अद्वैत

Hindi

Etymology

Borrowed from Sanskrit अद्वैत (ádvaita, “not dual”).

Pronunciation

• (Delhi Hindi) IPA^(key): /əd̪.ʋɛːt̪/, [ɐd̪.wɛːt̪]

• Audio

  (file)

Noun

अद्वैत • (advait) m (Urdu spelling ادویت)

1. absolute oneness, one without a second, non-duality
2. monism

Declension

Declension of अद्वैत (masc cons-stem)

	singular	plural
direct	अद्वैत advait	अद्वैत advait
oblique	अद्वैत advait	अद्वैतों advaitõ
vocative	अद्वैत advait	अद्वैतो advaito

Proper noun

अद्वैत • (advait) m (Urdu spelling ادویت)

1. (Hinduism) advaita vedanta (a branch of Hinduism)

Declension

Declension of अद्वैत (sg-only masc cons-stem)

	singular
direct	अद्वैत advait
oblique	अद्वैत advait
vocative	अद्वैत advait

Related terms

• अद्वैती (advaitī)
• अद्वितीय (advitīya)

References

• McGregor, Ronald Stuart (1993) “अद्वैत”, in The Oxford Hindi-English Dictionary, London: Oxford University Press

Sanskrit

Etymology

अ- (a-, “not”) +‎ द्वैत (dvaita, “dual”)

Adjective

अद्वैत • (ádvaita)

1. non-dual (ŚBr., etc.)
2. unrivalled
3. unique

Declension

Masculine a-stem declension of अद्वैत
Nom. sg.	अद्वैतः (advaitaḥ)
Gen. sg.	अद्वैतस्य (advaitasya)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	अद्वैतः (advaitaḥ)	अद्वैतौ (advaitau)	अद्वैताः (advaitāḥ)
Vocative	अद्वैत (advaita)	अद्वैतौ (advaitau)	अद्वैताः (advaitāḥ)
Accusative	अद्वैतम् (advaitam)	अद्वैतौ (advaitau)	अद्वैतान् (advaitān)
Instrumental	अद्वैतेन (advaitena)	अद्वैताभ्याम् (advaitābhyām)	अद्वैतैः (advaitaiḥ)
Dative	अद्वैताय (advaitāya)	अद्वैताभ्याम् (advaitābhyām)	अद्वैतेभ्यः (advaitebhyaḥ)
Ablative	अद्वैतात् (advaitāt)	अद्वैताभ्याम् (advaitābhyām)	अद्वैतेभ्यः (advaitebhyaḥ)
Genitive	अद्वैतस्य (advaitasya)	अद्वैतयोः (advaitayoḥ)	अद्वैतानाम् (advaitānām)
Locative	अद्वैते (advaite)	अद्वैतयोः (advaitayoḥ)	अद्वैतेषु (advaiteṣu)

Feminine ā-stem declension of अद्वैत
Nom. sg.	अद्वैता (advaitā)
Gen. sg.	अद्वैतायाः (advaitāyāḥ)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	अद्वैता (advaitā)	अद्वैते (advaite)	अद्वैताः (advaitāḥ)
Vocative	अद्वैते (advaite)	अद्वैते (advaite)	अद्वैताः (advaitāḥ)
Accusative	अद्वैताम् (advaitām)	अद्वैते (advaite)	अद्वैताः (advaitāḥ)
Instrumental	अद्वैतया (advaitayā)	अद्वैताभ्याम् (advaitābhyām)	अद्वैताभिः (advaitābhiḥ)
Dative	अद्वैतायै (advaitāyai)	अद्वैताभ्याम् (advaitābhyām)	अद्वैताभ्यः (advaitābhyaḥ)
Ablative	अद्वैतायाः (advaitāyāḥ)	अद्वैताभ्याम् (advaitābhyām)	अद्वैताभ्यः (advaitābhyaḥ)
Genitive	अद्वैतायाः (advaitāyāḥ)	अद्वैतयोः (advaitayoḥ)	अद्वैतानाम् (advaitānām)
Locative	अद्वैतायाम् (advaitāyām)	अद्वैतयोः (advaitayoḥ)	अद्वैतासु (advaitāsu)

Neuter a-stem declension of अद्वैत
Nom. sg.	अद्वैतम् (advaitam)
Gen. sg.	अद्वैतस्य (advaitasya)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	अद्वैतम् (advaitam)	अद्वैते (advaite)	अद्वैतानि (advaitāni)
Vocative	अद्वैत (advaita)	अद्वैते (advaite)	अद्वैतानि (advaitāni)
Accusative	अद्वैतम् (advaitam)	अद्वैते (advaite)	अद्वैतानि (advaitāni)
Instrumental	अद्वैतेन (advaitena)	अद्वैताभ्याम् (advaitābhyām)	अद्वैतैः (advaitaiḥ)
Dative	अद्वैताय (advaitāya)	अद्वैताभ्याम् (advaitābhyām)	अद्वैतेभ्यः (advaitebhyaḥ)
Ablative	अद्वैतात् (advaitāt)	अद्वैताभ्याम् (advaitābhyām)	अद्वैतेभ्यः (advaitebhyaḥ)
Genitive	अद्वैतस्य (advaitasya)	अद्वैतयोः (advaitayoḥ)	अद्वैतानाम् (advaitānām)
Locative	अद्वैते (advaite)	अद्वैतयोः (advaitayoḥ)	अद्वैतेषु (advaiteṣu)

Noun

अद्वैत • (ádvaita) stem, m

1. non-duality
2. belief that the universal soul and the individual soul are one
3. belief that spirit and matter are one
4. absolute truth

Usage notes

In the instrumental singular अद्वैतेन (advaitena), it has the adverbial value of "only."

Declension

Masculine a-stem declension of अद्वैत
Nom. sg.	अद्वैतः (advaitaḥ)
Gen. sg.	अद्वैतस्य (advaitasya)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	अद्वैतः (advaitaḥ)	अद्वैतौ (advaitau)	अद्वैताः (advaitāḥ)
Vocative	अद्वैत (advaita)	अद्वैतौ (advaitau)	अद्वैताः (advaitāḥ)
Accusative	अद्वैतम् (advaitam)	अद्वैतौ (advaitau)	अद्वैतान् (advaitān)
Instrumental	अद्वैतेन (advaitena)	अद्वैताभ्याम् (advaitābhyām)	अद्वैतैः (advaitaiḥ)
Dative	अद्वैताय (advaitāya)	अद्वैताभ्याम् (advaitābhyām)	अद्वैतेभ्यः (advaitebhyaḥ)
Ablative	अद्वैतात् (advaitāt)	अद्वैताभ्याम् (advaitābhyām)	अद्वैतेभ्यः (advaitebhyaḥ)
Genitive	अद्वैतस्य (advaitasya)	अद्वैतयोः (advaitayoḥ)	अद्वैतानाम् (advaitānām)
Locative	अद्वैते (advaite)	अद्वैतयोः (advaitayoḥ)	अद्वैतेषु (advaiteṣu)

Proper noun

अद्वैत • (ádvaita) m or n

1. epithet of Vishnu
2. name of an Upanishad

Declension

Masculine a-stem declension of अद्वैत
Nom. sg.	अद्वैतः (advaitaḥ)
Gen. sg.	अद्वैतस्य (advaitasya)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	अद्वैतः (advaitaḥ)	अद्वैतौ (advaitau)	अद्वैताः (advaitāḥ)
Vocative	अद्वैत (advaita)	अद्वैतौ (advaitau)	अद्वैताः (advaitāḥ)
Accusative	अद्वैतम् (advaitam)	अद्वैतौ (advaitau)	अद्वैतान् (advaitān)
Instrumental	अद्वैतेन (advaitena)	अद्वैताभ्याम् (advaitābhyām)	अद्वैतैः (advaitaiḥ)
Dative	अद्वैताय (advaitāya)	अद्वैताभ्याम् (advaitābhyām)	अद्वैतेभ्यः (advaitebhyaḥ)
Ablative	अद्वैतात् (advaitāt)	अद्वैताभ्याम् (advaitābhyām)	अद्वैतेभ्यः (advaitebhyaḥ)
Genitive	अद्वैतस्य (advaitasya)	अद्वैतयोः (advaitayoḥ)	अद्वैतानाम् (advaitānām)
Locative	अद्वैते (advaite)	अद्वैतयोः (advaitayoḥ)	अद्वैतेषु (advaiteṣu)

Neuter a-stem declension of अद्वैत
Nom. sg.	अद्वैतम् (advaitam)
Gen. sg.	अद्वैतस्य (advaitasya)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	अद्वैतम् (advaitam)	अद्वैते (advaite)	अद्वैतानि (advaitāni)
Vocative	अद्वैत (advaita)	अद्वैते (advaite)	अद्वैतानि (advaitāni)
Accusative	अद्वैतम् (advaitam)	अद्वैते (advaite)	अद्वैतानि (advaitāni)
Instrumental	अद्वैतेन (advaitena)	अद्वैताभ्याम् (advaitābhyām)	अद्वैतैः (advaitaiḥ)
Dative	अद्वैताय (advaitāya)	अद्वैताभ्याम् (advaitābhyām)	अद्वैतेभ्यः (advaitebhyaḥ)
Ablative	अद्वैतात् (advaitāt)	अद्वैताभ्याम् (advaitābhyām)	अद्वैतेभ्यः (advaitebhyaḥ)
Genitive	अद्वैतस्य (advaitasya)	अद्वैतयोः (advaitayoḥ)	अद्वैतानाम् (advaitānām)
Locative	अद्वैते (advaite)	अद्वैतयोः (advaitayoḥ)	अद्वैतेषु (advaiteṣu)

References

• Monier Williams (1899) “अद्वैत”, in A Sanskrit–English Dictionary, […], new edition, Oxford: At the Clarendon Press, →OCLC, page 0019.