φιαλομαντεία

Ancient Greek

Etymology

From φῐᾰ́λη (phiálē, “bowl, pan”) +‎ μᾰντείᾱ (manteíā, “divination”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pʰi.a.lo.man.těː.aː/ → /ɸi.a.lo.manˈti.a/ → /fi.a.lo.manˈdi.a/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pʰi.a.lo.man.těː.aː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pʰi.a.lo.manˈti.a/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ɸi.a.lo.manˈti.a/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /fi.a.lo.manˈti.a/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /fi.a.lo.manˈdi.a/

Noun

φῐᾰλομᾰντείᾱ • (phialomanteíā) f (genitive φῐᾰλομᾰντείᾱς); first declension

1. divination by gazing into a saucer

Inflection

First declension of ἡ φῐᾰλομᾰντείᾱ; τῆς φῐᾰλομᾰντείᾱς (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ φῐᾰλομᾰντείᾱ hē phialomanteíā	τὼ φῐᾰλομᾰντείᾱ tṑ phialomanteíā	αἱ φῐᾰλομᾰντεῖαι hai phialomanteîai
Genitive	τῆς φῐᾰλομᾰντείᾱς tês phialomanteíās	τοῖν φῐᾰλομᾰντείαιν toîn phialomanteíain	τῶν φῐᾰλομᾰντειῶν tôn phialomanteiôn
Dative	τῇ φῐᾰλομᾰντείᾳ têi phialomanteíāi	τοῖν φῐᾰλομᾰντείαιν toîn phialomanteíain	ταῖς φῐᾰλομᾰντείαις taîs phialomanteíais
Accusative	τὴν φῐᾰλομᾰντείᾱν tḕn phialomanteíān	τὼ φῐᾰλομᾰντείᾱ tṑ phialomanteíā	τᾱ̀ς φῐᾰλομᾰντείᾱς tā̀s phialomanteíās
Vocative	φῐᾰλομᾰντείᾱ phialomanteíā	φῐᾰλομᾰντείᾱ phialomanteíā	φῐᾰλομᾰντεῖαι phialomanteîai
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Further reading

• “φιαλομαντεία”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press