مشام
Persian edit
Etymology edit
Pronunciation edit
- (Classical Persian) IPA(key): [ma.ˈʃɑːm]
- (Iran, formal) IPA(key): [mæ.ʃɒ́ːm]
- (Tajik, formal) IPA(key): [mä.ʃɔ́m]
Readings | |
---|---|
Classical reading? | mašām |
Dari reading? | mašām |
Iranian reading? | mašâm |
Tajik reading? | mašom |
Noun edit
مشام • (mašâm)
- sense of smell
- nose
- c. 1390, Shams-ud-Dīn Muḥammad Ḥāfiẓ, “Ghazal 114”, in دیوان حافظ [The Divān of Ḥāfiẓ][1]:
- ز خاک کوی تو هر گه که دم زند حافظ
نسیم گلشن جان در مشام ما افتد- zi xāk-i kōy-i tu har gah ki dam zanad hāfiz
nasīm-i gulšan-i jān dar mašām-i mā uftad - Every time Ḥāfiẓ breathes in the earth of your street,
The fragrance of the soul's rose garden falls into my nose.
- zi xāk-i kōy-i tu har gah ki dam zanad hāfiz
Further reading edit
- Dehkhoda, Ali-Akbar (1931–) “مشام”, in Dehkhoda Dictionary Institute, editors, Dehkhoda Dictionary (in Persian), Tehran: University of Tehran Press
- Hayyim, Sulayman (1934) “مشام”, in New Persian–English dictionary, Teheran: Librairie-imprimerie Béroukhim