Old Armenian edit

Etymology edit

From *մեյն- (*meyn-), from միայն (miayn).

Adjective edit

մէն (mēn)

  1. one, only, sole
    մէն միmēn mieach, every one, each one
  2. alone

Declension edit

Adverb edit

մէն (mēn)

  1. only, solely

Usage notes edit

The word has the following combining forms: մեն- (men-) and its misspelling մէն- (mēn-).

Derived terms edit

Descendants edit

  • Armenian: մեն (men)

References edit

  • Petrosean, Matatʻeay (1879) “մէն”, in Nor Baṙagirkʻ Hay-Angliarēn [New Dictionary Armenian–English], Venice: S. Lazarus Armenian Academy
  • Awetikʻean, G., Siwrmēlean, X., Awgerean, M. (1836–1837) “մէն”, in Nor baṙgirkʻ haykazean lezui [New Dictionary of the Armenian Language] (in Old Armenian), Venice: S. Lazarus Armenian Academy
  • Ačaṙean, Hračʻeay (1971–1979) “մի”, in Hayerēn armatakan baṙaran [Armenian Etymological Dictionary] (in Armenian), 2nd edition, a reprint of the original 1926–1935 seven-volume edition, Yerevan: University Press