φρεατώδης

Ancient Greek

Etymology

φρέᾱρ (phréār) +‎ -ώδης (-ṓdēs)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pʰre.aː.tɔ̌ː.dɛːs/ → /ɸre.aˈto.ðis/ → /fre.aˈto.ðis/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pʰre.aː.tɔ̌ː.dɛːs/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pʰre.aˈto.de̝s/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ɸre.aˈto.ðis/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /fre.aˈto.ðis/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /fre.aˈto.ðis/

Adjective

φρεᾱτώδης • (phreātṓdēs) m or f (neuter φρεᾱτῶδες); third declension

1. like a well
   • 388 BCE, Aristophanes, Plutus 431, (in a scholion):

     χάσμα

     khásma

Declension

Third declension of φρεᾱτώδης; φρεᾱτῶδες (contracted, Attic)

Number		Singular			Dual			Plural
Case/Gender		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter
Nominative		φρεᾱτώδης phreātṓdēs	φρεᾱτῶδες phreātôdes		φρεᾱτώδει phreātṓdei	φρεᾱτώδει phreātṓdei		φρεᾱτώδεις phreātṓdeis	φρεᾱτώδη phreātṓdē
Genitive		φρεᾱτώδους phreātṓdous	φρεᾱτώδους phreātṓdous		φρεᾱτώδοιν phreātṓdoin	φρεᾱτώδοιν phreātṓdoin		φρεᾱτώδων phreātṓdōn	φρεᾱτώδων phreātṓdōn
Dative		φρεᾱτώδει phreātṓdei	φρεᾱτώδει phreātṓdei		φρεᾱτώδοιν phreātṓdoin	φρεᾱτώδοιν phreātṓdoin		φρεᾱτώδεσῐ / φρεᾱτώδεσῐν phreātṓdesi(n)	φρεᾱτώδεσῐ / φρεᾱτώδεσῐν phreātṓdesi(n)
Accusative		φρεᾱτώδη phreātṓdē	φρεᾱτῶδες phreātôdes		φρεᾱτώδει phreātṓdei	φρεᾱτώδει phreātṓdei		φρεᾱτώδεις phreātṓdeis	φρεᾱτώδη phreātṓdē
Vocative		φρεᾱτῶδες phreātôdes	φρεᾱτῶδες phreātôdes		φρεᾱτώδει phreātṓdei	φρεᾱτώδει phreātṓdei		φρεᾱτώδεις phreātṓdeis	φρεᾱτώδη phreātṓdē
Derived forms		Adverb			Comparative			Superlative
		φρεᾱτώδως phreātṓdōs			φρεᾱτωδέστερος phreātōdésteros			φρεᾱτωδέστᾰτος phreātōdéstatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Further reading

• “φρεᾱτώδης”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press