ἀέκοντος

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.é.kon.tos/ → /aˈe.kon.tos/ → /aˈe.kon.dos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.é.kon.tos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /aˈe.kon.tos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /aˈe.kon.tos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /aˈe.kon.tos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /aˈe.kon.dos/

Adjective

ἀέκοντος • (aékontos)

1. masculine/neuter genitive singular of ἀέκων (aékōn)