ἀμάραντος

See also: αμάραντος

Ancient Greek

Etymology

From ἀ- (a-) +‎ μαραίνω (maraínō) +‎ -τος (-tos)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.má.ran.tos/ → /aˈma.ran.tos/ → /aˈma.ran.dos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.má.ran.tos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /aˈma.ran.tos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /aˈma.ran.tos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /aˈma.ran.tos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /aˈma.ran.dos/

Adjective

ἀμάραντος • (amárantos) m or f (neuter ἀμάραντον); second declension

1. unfading, undecaying
   • New Testament, First Epistle of Peter 1:4:

     εἰς κληρονομίαν ἄφθαρτον καὶ ἀμίαντον καὶ ἀμάραντον τετηρημένην ἐν οὐρανοῖς εἰς ἡμᾶς

     eis klēronomían áphtharton kaì amíanton kaì amáranton tetērēménēn en ouranoîs eis hēmâs

     To an inheritance incorruptible, and undefiled, and that fadeth not away, reserved in heaven for you (KJV)

Declension

Second declension of ἀμάραντος; ἀμάραντον (Attic)

Number		Singular			Dual			Plural
Case/Gender		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter
Nominative		ἀμάραντος amárantos	ἀμάραντον amáranton		ἀμαράντω amarántō	ἀμαράντω amarántō		ἀμάραντοι amárantoi	ἀμάραντᾰ amáranta
Genitive		ἀμαράντου amarántou	ἀμαράντου amarántou		ἀμαράντοιν amarántoin	ἀμαράντοιν amarántoin		ἀμαράντων amarántōn	ἀμαράντων amarántōn
Dative		ἀμαράντῳ amarántōi	ἀμαράντῳ amarántōi		ἀμαράντοιν amarántoin	ἀμαράντοιν amarántoin		ἀμαράντοις amarántois	ἀμαράντοις amarántois
Accusative		ἀμάραντον amáranton	ἀμάραντον amáranton		ἀμαράντω amarántō	ἀμαράντω amarántō		ἀμαράντους amarántous	ἀμάραντᾰ amáranta
Vocative		ἀμάραντε amárante	ἀμάραντον amáranton		ἀμαράντω amarántō	ἀμαράντω amarántō		ἀμάραντοι amárantoi	ἀμάραντᾰ amáranta
Derived forms		Adverb			Comparative			Superlative
		ἀμαράντως amarántōs			ἀμαραντότερος amarantóteros			ἀμαραντότᾰτος amarantótatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

• ἀμάραντον (amáranton)

Descendants

• Greek: αμάραντος (amárantos)
• Latin: amarantus (see there for further descendants)

Further reading

• ἀμάραντος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• ἀμάραντος in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)
• ἀμάραντος - ΛΟΓΕΙΟΝ (since 2011) Dictionaries for Ancient Greek and Latin (in English, French, Spanish, German, Dutch) University of Chicago.
• “ἀμάραντος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• G263 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible