ἀνομωτάτους

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.no.mɔː.tá.tuːs/ → /a.no.moˈta.tus/ → /a.no.moˈta.tus/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.no.mɔː.tá.tuːs/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.no.moˈta.tus/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.no.moˈta.tus/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.no.moˈta.tus/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.no.moˈta.tus/

Adjective

ἀνομωτᾰ́τους • (anomōtátous)

1. masculine accusative plural of ἀνομώτᾰτος (anomṓtatos)