᾰ́μην, ἐφᾰ́νθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔφᾱνᾰ	ἔφᾱνᾰς	ἔφᾱνε(ν)	ἐφᾱ́νᾰτον	ἐφᾱνᾰ́την	ἐφᾱ́νᾰμεν	ἐφᾱ́νᾰτε	ἔφᾱνᾰν
	subjunctive	φᾱ́νω	φᾱ́νῃς	φᾱ́νῃ	φᾱ́νητον	φᾱ́νητον	φᾱ́νωμεν	φᾱ́νητε	φᾱ́νωσῐ(ν)
	optative	φᾱ́ναιμῐ	φᾱ́νειᾰς, φᾱ́ναις	φᾱ́νειε(ν), φᾱ́ναι	φᾱ́ναιτον	φᾱναίτην	φᾱ́ναιμεν	φᾱ́ναιτε	φᾱ́νειᾰν, φᾱ́ναιεν
	imperative		φᾶνον	φᾱνᾰ́τω	φᾱ́νᾰτον	φᾱνᾰ́των		φᾱ́νᾰτε	φᾱνᾰ́ντων
middle	indicative	ἐφᾱνᾰ́μην	ἐφᾱ́νω	ἐφᾱ́νᾰτο	ἐφᾱ́νᾰσθον	ἐφᾱνᾰ́σθην	ἐφᾱνᾰ́μεθᾰ	ἐφᾱ́νᾰσθε	ἐφᾱ́νᾰντο
	subjunctive	φᾱ́νωμαι	φᾱ́νῃ	φᾱ́νηται	φᾱ́νησθον	φᾱ́νησθον	φᾱνώμεθᾰ	φᾱ́νησθε	φᾱ́νωνται
	optative	φᾱναίμην	φᾱ́ναιο	φᾱ́ναιτο	φᾱ́ναισθον	φᾱναίσθην	φᾱναίμεθᾰ	φᾱ́ναισθε	φᾱ́ναιντο
	imperative		φᾶναι	φᾱνᾰ́σθω	φᾱ́νᾰσθον	φᾱνᾰ́σθων		φᾱ́νᾰσθε	φᾱνᾰ́σθων
passive	indicative	ἐφᾰ́νθην	ἐφᾰ́νθης	ἐφᾰ́νθη	ἐφᾰ́νθητον	ἐφᾰνθήτην	ἐφᾰ́νθημεν	ἐφᾰ́νθητε	ἐφᾰ́νθησᾰν
	subjunctive	φᾰνθῶ	φᾰνθῇς	φᾰνθῇ	φᾰνθῆτον	φᾰνθῆτον	φᾰνθῶμεν	φᾰνθῆτε	φᾰνθῶσῐ(ν)
	optative	φᾰνθείην	φᾰνθείης	φᾰνθείη	φᾰνθεῖτον, φᾰνθείητον	φᾰνθείτην, φᾰνθειήτην	φᾰνθεῖμεν, φᾰνθείημεν	φᾰνθεῖτε, φᾰνθείητε	φᾰνθεῖεν, φᾰνθείησᾰν
	imperative		φᾰ́νθητῐ	φᾰνθήτω	φᾰ́νθητον	φᾰνθήτων		φᾰ́νθητε	φᾰνθέντων
		active			middle		passive
infinitive		φᾶναι			φᾱ́νᾰσθαι		φᾰνθῆναι
participle	m	φᾱ́νᾱς			φᾱνᾰ́μενος		φᾰνθείς
	f	φᾱ́νᾱσᾰ			φᾱνᾰμένη		φᾰνθεῖσᾰ
	n	φᾶνᾰν			φᾱνᾰ́μενον		φᾰνθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἐφᾰ́νην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
passive	indicative	ἐφᾰ́νην	ἐφᾰ́νης	ἐφᾰ́νη	ἐφᾰ́νητον	ἐφᾰνήτην	ἐφᾰ́νημεν	ἐφᾰ́νητε	ἐφᾰ́νησᾰν
	subjunctive	φᾰνῶ	φᾰνῇς	φᾰνῇ	φᾰνῆτον	φᾰνῆτον	φᾰνῶμεν	φᾰνῆτε	φᾰνῶσῐ(ν)
	optative	φᾰνείην	φᾰνείης	φᾰνείη	φᾰνεῖτον, φᾰνείητον	φᾰνείτην, φᾰνειήτην	φᾰνεῖμεν, φᾰνείημεν	φᾰνεῖτε, φᾰνείητε	φᾰνεῖεν, φᾰνείησᾰν
	imperative		φᾰ́νηθῐ	φᾰνήτω	φᾰ́νητον	φᾰνήτων		φᾰ́νητε	φᾰνέντων
							passive
infinitive							φᾰνῆναι
participle	m						φᾰνείς
	f						φᾰνεῖσᾰ
	n						φᾰνέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: φᾰάνθην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
passive	indicative	φᾰάνθην	φᾰάνθης	φᾰάνθη	φᾰάνθητον	φᾰανθήτην	φᾰάνθημεν	φᾰάνθητε	φᾰάνθησᾰν, φᾰ́ανθεν
	subjunctive	φᾰανθῶ	φᾰανθῇς	φᾰανθῇ	φᾰανθῆτον	φᾰανθῆτον	φᾰανθῶμεν	φᾰανθῆτε	φᾰανθῶσῐ(ν)
	optative	φᾰανθείην	φᾰανθείης	φᾰανθείη	φᾰανθεῖτον, φᾰανθείητον	φᾰανθείτην, φᾰανθειήτην	φᾰανθεῖμεν, φᾰανθείημεν	φᾰανθεῖτε, φᾰανθείητε	φᾰάνθειεν, φᾰανθείησᾰν
	imperative		φᾰάνθητῐ	φᾰανθήτω	φᾰάνθητον	φᾰανθήτων		φᾰάνθητε	φᾰανθέντων
							passive
infinitive							φᾰανθῆναι/φᾰανθήμεναι
participle	m						φᾰανθείς
	f						φᾰανθεῖσᾰ
	n						φᾰανθέν
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: φᾰ́νην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
passive	indicative	φᾰ́νην	φᾰ́νης	φᾰ́νη	φᾰ́νητον	φᾰνήτην	φᾰ́νημεν	φᾰ́νητε	φᾰ́νησᾰν, φᾰ́νεν
	subjunctive	φᾰνῶ	φᾰνῇς	φᾰνήῃ, φᾰνῇ, φᾰνῇσῐ	φᾰνῆτον	φᾰνῆτον	φᾰνῶμεν	φᾰνῆτε	φᾰνῶσῐ(ν)
	optative	φᾰνείην	φᾰνείης	φᾰνείη	φᾰνεῖτον, φᾰνείητον	φᾰνείτην, φᾰνειήτην	φᾰνεῖμεν, φᾰνείημεν	φᾰνεῖτε, φᾰνείητε	φᾰ́νειεν, φᾰνείησᾰν
	imperative		φᾰ́νηθῐ	φᾰνήτω	φᾰ́νητον	φᾰνήτων		φᾰ́νητε	φᾰνέντων
							passive
infinitive							φᾰνῆναι/φᾰνήμεναι
participle	m						φᾰνείς
	f						φᾰνεῖσᾰ
	n						φᾰνέν
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: πέφᾰγκᾰ, πέφᾰσμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πέφᾰγκᾰ	πέφᾰγκᾰς	πέφᾰγκε(ν)	πεφᾰ́γκᾰτον	πεφᾰ́γκᾰτον	πεφᾰ́γκᾰμεν	πεφᾰ́γκᾰτε	πεφᾰ́γκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	πεφᾰ́γκω	πεφᾰ́γκῃς	πεφᾰ́γκῃ	πεφᾰ́γκητον	πεφᾰ́γκητον	πεφᾰ́γκωμεν	πεφᾰ́γκητε	πεφᾰ́γκωσῐ(ν)
	optative	πεφᾰ́γκοιμῐ, πεφᾰγκοίην	πεφᾰ́γκοις, πεφᾰγκοίης	πεφᾰ́γκοι, πεφᾰγκοίη	πεφᾰ́γκοιτον	πεφᾰγκοίτην	πεφᾰ́γκοιμεν	πεφᾰ́γκοιτε	πεφᾰ́γκοιεν
	imperative		πέφᾰγκε	πεφᾰγκέτω	πεφᾰ́γκετον	πεφᾰγκέτων		πεφᾰ́γκετε	πεφᾰγκόντων
middle/ passive	indicative	πέφᾰσμαι	πέφᾰνσαι	πέφᾰνται	πέφᾰνθον	πέφᾰνθον	πεφᾰ́σμεθᾰ	πέφᾰνθε	πεφᾰ́νᾰται
	subjunctive	πεφᾰσμένος ὦ	πεφᾰσμένος ᾖς	πεφᾰσμένος ᾖ	πεφᾰσμένω ἦτον	πεφᾰσμένω ἦτον	πεφᾰσμένοι ὦμεν	πεφᾰσμένοι ἦτε	πεφᾰσμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	πεφᾰσμένος εἴην	πεφᾰσμένος εἴης	πεφᾰσμένος εἴη	πεφᾰσμένω εἴητον/εἶτον	πεφᾰσμένω εἰήτην/εἴτην	πεφᾰσμένοι εἴημεν/εἶμεν	πεφᾰσμένοι εἴητε/εἶτε	πεφᾰσμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		πέφᾰνσο	πεφᾰ́νθω	πέφᾰνθον	πεφᾰ́νθων		πέφᾰνθε	πεφᾰ́νθων
		active				middle/passive
infinitive		πεφᾰγκέναι				πεφᾰ́νθαι
participle	m	πεφᾰγκώς				πεφᾰσμένος
	f	πεφᾰγκυῖᾰ				πεφᾰσμένη
	n	πεφᾰγκός				πεφᾰσμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: πέφηνᾰ, πέφᾰσμαι (intransitive)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πέφηνᾰ	πέφηνᾰς	πέφηνε(ν)	πεφήνᾰτον	πεφήνᾰτον	πεφήνᾰμεν	πεφήνᾰτε	πεφήνᾱσῐ(ν)
	subjunctive	πεφήνω	πεφήνῃς	πεφήνῃ	πεφήνητον	πεφήνητον	πεφήνωμεν	πεφήνητε	πεφήνωσῐ(ν)
	optative	πεφήνοιμῐ, πεφηνοίην	πεφήνοις, πεφηνοίης	πεφήνοι, πεφηνοίη	πεφήνοιτον	πεφηνοίτην	πεφήνοιμεν	πεφήνοιτε	πεφήνοιεν
	imperative		πέφηνε	πεφηνέτω	πεφήνετον	πεφηνέτων		πεφήνετε	πεφηνόντων
middle/ passive	indicative	πέφᾰσμαι	πέφᾰνσαι	πέφᾰνται	πέφᾰνθον	πέφᾰνθον	πεφᾰ́σμεθᾰ	πέφᾰνθε	πεφᾰ́νᾰται
	subjunctive	πεφᾰσμένος ὦ	πεφᾰσμένος ᾖς	πεφᾰσμένος ᾖ	πεφᾰσμένω ἦτον	πεφᾰσμένω ἦτον	πεφᾰσμένοι ὦμεν	πεφᾰσμένοι ἦτε	πεφᾰσμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	πεφᾰσμένος εἴην	πεφᾰσμένος εἴης	πεφᾰσμένος εἴη	πεφᾰσμένω εἴητον/εἶτον	πεφᾰσμένω εἰήτην/εἴτην	πεφᾰσμένοι εἴημεν/εἶμεν	πεφᾰσμένοι εἴητε/εἶτε	πεφᾰσμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		πέφᾰνσο	πεφᾰ́νθω	πέφᾰνθον	πεφᾰ́νθων		πέφᾰνθε	πεφᾰ́νθων
		active				middle/passive
infinitive		πεφηνέναι				πεφᾰ́νθαι
participle	m	πεφηνώς				πεφᾰσμένος
	f	πεφηνυῖᾰ				πεφᾰσμένη
	n	πεφηνός				πεφᾰσμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: πέφᾱνᾰ, πέφᾰσμαι (Doric, intransitive)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πέφᾱνᾰ	πέφᾱνᾰς	πέφᾱνε(ν)	πεφᾱ́νᾰτον	πεφᾱ́νᾰτον	πεφᾱ́νᾰμεν	πεφᾱ́νᾰτε	πεφᾱ́νᾱσῐ(ν)
	subjunctive	πεφᾱ́νω	πεφᾱ́νῃς	πεφᾱ́νῃ	πεφᾱ́νητον	πεφᾱ́νητον	πεφᾱ́νωμεν	πεφᾱ́νητε	πεφᾱ́νωσῐ(ν)
	optative	πεφᾱ́νοιμῐ, πεφᾱνοίην	πεφᾱ́νοις, πεφᾱνοίης	πεφᾱ́νοι, πεφᾱνοίη	πεφᾱ́νοιτον	πεφᾱνοίτην	πεφᾱ́νοιμεν	πεφᾱ́νοιτε	πεφᾱ́νοιεν
	imperative		πέφᾱνε	πεφᾱνέτω	πεφᾱ́νετον	πεφᾱνέτων		πεφᾱ́νετε	πεφᾱνόντων
middle/ passive	indicative	πέφᾰσμαι	πέφᾰνσαι	πέφᾰνται	πέφᾰνθον	πέφᾰνθον	πεφᾰ́σμεθᾰ	πέφᾰνθε	πεφᾰ́νᾰται
	subjunctive	πεφᾰσμένος ὦ	πεφᾰσμένος ᾖς	πεφᾰσμένος ᾖ	πεφᾰσμένω ἦτον	πεφᾰσμένω ἦτον	πεφᾰσμένοι ὦμεν	πεφᾰσμένοι ἦτε	πεφᾰσμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	πεφᾰσμένος εἴην	πεφᾰσμένος εἴης	πεφᾰσμένος εἴη	πεφᾰσμένω εἴητον/εἶτον	πεφᾰσμένω εἰήτην/εἴτην	πεφᾰσμένοι εἴημεν/εἶμεν	πεφᾰσμένοι εἴητε/εἶτε	πεφᾰσμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		πέφᾰνσο	πεφᾰ́νθω	πέφᾰνθον	πεφᾰ́νθων		πέφᾰνθε	πεφᾰ́νθων
		active				middle/passive
infinitive		πεφᾱνέναι				πεφᾰ́νθαι
participle	m	πεφᾱνώς				πεφᾰσμένος
	f	πεφᾱνυῖᾰ				πεφᾰσμένη
	n	πεφᾱνός				πεφᾰσμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: ἐπεφήνειν, ἐπεφᾰ́σμην (intransitive)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπεφήνειν, ἐπεφήνη	ἐπεφήνεις, ἐπεφήνης	ἐπεφήνει(ν)	ἐπεφήνετον	ἐπεφηνέτην	ἐπεφήνεμεν	ἐπεφήνετε	ἐπεφήνεσᾰν
middle/ passive	indicative	ἐπεφᾰ́σμην	ἐπέφᾰνσο	ἐπέφᾰντο	ἐπέφᾰνθον	ἐπεφᾰ́νθην	ἐπεφᾰ́σμεθᾰ	ἐπέφᾰνθε	ἐπεφᾰ́νᾰτο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: ἐπεφᾱ́νειν, ἐπεφᾰ́σμην (Doric, intransitive)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπεφᾱ́νειν, ἐπεφᾱ́νη	ἐπεφᾱ́νεις, ἐπεφᾱ́νης	ἐπεφᾱ́νει(ν)	ἐπεφᾱ́νετον	ἐπεφᾱνέτην	ἐπεφᾱ́νεμεν	ἐπεφᾱ́νετε	ἐπεφᾱ́νεσᾰν
middle/ passive	indicative	ἐπεφᾰ́σμην	ἐπέφᾰνσο	ἐπέφᾰντο	ἐπέφᾰνθον	ἐπεφᾰ́νθην	ἐπεφᾰ́σμεθᾰ	ἐπέφᾰνθε	ἐπεφᾰ́νᾰτο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Synonyms

• (show, reveal): ἀναφαίνω (anaphaínō), ἀποφαίνω (apophaínō), ἐπιφαίνω (epiphaínō), προφαίνω (prophaínō), δείκνῡμῐ (deíknūmi), διαδείκνυμι (diadeíknumi), ἐπιδείκνυμι (epideíknumi), ἀποκαλύπτω (apokalúptō), δηλόω (dēlóō), σημαίνω (sēmaínō), φράζω (phrázō)
• (shine): λάμπω (lámpō), αὐγάζω (augázō), αὐγέω (augéō), φέγγω (phéngō), σελαγέω (selagéō), στίλβω (stílbō), πρέπω (prépō), θέω (théō)
• (seem): δοκέω (dokéō), εἴδομαι (eídomai), ἔοικα (éoika), ἰνδάλλομαι (indállomai), ὑπειδόμην (hupeidómēn)

Derived terms

• -φανής (-phanḗs)
• verb with prefix

• δῐᾰφαίνω (diaphaínō)
• εἰσφαίνω (eisphaínō)
• ἐκφαίνω (ekphaínō)
• ἐμφαίνω (emphaínō)
• ἐπῐφαίνω (epiphaínō)
• κᾰτᾰφαίνω (kataphaínō)
• παμφαίνω (pamphaínō)
• περῐφαίνομαι (periphaínomai)
• προσφαίνομαι (prosphaínomai)
• προφαίνω (prophaínō)
• πᾰρᾰφαίνω (paraphaínō)
• σῠμφαίνομαι (sumphaínomai)
• ᾰ̓ντῐφαίνω (antiphaínō)
• ᾰ̓νᾰφαίνω (anaphaínō)
• ᾰ̓ποφαίνω (apophaínō)
• ῠ̔περφαίνομαι (huperphaínomai)
• ῠ̔ποφαίνω (hupophaínō)

 

• other

• Διόφαντος (Dióphantos)
• ἱεροφᾰ́ντης (hierophántēs)
• Κλεόφᾰντος (Kleóphantos)
• σῡκοφᾰ́ντης (sūkophántēs)
• φαινομένω (phainoménō)
• φαινομηρῐ́ς (phainomērís)
• φαινόπους (phainópous)
• φαινοπροσωπέω (phainoprosōpéō)
• φαῖνοψ (phaînops)
• Φαίνων (Phaínōn)
• φάνης (phánēs)
• φαντάζω (phantázō)
• φαντασία (phantasía)
• φαντασιάζομαι (phantasiázomai)
• φαντασιόω (phantasióō)
• φάντασις (phántasis)
• φάντασμα (phántasma)
• φανταστός (phantastós)
• φάντης (phántēs)
• φαντός (phantós)
• φάντωρ (phántōr)
• φαντῐκός (phantikós)
• φρουρᾱ́ν φαίνω (phrourā́n phaínō)
• φᾰναῖος (phanaîos)
• φᾰνή (phanḗ)
• φᾰνητιασμός (phanētiasmós)
• φᾰ́σμᾰ (phásma)
• φᾰ́σῐς (phásis)
• φᾱνάπτης (phānáptēs)

 

Related terms

• μαμφαίνω (mamphaínō)
• φαινόλις (phainólis)
• φᾱνάριον (phānárion)
• φανδόν (phandón)
• φᾰνερός (phanerós)
• φᾱνῐ́ον (phāníon)
• φᾱνός (phānós)
• φᾱνότης (phānótēs)
• φηνός (phēnós)

Descendants

• →? Proto-Albanian: *wrefenj-
  • Albanian: rrëfej
• → English: pheno-
• Greek: φαίνομαι (faínomai)

References

• “φαίνω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “φαίνω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• “φαίνω”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• φαίνω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• “φαίνω”, in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
• G5316 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible
• Bauer, Walter et al. (2001) A Greek–English Lexicon of the New Testament and Other Early Christian Literature, Third edition, Chicago: University of Chicago Press