Persian edit

Etymology edit

شاد (šâd, happy) +‎ مان (mân, possibly related to ماندن (mândan, to remain, to stay)): "lasting happiness".

Pronunciation edit

 

Readings
Classical reading? šāḏmān
Dari reading? šādmān
Iranian reading? šâdmân
Tajik reading? šodmon

Adjective edit

شادمان (šâdmân) (comparative شادمان‌تَر (šâdmân-tar), superlative شادمان‌تَرین (šâdmân-tarin))

  1. happy; jubilant; glad of mind
    Synonyms: خوشحال (xošhâl), شاد (šâd), سرخوش (sarxoš)
    Antonym: دژمان (dožmân)
    • 1010, Abu'l-Qâsem Ferdowsi Tusi, “Fereydun”, in Shâhnâme:
      نهاد آن سرش پست بر خاک بر
      همی خواند نفرین به ضحاک بر
      همی آفرین خواند بر کردگار
      بر آن شادمان گردش روزگار
      nihād ān sar-aš past bar xāk bar
      hamē xwānd nifrīn ba zahhāk bar
      hamē āfarīn xwānd bar kardigār
      bar ān šādmān gardiš-i rōzigār
      She bowed her head low on the earth,
      Reciting curses on Zahhāk,
      Reciting praises for the Creator God,
      [And] for the happy turn of events.
    • c. 1260s, Jalāl ad-Dīn Mohammad Rūmī, translated by Reynold A. Nicholson, مثنوی معنوی [Masnavi-ye-Ma'navi], volume I, verse 191:
      اندر آمد شادمان در راه مرد
      بی‌‌خبر کان شاه قصد جانش کرد
      andar āmad šādmān dar rāh mard
      bē xabar k-ān šāh qasd-i jān-aš kard
      Blithely the man came into the road, unaware that the king had formed a design against his life.

Descendants edit

  • Middle Bengali: শাদমান (śadoman)