لطع

Hijazi Arabic

Root
ل ط ع
1 term

Etymology

From Arabic لَطَعَ (laṭaʕa).

Pronunciation

• IPA^(key): /la.tˤaʕ/

Verb

لطع • (laṭaʕ) I (non-past يِلْطَع (yilṭaʕ))

1. to leave for a while, to abandon

Conjugation

Conjugation of لطع (laṭaʕ)
		singular				plural
		1st person	2nd person	3rd person		1st person	2nd person	3rd person
past	m	لطعت (laṭaʕt)	لطعت (laṭaʕt)	لطع (laṭaʕ)		لطعنا (laṭaʕna)	لطعتوا (laṭaʕtu)	لطعوا (laṭaʕu)
	f		لطعتي (laṭaʕti)	لطعت (laṭaʕat)
non-past	m	ألطع (ʔalṭaʕ)	تلطع (tilṭaʕ)	يلطع (yilṭaʕ)		نلطع (nilṭaʕ)	تلطعوا (tilṭaʕu)	يلطعوا (yilṭaʕu)
	f		تلطعي (tilṭaʕi)	تلطع (tilṭaʕ)
imperative	m		الطع (alṭaʕ)				الطعوا (alṭaʕu)
	f		الطعي (alṭaʕi)

See also

• تَرَك (tarak, “to leave”)