See also: تجرح

Arabic edit

Etymology 1 edit

From the root خ ر ج (ḵ-r-j).

Pronunciation edit

Verb edit

تَخَرَّجَ (taḵarraja) V, non-past يَتَخَرَّجُ‎ (yataḵarraju)

  1. to graduate (from)
Conjugation edit

Etymology 2 edit

Verb edit

تَخْرُجُ (taḵruju) (form I)

  1. second-person masculine singular non-past active indicative of خَرَجَ (ḵaraja)
  2. third-person feminine singular non-past active indicative of خَرَجَ (ḵaraja)

Verb edit

تَخْرُجَ (taḵruja) (form I)

  1. second-person masculine singular non-past active subjunctive of خَرَجَ (ḵaraja)
  2. third-person feminine singular non-past active subjunctive of خَرَجَ (ḵaraja)

Verb edit

تَخْرُجْ (taḵruj) (form I)

  1. second-person masculine singular non-past active jussive of خَرَجَ (ḵaraja)
  2. third-person feminine singular non-past active jussive of خَرَجَ (ḵaraja)

Etymology 3 edit

Verb edit

تُخْرِجُ (tuḵriju) (form IV)

  1. second-person masculine singular non-past active indicative of أَخْرَجَ (ʔaḵraja)
  2. third-person feminine singular non-past active indicative of أَخْرَجَ (ʔaḵraja)

Verb edit

تُخْرِجَ (tuḵrija) (form IV)

  1. second-person masculine singular non-past active subjunctive of أَخْرَجَ (ʔaḵraja)
  2. third-person feminine singular non-past active subjunctive of أَخْرَجَ (ʔaḵraja)

Verb edit

تُخْرِجْ (tuḵrij) (form IV)

  1. second-person masculine singular non-past active jussive of أَخْرَجَ (ʔaḵraja)
  2. third-person feminine singular non-past active jussive of أَخْرَجَ (ʔaḵraja)

Verb edit

تُخْرَجُ (tuḵraju) (form IV)

  1. second-person masculine singular non-past passive indicative of أَخْرَجَ (ʔaḵraja)
  2. third-person feminine singular non-past passive indicative of أَخْرَجَ (ʔaḵraja)

Verb edit

تُخْرَجَ (tuḵraja) (form IV)

  1. second-person masculine singular non-past passive subjunctive of أَخْرَجَ (ʔaḵraja)
  2. third-person feminine singular non-past passive subjunctive of أَخْرَجَ (ʔaḵraja)

Verb edit

تُخْرَجْ (tuḵraj) (form IV)

  1. second-person masculine singular non-past passive jussive of أَخْرَجَ (ʔaḵraja)
  2. third-person feminine singular non-past passive jussive of أَخْرَجَ (ʔaḵraja)

Egyptian Arabic edit

Root
خ ر ج
2 terms

Noun edit

تخرج (taḵarrugm

  1. graduation

South Levantine Arabic edit

Root
خ ر ج
2 terms

Etymology edit

From Arabic تَخَرَّجَ (taḵarraja).

Pronunciation edit

  • IPA(key): /txar.raʒ/, [ɪtˈxar.raʒ], [ɪtˈxar.rad͡ʒ]
  • (file)

Verb edit

تخرّج (tḵarraj) V (present بتخرّج (bitḵarraj))

  1. to graduate

Conjugation edit

    Conjugation of تخرّج (tḵarraj)
singular plural
1st person 2nd person 3rd person 1st person 2nd person 3rd person
past m تخرّجت (tḵarrajt) تخرّجت (tḵarrajt) تخرّج (tḵarraj) تخرّجنا (tḵarrajna) تخرّجتو (tḵarrajtu) تخرّجو (tḵarraju)
f تخرّجتي (tḵarrajti) تخرّجت (tḵarrajat)
present m بتخرّج (batḵarraj) بتتخرّج (btitḵarraj) بتخرّج (bitḵarraj) منتخرّج (mnitḵarraj) بتتخرّجو (btitḵarraju) بتخرّجو (bitḵarraju)
f بتتخرّجي (btitḵarraji) بتتخرّج (btitḵarraj)
subjunctive m اتخرّج (atḵarraj) تتخرّج (titḵarraj) يتخرّج (yitḵarraj) نتخرّج (nitḵarraj) تتخرّجو (titḵarraju) يتخرّجو (yitḵarraju)
f تتخرّجي (titḵarraji) تتخرّج (titḵarraj)
imperative m تخرّج (tḵarraj) تخرّجو (tḵarraju)
f تخرّجي (tḵarraji)