դաւաճանումն
Old Armenian edit
Etymology edit
դաւաճանեմ (dawačanem) + -ումն (-umn).
Noun edit
դաւաճանումն • (dawačanumn)
Declension edit
n-type
| singular | plural | ||
|---|---|---|---|
| nominative | դաւաճանումն (dawačanumn) | դաւաճանմունք (dawačanmunkʻ) | |
| genitive | դաւաճանման (dawačanman) | դաւաճանմանց (dawačanmancʻ) | |
| dative | դաւաճանման (dawačanman) | դաւաճանմանց (dawačanmancʻ) | |
| accusative | դաւաճանումն (dawačanumn) | դաւաճանմունս (dawačanmuns) | |
| ablative | դաւաճանմանէ (dawačanmanē) | դաւաճանմանց (dawačanmancʻ) | |
| instrumental | դաւաճանմամբ (dawačanmamb) | դաւաճանմամբք (dawačanmambkʻ) | |
| locative | դաւաճանման (dawačanman) | դաւաճանմունս (dawačanmuns) |
Synonyms edit
- դաւաճանութիւն (dawačanutʻiwn)
Descendants edit
- Armenian: դավաճանում (davačanum)
References edit
- Petrosean, Matatʻeay (1879) “դաւաճանումն”, in Nor Baṙagirkʻ Hay-Angliarēn [New Dictionary Armenian–English], Venice: S. Lazarus Armenian Academy