पृथा

Sanskrit

From root पृथ् (pṛth, “flat; broad”), from Proto-Indo-Aryan *pr̥tʰ (“flat”), from Proto-Indo-European *pleth₂- (“flat”). Related to पृथु (pṛthu, “broad”) and पृथिवी (pṛthivī, “earth”).

पृथा • (pṛthā́) f

a Kuru queen; member of the Pañcakanyā; wife of Pāṇḍu; mother of the Pāṇḍavas
Synonym: कुन्ती (kuntī)
(Vedic) the Earth
Synonyms: पृथिवी (pṛthivī), भूमि (bhūmi), धरित्री (dharitrī)

Feminine ā-stem declension of पृथा (pṛthā́)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	पृथा pṛthā́	पृथे pṛthé	पृथाः pṛthā́ḥ
Vocative	पृथे pṛ́the	पृथे pṛ́the	पृथाः pṛ́thāḥ
Accusative	पृथाम् pṛthā́m	पृथे pṛthé	पृथाः pṛthā́ḥ
Instrumental	पृथया / पृथा¹ pṛtháyā / pṛthā́¹	पृथाभ्याम् pṛthā́bhyām	पृथाभिः pṛthā́bhiḥ
Dative	पृथायै pṛthā́yai	पृथाभ्याम् pṛthā́bhyām	पृथाभ्यः pṛthā́bhyaḥ
Ablative	पृथायाः / पृथायै² pṛthā́yāḥ / pṛthā́yai²	पृथाभ्याम् pṛthā́bhyām	पृथाभ्यः pṛthā́bhyaḥ
Genitive	पृथायाः / पृथायै² pṛthā́yāḥ / pṛthā́yai²	पृथयोः pṛtháyoḥ	पृथानाम् pṛthā́nām
Locative	पृथायाम् pṛthā́yām	पृथयोः pṛtháyoḥ	पृथासु pṛthā́su
Notes	¹Vedic ²Brāhmaṇas