ἀνομωτάτα

See also: ἀνομώτατα

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.no.mɔː.tá.taː/ → /a.no.moˈta.ta/ → /a.no.moˈta.ta/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.no.mɔː.tá.taː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.no.moˈta.ta/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.no.moˈta.ta/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.no.moˈta.ta/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.no.moˈta.ta/

Adjective

ἀνομωτᾰ́τᾱ • (anomōtátā)

1. feminine nominative/accusative/vocative dual of ἀνομώτᾰτος (anomṓtatos)