קערן

Yiddish

Etymology 1

From Middle High German kēren, from Old High German kēran, from Proto-Germanic *karjaną.

Verb

קערן • (kern) (past participle געקערט (gekert))

1. to turn, to sweep

Conjugation

Conjugation of קערן

infinitive	קערן kern
present participle	קערנדיק kerndik
past participle	געקערט gekert
auxiliary	האָבן hobn
present	איך קער ikh ker	מיר קערן mir kern
	דו קערסט du kerst	איר קערט ir kert
	ער קערט er kert	זיי קערן zey kern
imperative	קער (דו) ker (du)	קערט (איר) kert (ir)
Composed forms past איך האָב געקערט ikh hob gekert מיר האָבן געקערט mir hobn gekert דו האָסט געקערט du host gekert איר האָט געקערט ir hot gekert ער האָט געקערט er hot gekert זיי האָבן געקערט zey hobn gekert pluperfect איך האָב געהאַט געקערט ikh hob gehat gekert מיר האָבן געהאַט געקערט mir hobn gehat gekert דו האָסט געהאַט געקערט du host gehat gekert איר האָט געהאַט געקערט ir hot gehat gekert ער האָט געהאַט געקערט er hot gehat gekert זיי האָבן געהאַט געקערט zey hobn gehat gekert future איך וועל קערן ikh vel kern מיר וועלן קערן mir veln kern דו וועסט קערן du vest kern איר וועט קערן ir vet kern ער וועט קערן er vet kern זיי וועלן קערן zey veln kern future perfect איך וועל האָבן געקערט ikh vel hobn gekert מיר וועלן האָבן געקערט mir veln hobn gekert דו וועסט האָבן געקערט du vest hobn gekert איר וועט האָבן געקערט ir vet hobn gekert ער וועט האָבן געקערט er vet hobn gekert זיי וועלן האָבן געקערט zey veln hobn gekert

Derived terms

• איבערקערן (iberkern)
• אומקערן (umkern)

Etymology 2

From Middle High German kerne, kern, from Old High German kerno, from Proto-Germanic *kernô (“core, kernel”).

Noun

קערן • (kern) m, plural קערנס (kerns), diminutive קערנדל (kerndl) or קערל (kerl)

1. kernel, core