մերունի
Old Armenian edit
Etymology edit
From մեր (mer) + -ունի (-uni).
Adjective edit
մերունի • (meruni)
- of or pertaining to us
Declension edit
o-a-type
| singular | plural | ||
|---|---|---|---|
| nominative | մերունի (meruni) | մերունիք (merunikʻ) | |
| genitive | մերունւոյ (merunwoy) | մերունեաց (meruneacʻ) | |
| dative | մերունւոյ (merunwoy) | մերունեաց (meruneacʻ) | |
| accusative | մերունի (meruni) | մերունիս (merunis) | |
| ablative | մերունւոյ (merunwoy) | մերունեաց (meruneacʻ) | |
| instrumental | մերունեաւ (meruneaw) | մերունեաւք = մերունեօք (meruneawkʻ = meruneōkʻ) | |
| locative | մերունի (meruni) | մերունիս (merunis) |
References edit
- Awetikʻean, G., Siwrmēlean, X., Awgerean, M. (1836–1837) “մերունի”, in Nor baṙgirkʻ haykazean lezui [New Dictionary of the Armenian Language] (in Old Armenian), Venice: S. Lazarus Armenian Academy