индивидуум
Russian edit
Etymology edit
Borrowed from Latin individuum.
Pronunciation edit
Noun edit
индиви́дуум • (indivíduum) m anim (genitive индиви́дуума, nominative plural индиви́дуумы, genitive plural индиви́дуумов)
Declension edit
Declension of индиви́дуум (anim masc-form hard-stem accent-a)
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | индиви́дуум indivíduum |
индиви́дуумы indivíduumy |
| genitive | индиви́дуума indivíduuma |
индиви́дуумов indivíduumov |
| dative | индиви́дууму indivíduumu |
индиви́дуумам indivíduumam |
| accusative | индиви́дуума indivíduuma |
индиви́дуумов indivíduumov |
| instrumental | индиви́дуумом indivíduumom |
индиви́дуумами indivíduumami |
| prepositional | индиви́дууме indivíduume |
индиви́дуумах indivíduumax |
Related terms edit
- индивидуа́льность (individuálʹnostʹ)
- индивидуа́льный (individuálʹnyj)
Serbo-Croatian edit
Pronunciation edit
Noun edit
индиви́дуум m (Latin spelling indivíduum)
Declension edit
Declension of индивидуум
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | индивидуум | индивидууми |
| genitive | индивидуума | индивидуума |
| dative | индивидууму | индивидуумима |
| accusative | индивидуума | индивидууме |
| vocative | индивидууме | индивидууми |
| locative | индивидууму | индивидуумима |
| instrumental | индивидуумом | индивидуумима |