அவதூறு

Tamil

Etymology

From அவம் (avam, “vile, evil”).

Pronunciation

• Audio

  (file)

• IPA^(key): /ɐʋɐd̪uːrʊ/, [ɐʋɐd̪uːrɯ]

Noun

அவதூறு • (avatūṟu)

1. defamation, slander, obloquy

Declension

Declension of அவதூறு (avatūṟu)
	Singular	Plural
Nominative	அவதூறு avatūṟu	அவதூறுகள் avatūṟukaḷ
Vocative	அவதூறே avatūṟē	அவதூறுகளே avatūṟukaḷē
Accusative	அவதூறை avatūṟai	அவதூறுகளை avatūṟukaḷai
Dative	அவதூறுக்கு avatūṟukku	அவதூறுகளுக்கு avatūṟukaḷukku
Genitive	அவதூறுடைய avatūṟuṭaiya	அவதூறுகளுடைய avatūṟukaḷuṭaiya
	Singular	Plural
Nominative	அவதூறு avatūṟu	அவதூறுகள் avatūṟukaḷ
Vocative	அவதூறே avatūṟē	அவதூறுகளே avatūṟukaḷē
Accusative	அவதூறை avatūṟai	அவதூறுகளை avatūṟukaḷai
Dative	அவதூறுக்கு avatūṟukku	அவதூறுகளுக்கு avatūṟukaḷukku
Benefactive	அவதூறுக்காக avatūṟukkāka	அவதூறுகளுக்காக avatūṟukaḷukkāka
Genitive 1	அவதூறுடைய avatūṟuṭaiya	அவதூறுகளுடைய avatūṟukaḷuṭaiya
Genitive 2	அவதூறின் avatūṟiṉ	அவதூறுகளின் avatūṟukaḷiṉ
Locative 1	அவதூறில் avatūṟil	அவதூறுகளில் avatūṟukaḷil
Locative 2	அவதூறிடம் avatūṟiṭam	அவதூறுகளிடம் avatūṟukaḷiṭam
Sociative 1	அவதூறோடு avatūṟōṭu	அவதூறுகளோடு avatūṟukaḷōṭu
Sociative 2	அவதூறுடன் avatūṟuṭaṉ	அவதூறுகளுடன் avatūṟukaḷuṭaṉ
Instrumental	அவதூறால் avatūṟāl	அவதூறுகளால் avatūṟukaḷāl
Ablative	அவதூறிலிருந்து avatūṟiliruntu	அவதூறுகளிலிருந்து avatūṟukaḷiliruntu

References

• Johann Philipp Fabricius, Na. Kadirvelu Pillai, David W. McAlpin, Rajagopal Subramanian, University of Madras, Miron Winslow (2022) “அவதூறு”, in Digital Dictionaries of South India [Combined Tamil Dictionaries]