ابتياع

Arabic

Root
ب ي ع (b-y-ʕ)

Noun

اِبْتِيَاع • (ibtiyāʕ) m

1. verbal noun of اِبْتَاعَ (ibtāʕa) (form VIII)

Declension

Declension of noun اِبْتِيَاع (ibtiyāʕ)

Singular	basic singular triptote
	Indefinite	Definite	Construct
Informal	اِبْتِيَاع ibtiyāʕ	الِابْتِيَاع al-ibtiyāʕ	اِبْتِيَاع ibtiyāʕ
Nominative	اِبْتِيَاعٌ ibtiyāʕun	الِابْتِيَاعُ al-ibtiyāʕu	اِبْتِيَاعُ ibtiyāʕu
Accusative	اِبْتِيَاعًا ibtiyāʕan	الِابْتِيَاعَ al-ibtiyāʕa	اِبْتِيَاعَ ibtiyāʕa
Genitive	اِبْتِيَاعٍ ibtiyāʕin	الِابْتِيَاعِ al-ibtiyāʕi	اِبْتِيَاعِ ibtiyāʕi