ἀντιμετάταξις

Ancient Greek

Etymology

From ᾰ̓ντῐμετᾰτᾰ́σσω (antimetatássō, “change the order of battle so as to meet the enemy”) +‎ -σῐς (-sis).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /an.ti.me.tá.tak.sis/ → /an.ti.meˈta.tak.sis/ → /an.di.meˈta.tak.sis/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /an.ti.me.tá.tak.sis/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /an.ti.meˈta.tak.sis/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /an.ti.meˈta.tak.sis/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /an.ti.meˈta.tak.sis/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /an.di.meˈta.tak.sis/

Noun

ᾰ̓ντῐμετᾰ́τᾰξῐς • (antimetátaxis) f (genitive ᾰ̓ντῐμετᾰτᾰ́ξεως); third declension

1. interchange of gender

Inflection

Third declension of ἡ ᾰ̓ντῐμετᾰ́τᾰξῐς; τῆς ᾰ̓ντῐμετᾰτᾰ́ξεως (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ ᾰ̓ντῐμετᾰ́τᾰξῐς hē antimetátaxis	τὼ ᾰ̓ντῐμετᾰτᾰ́ξει tṑ antimetatáxei	αἱ ᾰ̓ντῐμετᾰτᾰ́ξεις hai antimetatáxeis
Genitive	τῆς ᾰ̓ντῐμετᾰτᾰ́ξεως tês antimetatáxeōs	τοῖν ᾰ̓ντῐμετᾰτᾰξέοιν toîn antimetataxéoin	τῶν ᾰ̓ντῐμετᾰτᾰ́ξεων tôn antimetatáxeōn
Dative	τῇ ᾰ̓ντῐμετᾰτᾰ́ξει têi antimetatáxei	τοῖν ᾰ̓ντῐμετᾰτᾰξέοιν toîn antimetataxéoin	ταῖς ᾰ̓ντῐμετᾰτᾰ́ξεσῐ / ᾰ̓ντῐμετᾰτᾰ́ξεσῐν taîs antimetatáxesi(n)
Accusative	τὴν ᾰ̓ντῐμετᾰ́τᾰξῐν tḕn antimetátaxin	τὼ ᾰ̓ντῐμετᾰτᾰ́ξει tṑ antimetatáxei	τᾱ̀ς ᾰ̓ντῐμετᾰτᾰ́ξεις tā̀s antimetatáxeis
Vocative	ᾰ̓ντῐμετᾰ́τᾰξῐ antimetátaxi	ᾰ̓ντῐμετᾰτᾰ́ξει antimetatáxei	ᾰ̓ντῐμετᾰτᾰ́ξεις antimetatáxeis
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

References

• “ἀντιμετάταξις”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• ἀντιμετάταξις in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• ἀντιμετάταξις in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)