знамя
Russian edit
Etymology edit
Inherited from Proto-Slavic *znamę.
Pronunciation edit
Noun edit
зна́мя • (známja) n inan (genitive зна́мени, nominative plural знамёна, genitive plural знамён)
Declension edit
Declension of зна́мя (inan neut-form 3rd-decl accent-a irreg)
Pre-reform declension of зна́мя (inan neut-form 3rd-decl accent-a irreg)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | зна́мя známja |
знамёна△ znamjóna△ |
genitive | зна́мени známeni |
знамёнъ△ znamjón△ |
dative | зна́мени známeni |
знамёнамъ△ znamjónam△ |
accusative | зна́мя známja |
знамёна△ znamjóna△ |
instrumental | зна́менемъ známenem |
знамёнами△ znamjónami△ |
prepositional | зна́мени známeni |
знамёнахъ△ znamjónax△ |
△ Irregular.
Related terms edit
- знак (znak)
- зна́мение (známenije)
- знамени́тый (znamenítyj)
- знаменова́ть (znamenovátʹ)
- знать (znatʹ)