ἀέκοντε

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.é.kon.te/ → /aˈe.kon.te/ → /aˈe.kon.de/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.é.kon.te/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /aˈe.kon.te/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /aˈe.kon.te/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /aˈe.kon.te/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /aˈe.kon.de/

Adjective

ἀέκοντε • (aékonte)

1. masculine/neuter nominative/accusative/vocative dual of ἀέκων (aékōn)