ἀπιών

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.pi.ɔ̌ːn/ → /a.piˈon/ → /a.piˈon/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.pi.ɔ̌ːn/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.piˈon/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.piˈon/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.piˈon/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.piˈon/

Participle

ᾰ̓πῐών • (apiṓn) m (feminine ᾰ̓πῐοῦσᾰ, neuter ᾰ̓πῐόν); first/third declension

1. present active participle of ᾰ̓́πειμῐ (ápeimi)

Declension

First and third declension of ᾰ̓πῐών; ᾰ̓πῐοῦσᾰ; ᾰ̓πῐόν (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		ᾰ̓πῐών apiṓn	ᾰ̓πῐοῦσᾰ apioûsa	ᾰ̓πῐόν apión		ᾰ̓πῐόντε apiónte	ᾰ̓πῐούσᾱ apioúsā	ᾰ̓πῐόντε apiónte		ᾰ̓πῐόντες apióntes	ᾰ̓πῐοῦσαι apioûsai	ᾰ̓πῐόντᾰ apiónta
Genitive		ᾰ̓πῐόντος apióntos	ᾰ̓πῐούσης apioúsēs	ᾰ̓πῐόντος apióntos		ᾰ̓πῐόντοιν apióntoin	ᾰ̓πῐούσαιν apioúsain	ᾰ̓πῐόντοιν apióntoin		ᾰ̓πῐόντων apióntōn	ᾰ̓πῐουσῶν apiousôn	ᾰ̓πῐόντων apióntōn
Dative		ᾰ̓πῐόντῐ apiónti	ᾰ̓πῐούσῃ apioúsēi	ᾰ̓πῐόντῐ apiónti		ᾰ̓πῐόντοιν apióntoin	ᾰ̓πῐούσαιν apioúsain	ᾰ̓πῐόντοιν apióntoin		ᾰ̓πῐοῦσῐ / ᾰ̓πῐοῦσῐν apioûsi(n)	ᾰ̓πῐούσαις apioúsais	ᾰ̓πῐοῦσῐ / ᾰ̓πῐοῦσῐν apioûsi(n)
Accusative		ᾰ̓πῐόντᾰ apiónta	ᾰ̓πῐοῦσᾰν apioûsan	ᾰ̓πῐόν apión		ᾰ̓πῐόντε apiónte	ᾰ̓πῐούσᾱ apioúsā	ᾰ̓πῐόντε apiónte		ᾰ̓πῐόντᾰς apióntas	ᾰ̓πῐούσᾱς apioúsās	ᾰ̓πῐόντᾰ apiónta
Vocative		ᾰ̓πῐών apiṓn	ᾰ̓πῐοῦσᾰ apioûsa	ᾰ̓πῐόν apión		ᾰ̓πῐόντε apiónte	ᾰ̓πῐούσᾱ apioúsā	ᾰ̓πῐόντε apiónte		ᾰ̓πῐόντες apióntes	ᾰ̓πῐοῦσαι apioûsai	ᾰ̓πῐόντᾰ apiónta
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		ᾰ̓πῐόντως apióntōs				—				—
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.