ἀνομωτάτοις

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.no.mɔː.tá.toi̯s/ → /a.no.moˈta.tys/ → /a.no.moˈta.tis/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.no.mɔː.tá.toi̯s/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.no.moˈta.tys/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.no.moˈta.tys/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.no.moˈta.tys/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.no.moˈta.tis/

Adjective

ἀνομωτᾰ́τοις • (anomōtátois)

1. masculine/neuter dative plural of ἀνομώτᾰτος (anomṓtatos)