ἀγγελείς

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /aŋ.ɡe.lěːs/ → /aɲ.ɟeˈlis/ → /aɲ.ɟeˈlis/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /aŋ.ɡe.lěːs/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /aŋ.ɡeˈlis/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /aɲ.ɟeˈlis/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /aɲ.ɟeˈlis/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /aɲ.ɟeˈlis/

Participle

ᾰ̓γγελείς • (angeleís) m (feminine ᾰ̓γγελεῖσᾰ, neuter ᾰ̓γγελέν); first/third declension

1. aorist passive participle of ᾰ̓γγέλλω (angéllō)

Inflection

First and third declension of ᾰ̓γγελείς; ᾰ̓γγελεῖσᾰ; ᾰ̓γγελέν (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		ᾰ̓γγελείς angeleís	ᾰ̓γγελεῖσᾰ angeleîsa	ᾰ̓γγελέν angelén		ᾰ̓γγελέντε angelénte	ᾰ̓γγελείσᾱ angeleísā	ᾰ̓γγελέντε angelénte		ᾰ̓γγελέντες angeléntes	ᾰ̓γγελεῖσαι angeleîsai	ᾰ̓γγελέντᾰ angelénta
Genitive		ᾰ̓γγελέντος angeléntos	ᾰ̓γγελείσης angeleísēs	ᾰ̓γγελέντος angeléntos		ᾰ̓γγελέντοιν angeléntoin	ᾰ̓γγελείσαιν angeleísain	ᾰ̓γγελέντοιν angeléntoin		ᾰ̓γγελέντων angeléntōn	ᾰ̓γγελεισῶν angeleisôn	ᾰ̓γγελέντων angeléntōn
Dative		ᾰ̓γγελέντῐ angelénti	ᾰ̓γγελείσῃ angeleísēi	ᾰ̓γγελέντῐ angelénti		ᾰ̓γγελέντοιν angeléntoin	ᾰ̓γγελείσαιν angeleísain	ᾰ̓γγελέντοιν angeléntoin		ᾰ̓γγελεῖσῐ / ᾰ̓γγελεῖσῐν angeleîsi(n)	ᾰ̓γγελείσαις angeleísais	ᾰ̓γγελεῖσῐ / ᾰ̓γγελεῖσῐν angeleîsi(n)
Accusative		ᾰ̓γγελέντᾰ angelénta	ᾰ̓γγελεῖσᾰν angeleîsan	ᾰ̓γγελέν angelén		ᾰ̓γγελέντε angelénte	ᾰ̓γγελείσᾱ angeleísā	ᾰ̓γγελέντε angelénte		ᾰ̓γγελέντᾰς angeléntas	ᾰ̓γγελείσᾱς angeleísās	ᾰ̓γγελέντᾰ angelénta
Vocative		ᾰ̓γγελείς angeleís	ᾰ̓γγελεῖσᾰ angeleîsa	ᾰ̓γγελέν angelén		ᾰ̓γγελέντε angelénte	ᾰ̓γγελείσᾱ angeleísā	ᾰ̓γγελέντε angelénte		ᾰ̓γγελέντες angeléntes	ᾰ̓γγελεῖσαι angeleîsai	ᾰ̓γγελέντᾰ angelénta
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		ᾰ̓γγελέντως angeléntōs				—				—
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.