Azerbaijani edit

Noun edit

دشمن (düşmən) (definite accusative دشمنی (düşməni), plural دشمنلر (düşmənlər))

  1. Arabic spelling of düşmən (enemy)

Declension edit

Baluchi edit

Noun edit

دشمن (dušman)

  1. enemy

See also edit

Khalaj edit

Noun edit

دُشمَن (duşman) (definite accusative دُشمَنؽ, plural دُشمَنلار)

  1. Arabic spelling of duşman (enemy)

Declension edit

Ottoman Turkish edit

Alternative forms edit

Etymology edit

Borrowed from Persian دشمن (došman) (compare Avar тушман (tušman), Azerbaijani düşmən, Baluchi دژمن (dužman), دشمن (dušman), Bashkir дошман (doşman), Bengali দুশমন (duśmon), Chuvash тӑшман (tăšman), Crimean Tatar duşman, Gujarati દુશ્મન (duśman), Kazakh дұшпан (dūşpan), Kumyk душман (duşman), Northern Kurdish dijmin, دوژمن (dujmin), Macedonian душман (dušman), Moksha душман (dušman), Pashto دوښمن (dux̌mán), دښمن (dox̌mán), Punjabi ਦੁਸ਼ਮਣ (duśmaṇ), Russian душма́н (dušmán), Sindhi دشمن, Southern Altai тушман (tušman), Tajik душман (dušman), Turkmen duşman, Urdu دشمن (duśman), Uyghur دۈشمەن (düshmen), Uzbek dushman, Zazaki dışmen).

Noun edit

دشمن (düşmen, düşman)

  1. enemy, foe
    Synonyms: خصم (hasm, hasım), یاغی (yağı)
    • 1927 October, Mustafa Kemal Atatürk, Nutuk[1], page 500:
      دشمنلر و خلیفه‌لر برابر اوله‌بیلیرلر و هر شی یاپمغه تشبث ایده‌بیلیرلر. فقط ، یكی توركیه‌نك طرز اداره‌سنی ، سیاستنی ، قوتی قطعیاً صارصه‌مزلر.
      Düşmanlar ve halifeler beraber olabilirler ve her şey yapmaya teşebbüs edebilirler. Fakat, yeñi Türkiye'nin tarz idaresini, siyasetini, kuvveti katiyen sarsamazlar.
      (please add an English translation of this quotation)

Descendants edit

Persian edit

 
Persian Wikipedia has an article on:
Wikipedia fa

Etymology edit

From Middle Persian [script needed] (dwšmn'), [script needed] (dwšmyn'), 𐫅𐫇𐫢𐫖𐫏𐫗 (dwšmyn /⁠dušmēn⁠/, enemy), from Proto-Iranian *dušmánah.

Pronunciation edit

 

Readings
Classical reading? dušman
Dari reading? dušman
Iranian reading? došman
Tajik reading? dušman
  • (file)

Noun edit

Dari دشمن
Iranian Persian
Tajik душман

دُشْمَن (došman) (plural دشمنان (došmanân))

  1. enemy

Inflection edit

    Enclitic-attached forms of دشمن (došman) (Iranian Persian)
    Basic forms of دشمن (došman)
singular plural
bare دشمن
(došman)
دشمن‌ها
(došman-hấ)
دشمنا
(došmanấ)
definitive direct object دشمن را
(došman râ)
دشمن رو
(došmano)
دشمن‌ها را
(došman-hấ râ)
دشمنا رو
(došmanấ ro)
ezâfe دشمن
(došman-e)
دشمن‌های
(došman-hấ-ye)
دشمنای
(došmanấ-ye)
marked indefinite
or relative definite
دشمنی
(došman-i)
دشمن‌هایی
(došmanấn-i, došman-hấ-i)
دشمنایی
(došmanấi)
Colloquial.
    Possessive forms of دشمن (došman)
singular plural
1st person singular
(“my”)
دشمنم
(došmanam)
دشمن‌هایم
(došman-hấyam)
دشمن‌هام، دشمنام
(došmanấm)
2nd person singular
(“your”)
دشمنت
(došmanat)
[Term?]
(došmanet)
دشمن‌هایت
(došman-hấyat)
دشمن‌هات، دشمنات
(došmanất)
3rd person singular
(“his, her, its”)
دشمنش
(došmanaš)
[Term?]
(došmaneš)
دشمن‌هایش
(došman-hấyaš)
دشمن‌هاش، دشمناش
(došmanấš)
1st plural
(“our”)
دشمنمان
(došmanemân)
دشمنمون
(došmanemun)
دشمن‌هایمان
(došman-hấyemân)
دشمن‌هامون، دشمنامون
(došmanấmun)
2nd plural
(“your”)
دشمنتان
(došmanetân)
دشمنتون
(došmanetun)
دشمن‌هایتان
(došman-hấyetân)
دشمن‌هاتون، دشمناتون
(došmanấtun)
3rd plural
(“their”)
دشمنشان
(došmanešân)
دشمنشون
(došmanešun)
دشمن‌هایشان
(došman-hấyešân)
دشمن‌هاشون، دشمناشون
(došmanấšun)
Colloquial.
    Predicative forms of دشمن (došman)
singular plural
1st person
(“I am, we are”)
دشمنم
(došmanam)
دشمنیم
(došmanim)
2nd person
(“you are”)
دشمنی
(došmani)
دشمنید
(došmanid)
دشمنین
(došmanin)
3rd person
(“he/she/it is, they are”)
دشمن است
(došman ast)
دشمنه
(došmane)
دشمنند
(došmanand)
دشمنن
(došmanan)
Colloquial.

Antonyms edit

Derived terms edit

Descendants edit

References edit

  • Ačaṙean, Hračʿeay (1973), “թշնամի”, in Hayerēn armatakan baṙaran [Armenian Etymological Dictionary] (in Armenian), volume II, 2nd edition, a reprint of the original 1926–1935 seven-volume edition, Yerevan: University Press, pages 191–192

Punjabi edit

Etymology edit

Borrowed from Classical Persian دشمن (dušman). Compare Urdu دُشْمَن (duśman).

Pronunciation edit

Noun edit

دُشْمَݨ (duśmaṇm (Gurmukhi spelling ਦੁਸ਼ਮਣ)

  1. enemy, villain

References edit

  • دشمن”, in Punjabi-English Dictionary, Patiala: Punjabi University, 2024

Urdu edit

Etymology edit

Borrowed from Classical Persian دشمن (dušman). Compare Punjabi دُشْمَݨ (duśmaṇ).

Pronunciation edit

Noun edit

دُشْمَن (duśmanm (Hindi spelling दुश्मन)

  1. enemy, foe
  2. opponent
    Synonym: مُخالِف (muxālif)

Declension edit

Declension of دشمن
singular plural
direct دُشْمَن (duśman) دُشْمَن (duśman)
oblique دُشْمَن (duśman) دُشْمَنوں (duśmanō̃)
vocative دُشْمَن (duśman) دُشْمَنو (duśmanō)

Related terms edit

References edit

  • S. W. Fallon (1879), “دشمن”, in A New Hindustani-English Dictionary, Banaras, London: Trubner and Co.
  • دشمن”, in اُردُو لُغَت (urdū luġat) (in Urdu), Ministry of Education: Government of Pakistan, 2017.
  • Platts, John T. (1884), “دشمن”, in A dictionary of Urdu, classical Hindi, and English, London: W. H. Allen & Co.
  • Qureshi, Bashir Ahmad (1971), “دشمن”, in Kitabistan's 20th Century Standard Dictionary‎, Lahore: Kitabistan Pub. Co.
  • دشمن”, in ریخْتَہ لُغَت (rexta luġat) - Rekhta Dictionary [Urdu dictionary with meanings in Hindi & English] (in English), Noida, India: Rekhta Foundation, 2024.
  • John Shakespear (1834), “دشمن”, in A dictionary, Hindustani and English: with a copious index, fitting the work to serve, also, as a dictionary of English and Hindustani, 3rd edition, London: J.L. Cox and Son, →OCLC