Wiktionary

χέζω

Ancient Greek edit

Etymology edit

From Proto-Indo-European *ǵʰed-. Cognates include Avestan 𐬵𐬀𐬜𐬀𐬲 (haδaž, “anus”), Sanskrit हद् (had), हदति (hadati, “to evacuate, discharge excrement”), Old Armenian ձետ (jet, “tail, penis”), Albanian dhjes (“to mess up”), Northern Kurdish zotik (“anus”).

Pronunciation edit

 

Verb edit

χέζω • (khézō)

  1. (vulgar) to defecate, shit
    • 446 BCE – 386 BCE, Aristophanes, The Acharnians 1168–1170:
      ὁ δὲ λίθον βαλεῖν / βουλόμενος ἐν σκότῳ λάβοι
      τῇ χειρὶ πέλεθον ἀρτίως κεχεσμένον·
      ho dè líthon baleîn / boulómenos en skótōi láboi
      têi kheirì pélethon artíōs kekhesménon;
      May he, wanting / to throw a stone, in the darkness pick up
      a piece of dung with his hand, freshly shat.
    • 424 BCE, Aristophanes, The Knights 1057:
      ἀλλ' οὐκ ἂν μαχέσαιτο· χέσαιτο γάρ, εἰ μαχέσαιτο.
      all' ouk àn makhésaito; khésaito gár, ei makhésaito.
      But he would not fight: you see, he would shit, if he had to fight.
    • 450 BCE – 350 BCE, Strattis, Chrysippus 1:
      εἰ μηδὲ χέσαι γ' αὐτῷ σχολὴ γενήσεται, (...)
      ei mēdè khésai g' autôi skholḕ genḗsetai, (...)
      If he will neither have the time to shit, (...)
    • 446 BCE – 411 BCE, Eupolis, Flatterers 17:
      σησαμίδας δὲ χέζει / μῆλα δὲ χρέμπτεται.
      sēsamídas dè khézei / mêla dè khrémptetai.
      [he, who] shits sesame-cookies, / and coughs up apples.

Conjugation edit

   Present: χέζω, χέζομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative χέζω χέζεις χέζει χέζετον χέζετον χέζομεν χέζετε χέζουσῐ(ν)
subjunctive χέζω χέζῃς χέζῃ χέζητον χέζητον χέζωμεν χέζητε χέζωσῐ(ν)
optative χέζοιμῐ χέζοις χέζοι χέζοιτον χεζοίτην χέζοιμεν χέζοιτε χέζοιεν
imperative   χέζε χεζέτω χέζετον χεζέτων   χέζετε χεζόντων
middle/
passive 		indicative χέζομαι χέζῃ,
χέζει 		χέζεται χέζεσθον χέζεσθον χεζόμεθᾰ χέζεσθε χέζονται
subjunctive χέζωμαι χέζῃ χέζηται χέζησθον χέζησθον χεζώμεθᾰ χέζησθε χέζωνται
optative χεζοίμην χέζοιο χέζοιτο χέζοισθον χεζοίσθην χεζοίμεθᾰ χέζοισθε χέζοιντο
imperative   χέζου χεζέσθω χέζεσθον χεζέσθων   χέζεσθε χεζέσθων
active middle/passive
infinitive χέζειν χέζεσθαι
participle m χέζων χεζόμενος
f χέζουσᾰ χεζομένη
n χέζον χεζόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἔχεζον, ἐχεζόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔχεζον ἔχεζες ἔχεζε(ν) ἐχέζετον ἐχεζέτην ἐχέζομεν ἐχέζετε ἔχεζον
middle/
passive 		indicative ἐχεζόμην ἐχέζου ἐχέζετο ἐχέζεσθον ἐχεζέσθην ἐχεζόμεθᾰ ἐχέζεσθε ἐχέζοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: χέσω, χέσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative χέσω χέσεις χέσει χέσετον χέσετον χέσομεν χέσετε χέσουσῐ(ν)
optative χέσοιμῐ χέσοις χέσοι χέσοιτον χεσοίτην χέσοιμεν χέσοιτε χέσοιεν
middle indicative χέσομαι χέσῃ,
χέσει 		χέσεται χέσεσθον χέσεσθον χεσόμεθᾰ χέσεσθε χέσονται
optative χεσοίμην χέσοιο χέσοιτο χέσοισθον χεσοίσθην χεσοίμεθᾰ χέσοισθε χέσοιντο
active middle
infinitive χέσειν χέσεσθαι
participle m χέσων χεσόμενος
f χέσουσᾰ χεσομένη
n χέσον χεσόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἔχεσᾰ, ἐχεσᾰ́μην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔχεσᾰ ἔχεσᾰς ἔχεσε(ν) ἐχέσᾰτον ἐχεσᾰ́την ἐχέσᾰμεν ἐχέσᾰτε ἔχεσᾰν
subjunctive χέσω χέσῃς χέσῃ χέσητον χέσητον χέσωμεν χέσητε χέσωσῐ(ν)
optative χέσαιμῐ χέσειᾰς,
χέσαις 		χέσειε(ν),
χέσαι 		χέσαιτον χεσαίτην χέσαιμεν χέσαιτε χέσειᾰν,
χέσαιεν
imperative   χέσον χεσᾰ́τω χέσᾰτον χεσᾰ́των   χέσᾰτε χεσᾰ́ντων
middle indicative ἐχεσᾰ́μην ἐχέσω ἐχέσᾰτο ἐχέσᾰσθον ἐχεσᾰ́σθην ἐχεσᾰ́μεθᾰ ἐχέσᾰσθε ἐχέσᾰντο
subjunctive χέσωμαι χέσῃ χέσηται χέσησθον χέσησθον χεσώμεθᾰ χέσησθε χέσωνται
optative χεσαίμην χέσαιο χέσαιτο χέσαισθον χεσαίσθην χεσαίμεθᾰ χέσαισθε χέσαιντο
imperative   χέσαι χεσᾰ́σθω χέσᾰσθον χεσᾰ́σθων   χέσᾰσθε χεσᾰ́σθων
active middle
infinitive χέσαι χέσᾰσθαι
participle m χέσᾱς χεσᾰ́μενος
f χέσᾱσᾰ χεσᾰμένη
n χέσᾰν χεσᾰ́μενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἔχεσον, ἐχεσόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔχεσον ἔχεσες ἔχεσε(ν) ἐχέσετον ἐχεσέτην ἐχέσομεν ἐχέσετε ἔχεσον
subjunctive χέσω χέσῃς χέσῃ χέσητον χέσητον χέσωμεν χέσητε χέσωσῐ(ν)
optative χέσοιμῐ χέσοις χέσοι χέσοιτον χεσοίτην χέσοιμεν χέσοιτε χέσοιεν
imperative   χέσε χεσέτω χέσετον χεσέτων   χέσετε χεσόντων
middle indicative ἐχεσόμην ἐχέσου ἐχέσετο ἐχέσεσθον ἐχεσέσθην ἐχεσόμεθᾰ ἐχέσεσθε ἐχέσοντο
subjunctive χέσωμαι χέσῃ χέσηται χέσησθον χέσησθον χεσώμεθᾰ χέσησθε χέσωνται
optative χεσοίμην χέσοιο χέσοιτο χέσοισθον χεσοίσθην χεσοίμεθᾰ χέσοισθε χέσοιντο
imperative   χεσοῦ χεσέσθω χέσεσθον χεσέσθων   χέσεσθε χεσέσθων
active middle
infinitive χεσεῖν χεσέσθαι
participle m χεσών χεσόμενος
f χεσοῦσᾰ χεσομένη
n χεσόν χεσόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: κέχοδᾰ, κέχεσμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κέχοδᾰ κέχοδᾰς κέχοδε(ν) κεχόδᾰτον κεχόδᾰτον κεχόδᾰμεν κεχόδᾰτε κεχόδᾱσῐ(ν)
subjunctive κεχόδω κεχόδῃς κεχόδῃ κεχόδητον κεχόδητον κεχόδωμεν κεχόδητε κεχόδωσῐ(ν)
optative κεχόδοιμῐ,
κεχοδοίην 		κεχόδοις,
κεχοδοίης 		κεχόδοι,
κεχοδοίη 		κεχόδοιτον κεχοδοίτην κεχόδοιμεν κεχόδοιτε κεχόδοιεν
imperative   κέχοδε κεχοδέτω κεχόδετον κεχοδέτων   κεχόδετε κεχοδόντων
middle/
passive 		indicative κέχεσμαι κέχεσαι κέχεσται κέχεσθον κέχεσθον κεχέσμεθᾰ κέχεσθε κεχέδᾰται
subjunctive κεχεσμένος ὦ κεχεσμένος ᾖς κεχεσμένος ᾖ κεχεσμένω ἦτον κεχεσμένω ἦτον κεχεσμένοι ὦμεν κεχεσμένοι ἦτε κεχεσμένοι ὦσῐ(ν)
optative κεχεσμένος εἴην κεχεσμένος εἴης κεχεσμένος εἴη κεχεσμένω εἴητον/εἶτον κεχεσμένω εἰήτην/εἴτην κεχεσμένοι εἴημεν/εἶμεν κεχεσμένοι εἴητε/εἶτε κεχεσμένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   κέχεσο κεχέσθω κέχεσθον κεχέσθων   κέχεσθε κεχέσθων
active middle/passive
infinitive κεχοδέναι κεχέσθαι
participle m κεχοδώς κεχεσμένος
f κεχοδυῖᾰ κεχεσμένη
n κεχοδός κεχεσμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Descendants edit

  • Greek: χέζω (chézo)
    • → Russian: хе́зать (xézatʹ)
  • ⇒ English: -chezia

Further reading edit

Greek edit

Etymology edit

From Ancient Greek χέζω (khézō).

Pronunciation edit

  • IPA(key): /ˈçezo/
  • Hyphenation: χέ‧ζω

Verb edit

χέζω • (chézo) (past έχεσα, passive χέζομαι)

  1. (intransitive, colloquial, vulgar) to shit, shite, take a shit, crap (defecate)
    Που είναι η τουαλέτα; Πρέπει να χέσω.
    Pou eínai i toualéta? Prépei na chéso.
    Where's the toilet? I have to shit.
    Κάποιος έχει χέσει εδώ μέσα.
    Kápoios échei chései edó mésa.
    Someone's taken a shit in here.
  2. (transitive, colloquial, vulgar) to shit, beshit (soil something or someone with faeces)
    Κατά λάθος, έχεσε το βρακί της.
    Katá láthos, échese to vrakí tis.
    She shit her knickers by accident.
  3. (transitive, figuratively) to scold, berate, bollock, give shit
    Το αφεντικό του τον έχεσε.
    To afentikó tou ton échese.
    His boss gave him shit.

Conjugation edit

χέζω   χέζομαι
Active voice ➤ Passive voice ➤
Indicative mood ➤ Imperfective aspect ➤ Perfective aspect ➤ Imperfective aspect Perfective aspect
Non-past tenses ➤ Present ➤ Dependent ➤ Present Dependent
1 sg χέζω χέσω χέζομαι χεστώ
2 sg χέζεις χέσεις χέζεσαι χεστείς
3 sg χέζει χέσει χέζεται χεστεί
1 pl χέζουμε, [‑ομε] χέσουμε, [‑ομε] χεζόμαστε χεστούμε
2 pl χέζετε χέσετε χέζεστε, χεζόσαστε χεστείτε
3 pl χέζουν(ε) χέσουν(ε) χέζονται χεστούν(ε)
Past tenses ➤ Imperfect ➤ Simple past ➤ Imperfect Simple past
1 sg έχεζα έχεσα χεζόμουν(α) χέστηκα
2 sg έχεζες έχεσες χεζόσουν(α) χέστηκες
3 sg έχεζε έχεσε χεζόταν(ε) χέστηκε
1 pl χέζαμε χέσαμε χεζόμασταν, (‑όμαστε) χεστήκαμε
2 pl χέζατε χέσατε χεζόσασταν, (‑όσαστε) χεστήκατε
3 pl έχεζαν, χέζαν(ε) έχεσαν, χέσαν(ε) χέζονταν, (χεζόντουσαν) χέστηκαν, χεστήκαν(ε)
Future tenses ➤ Continuous ➤ Simple ➤ Continuous Simple
1 sg θα χέζω ➤ θα χέσω ➤ θα χέζομαι ➤ θα χεστώ ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl θα χέζεις, … θα χέσεις, … θα χέζεσαι, … θα χεστείς, …
Perfect aspect ➤ Perfect aspect
Present perfect ➤   έχω, έχεις, … χέσει
  έχω, έχεις, … χεσμένο, ‑η, ‑ο ➤ 		  έχω, έχεις, … χεστεί
  είμαι, είσαι, … χεσμένος, ‑η, ‑ο ➤
Past perfect ➤   είχα, είχες, … χέσει
  είχα, είχες, … χεσμένο, ‑η, ‑ο 		  είχα, είχες, … χεστεί
  ήμουν, ήσουν, … χεσμένος, ‑η, ‑ο
Future perfect ➤   θα έχω, θα έχεις, … χέσει
  θα έχω, θα έχεις, … χεσμένο, ‑η, ‑ο 		  θα έχω, θα έχεις, … χεστεί
  θα είμαι, θα είσαι, … χεσμένος, ‑η, ‑ο
Subjunctive mood ➤ Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤ Imperfective aspect Perfective aspect Imperfective aspect Perfective aspect
2 sg χέζε χέσε — χέσου
2 pl χέζετε χέστε χέζεστε χεστείτε
Other forms Active voice Passive voice
Present participle➤ χέζοντας ➤ —
Perfect participle➤ έχοντας χέσει ➤ χεσμένος, ‑η, ‑ο ➤
Nonfinite form➤ χέσει χεστεί
Notes  
 
Appendix:Greek verbs 		 • (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.
 • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.
 • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

Synonyms edit

Derived terms edit

Descendants edit

Retrieved from "https://en.wiktionary.org/w/index.php?title=χέζω&oldid=78736488"