ἀποβάλλω

See also: αποβάλλω

Ancient Greek

Etymology

From ἀπο- (apo-) +‎ βάλλω (bállō)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.po.bál.lɔː/ → /a.poˈβal.lo/ → /a.poˈva.lo/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.po.bál.lɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.poˈbal.lo/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.poˈβal.lo/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.poˈval.lo/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.poˈva.lo/

Verb

ἀποβάλλω • (apobállō)

1. to throw away, discard
2. (Byzantine) to march out
3. (Byzantine, medicine, middle voice) to miscarry (involuntarily abort a fetus)

Conjugation

   Present: ἀποβᾰ́λλω, ἀποβᾰ́λλομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀποβᾰ́λλω	ἀποβᾰ́λλεις	ἀποβᾰ́λλει	ἀποβᾰ́λλετον	ἀποβᾰ́λλετον	ἀποβᾰ́λλομεν	ἀποβᾰ́λλετε	ἀποβᾰ́λλουσῐ(ν)
	subjunctive	ἀποβᾰ́λλω	ἀποβᾰ́λλῃς	ἀποβᾰ́λλῃ	ἀποβᾰ́λλητον	ἀποβᾰ́λλητον	ἀποβᾰ́λλωμεν	ἀποβᾰ́λλητε	ἀποβᾰ́λλωσῐ(ν)
	optative	ἀποβᾰ́λλοιμῐ	ἀποβᾰ́λλοις	ἀποβᾰ́λλοι	ἀποβᾰ́λλοιτον	ἀποβᾰλλοίτην	ἀποβᾰ́λλοιμεν	ἀποβᾰ́λλοιτε	ἀποβᾰ́λλοιεν
	imperative		ἀπόβᾰλλε	ἀποβᾰλλέτω	ἀποβᾰ́λλετον	ἀποβᾰλλέτων		ἀποβᾰ́λλετε	ἀποβᾰλλόντων
middle/ passive	indicative	ἀποβᾰ́λλομαι	ἀποβᾰ́λλῃ, ἀποβᾰ́λλει	ἀποβᾰ́λλεται	ἀποβᾰ́λλεσθον	ἀποβᾰ́λλεσθον	ἀποβᾰλλόμεθᾰ	ἀποβᾰ́λλεσθε	ἀποβᾰ́λλονται
	subjunctive	ἀποβᾰ́λλωμαι	ἀποβᾰ́λλῃ	ἀποβᾰ́λληται	ἀποβᾰ́λλησθον	ἀποβᾰ́λλησθον	ἀποβᾰλλώμεθᾰ	ἀποβᾰ́λλησθε	ἀποβᾰ́λλωνται
	optative	ἀποβᾰλλοίμην	ἀποβᾰ́λλοιο	ἀποβᾰ́λλοιτο	ἀποβᾰ́λλοισθον	ἀποβᾰλλοίσθην	ἀποβᾰλλοίμεθᾰ	ἀποβᾰ́λλοισθε	ἀποβᾰ́λλοιντο
	imperative		ἀποβᾰ́λλου	ἀποβᾰλλέσθω	ἀποβᾰ́λλεσθον	ἀποβᾰλλέσθων		ἀποβᾰ́λλεσθε	ἀποβᾰλλέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀποβᾰ́λλειν				ἀποβᾰ́λλεσθαι
participle	m	ἀποβᾰ́λλων				ἀποβᾰλλόμενος
	f	ἀποβᾰ́λλουσᾰ				ἀποβᾰλλομένη
	n	ἀποβᾰ́λλον				ἀποβᾰλλόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἀπέβᾰλλον, ἀπεβᾰλλόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀπέβᾰλλον	ἀπέβᾰλλες	ἀπέβᾰλλε(ν)	ἀπεβᾰ́λλετον	ἀπεβᾰλλέτην	ἀπεβᾰ́λλομεν	ἀπεβᾰ́λλετε	ἀπέβᾰλλον
middle/ passive	indicative	ἀπεβᾰλλόμην	ἀπεβᾰ́λλου	ἀπεβᾰ́λλετο	ἀπεβᾰ́λλεσθον	ἀπεβᾰλλέσθην	ἀπεβᾰλλόμεθᾰ	ἀπεβᾰ́λλεσθε	ἀπεβᾰ́λλοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ἀποβᾰλέω, ἀποβᾰλέομαι, ἀποβᾰλήσομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀποβᾰλέω	ἀποβᾰλέεις	ἀποβᾰλέει	ἀποβᾰλέετον	ἀποβᾰλέετον	ἀποβᾰλέομεν	ἀποβᾰλέετε	ἀποβᾰλέουσῐ(ν)
	optative	ἀποβᾰλέοιμῐ	ἀποβᾰλέοις	ἀποβᾰλέοι	ἀποβᾰλέοιτον	ἀποβᾰλεοίτην	ἀποβᾰλέοιμεν	ἀποβᾰλέοιτε	ἀποβᾰλέοιεν
middle	indicative	ἀποβᾰλέομαι	ἀποβᾰλέῃ, ἀποβᾰλέει	ἀποβᾰλέεται	ἀποβᾰλέεσθον	ἀποβᾰλέεσθον	ἀποβᾰλεόμεθᾰ	ἀποβᾰλέεσθε	ἀποβᾰλέονται
	optative	ἀποβᾰλεοίμην	ἀποβᾰλέοιο	ἀποβᾰλέοιτο	ἀποβᾰλέοισθον	ἀποβᾰλεοίσθην	ἀποβᾰλεοίμεθᾰ	ἀποβᾰλέοισθε	ἀποβᾰλέοιντο
passive	indicative	ἀποβᾰλήσομαι	ἀποβᾰλήσῃ	ἀποβᾰλήσεται	ἀποβᾰλήσεσθον	ἀποβᾰλήσεσθον	ἀποβᾰλησόμεθᾰ	ἀποβᾰλήσεσθε	ἀποβᾰλήσονται
	optative	ἀποβᾰλησοίμην	ἀποβᾰλήσοιο	ἀποβᾰλήσοιτο	ἀποβᾰλήσοισθον	ἀποβᾰλησοίσθην	ἀποβᾰλησοίμεθᾰ	ἀποβᾰλήσοισθε	ἀποβᾰλήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ἀποβᾰλέειν			ἀποβᾰλέεσθαι		ἀποβᾰλήσεσθαι
participle	m	ἀποβᾰλέων			ἀποβᾰλεόμενος		ἀποβᾰλησόμενος
	f	ἀποβᾰλέουσᾰ			ἀποβᾰλεομένη		ἀποβᾰλησομένη
	n	ἀποβᾰλέον			ἀποβᾰλεόμενον		ἀποβᾰλησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ἀποβᾰλῶ, ἀποβᾰλοῦμαι, ἀποβᾰλήσομαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀποβᾰλῶ	ἀποβᾰλεῖς	ἀποβᾰλεῖ	ἀποβᾰλεῖτον	ἀποβᾰλεῖτον	ἀποβᾰλοῦμεν	ἀποβᾰλεῖτε	ἀποβᾰλοῦσῐ(ν)
	optative	ἀποβᾰλοίην, ἀποβᾰλοῖμῐ	ἀποβᾰλοίης, ἀποβᾰλοῖς	ἀποβᾰλοίη, ἀποβᾰλοῖ	ἀποβᾰλοῖτον, ἀποβᾰλοίητον	ἀποβᾰλοίτην, ἀποβᾰλοιήτην	ἀποβᾰλοῖμεν, ἀποβᾰλοίημεν	ἀποβᾰλοῖτε, ἀποβᾰλοίητε	ἀποβᾰλοῖεν, ἀποβᾰλοίησᾰν
middle	indicative	ἀποβᾰλοῦμαι	ἀποβᾰλῇ	ἀποβᾰλεῖται	ἀποβᾰλεῖσθον	ἀποβᾰλεῖσθον	ἀποβᾰλούμεθᾰ	ἀποβᾰλεῖσθε	ἀποβᾰλοῦνται
	optative	ἀποβᾰλοίμην	ἀποβᾰλοῖο	ἀποβᾰλοῖτο	ἀποβᾰλοῖσθον	ἀποβᾰλοίσθην	ἀποβᾰλοίμεθᾰ	ἀποβᾰλοῖσθε	ἀποβᾰλοῖντο
passive	indicative	ἀποβᾰλήσομαι	ἀποβᾰλήσῃ	ἀποβᾰλήσεται	ἀποβᾰλήσεσθον	ἀποβᾰλήσεσθον	ἀποβᾰλησόμεθᾰ	ἀποβᾰλήσεσθε	ἀποβᾰλήσονται
	optative	ἀποβᾰλησοίμην	ἀποβᾰλήσοιο	ἀποβᾰλήσοιτο	ἀποβᾰλήσοισθον	ἀποβᾰλησοίσθην	ἀποβᾰλησοίμεθᾰ	ἀποβᾰλήσοισθε	ἀποβᾰλήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ἀποβᾰλεῖν			ἀποβᾰλεῖσθαι		ἀποβᾰλήσεσθαι
participle	m	ἀποβᾰλῶν			ἀποβᾰλούμενος		ἀποβᾰλησόμενος
	f	ἀποβᾰλοῦσᾰ			ἀποβᾰλουμένη		ἀποβᾰλησομένη
	n	ἀποβᾰλοῦν			ἀποβᾰλούμενον		ἀποβᾰλησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἀπέβᾰλον, ἀπεβᾰλόμην, ἀπεβλήθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀπέβᾰλον	ἀπέβᾰλες	ἀπέβᾰλε(ν)	ἀπεβᾰ́λετον	ἀπεβᾰλέτην	ἀπεβᾰ́λομεν	ἀπεβᾰ́λετε	ἀπέβᾰλον
	subjunctive	ἀποβᾰ́λω	ἀποβᾰ́λῃς	ἀποβᾰ́λῃ	ἀποβᾰ́λητον	ἀποβᾰ́λητον	ἀποβᾰ́λωμεν	ἀποβᾰ́λητε	ἀποβᾰ́λωσῐ(ν)
	optative	ἀποβᾰ́λοιμῐ	ἀποβᾰ́λοις	ἀποβᾰ́λοι	ἀποβᾰ́λοιτον	ἀποβᾰλοίτην	ἀποβᾰ́λοιμεν	ἀποβᾰ́λοιτε	ἀποβᾰ́λοιεν
	imperative		ἀπόβᾰλε	ἀποβᾰλέτω	ἀποβᾰ́λετον	ἀποβᾰλέτων		ἀποβᾰ́λετε	ἀποβᾰλόντων
middle	indicative	ἀπεβᾰλόμην	ἀπεβᾰ́λου	ἀπεβᾰ́λετο	ἀπεβᾰ́λεσθον	ἀπεβᾰλέσθην	ἀπεβᾰλόμεθᾰ	ἀπεβᾰ́λεσθε	ἀπεβᾰ́λοντο
	subjunctive	ἀποβᾰ́λωμαι	ἀποβᾰ́λῃ	ἀποβᾰ́ληται	ἀποβᾰ́λησθον	ἀποβᾰ́λησθον	ἀποβᾰλώμεθᾰ	ἀποβᾰ́λησθε	ἀποβᾰ́λωνται
	optative	ἀποβᾰλοίμην	ἀποβᾰ́λοιο	ἀποβᾰ́λοιτο	ἀποβᾰ́λοισθον	ἀποβᾰλοίσθην	ἀποβᾰλοίμεθᾰ	ἀποβᾰ́λοισθε	ἀποβᾰ́λοιντο
	imperative		ἀποβᾰλοῦ	ἀποβᾰλέσθω	ἀποβᾰ́λεσθον	ἀποβᾰλέσθων		ἀποβᾰ́λεσθε	ἀποβᾰλέσθων
passive	indicative	ἀπεβλήθην	ἀπεβλήθης	ἀπεβλήθη	ἀπεβλήθητον	ἀπεβληθήτην	ἀπεβλήθημεν	ἀπεβλήθητε	ἀπεβλήθησᾰν
	subjunctive	ἀποβληθῶ	ἀποβληθῇς	ἀποβληθῇ	ἀποβληθῆτον	ἀποβληθῆτον	ἀποβληθῶμεν	ἀποβληθῆτε	ἀποβληθῶσῐ(ν)
	optative	ἀποβληθείην	ἀποβληθείης	ἀποβληθείη	ἀποβληθεῖτον, ἀποβληθείητον	ἀποβληθείτην, ἀποβληθειήτην	ἀποβληθεῖμεν, ἀποβληθείημεν	ἀποβληθεῖτε, ἀποβληθείητε	ἀποβληθεῖεν, ἀποβληθείησᾰν
	imperative		ἀποβλήθητῐ	ἀποβληθήτω	ἀποβλήθητον	ἀποβληθήτων		ἀποβλήθητε	ἀποβληθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ἀποβᾰλεῖν			ἀποβᾰλέσθαι		ἀποβληθῆναι
participle	m	ἀποβᾰλών			ἀποβᾰλόμενος		ἀποβληθείς
	f	ἀποβᾰλοῦσᾰ			ἀποβᾰλομένη		ἀποβληθεῖσᾰ
	n	ἀποβᾰλόν			ἀποβᾰλόμενον		ἀποβληθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: ἀποβέβληκᾰ, ἀποβέβλημαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀποβέβληκᾰ	ἀποβέβληκᾰς	ἀποβέβληκε(ν)	ἀποβεβλήκᾰτον	ἀποβεβλήκᾰτον	ἀποβεβλήκᾰμεν	ἀποβεβλήκᾰτε	ἀποβεβλήκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἀποβεβλήκω	ἀποβεβλήκῃς	ἀποβεβλήκῃ	ἀποβεβλήκητον	ἀποβεβλήκητον	ἀποβεβλήκωμεν	ἀποβεβλήκητε	ἀποβεβλήκωσῐ(ν)
	optative	ἀποβεβλήκοιμῐ, ἀποβεβληκοίην	ἀποβεβλήκοις, ἀποβεβληκοίης	ἀποβεβλήκοι, ἀποβεβληκοίη	ἀποβεβλήκοιτον	ἀποβεβληκοίτην	ἀποβεβλήκοιμεν	ἀποβεβλήκοιτε	ἀποβεβλήκοιεν
	imperative		ἀποβέβληκε	ἀποβεβληκέτω	ἀποβεβλήκετον	ἀποβεβληκέτων		ἀποβεβλήκετε	ἀποβεβληκόντων
middle/ passive	indicative	ἀποβέβλημαι	ἀποβέβλησαι	ἀποβέβληται	ἀποβέβλησθον	ἀποβέβλησθον	ἀποβεβλήμεθᾰ	ἀποβέβλησθε	ἀποβέβληνται
	subjunctive	ἀποβεβλημένος ὦ	ἀποβεβλημένος ᾖς	ἀποβεβλημένος ᾖ	ἀποβεβλημένω ἦτον	ἀποβεβλημένω ἦτον	ἀποβεβλημένοι ὦμεν	ἀποβεβλημένοι ἦτε	ἀποβεβλημένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἀποβεβλημένος εἴην	ἀποβεβλημένος εἴης	ἀποβεβλημένος εἴη	ἀποβεβλημένω εἴητον/εἶτον	ἀποβεβλημένω εἰήτην/εἴτην	ἀποβεβλημένοι εἴημεν/εἶμεν	ἀποβεβλημένοι εἴητε/εἶτε	ἀποβεβλημένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ἀποβέβλησο	ἀποβεβλήσθω	ἀποβέβλησθον	ἀποβεβλήσθων		ἀποβέβλησθε	ἀποβεβλήσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀποβεβληκέναι				ἀποβεβλῆσθαι
participle	m	ἀποβεβληκώς				ἀποβεβλημένος
	f	ἀποβεβληκυῖᾰ				ἀποβεβλημένη
	n	ἀποβεβληκός				ἀποβεβλημένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: ἀπεβεβλήκειν, ἀπεβεβλήμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀπεβεβλήκειν, ἀπεβεβλήκη	ἀπεβεβλήκεις, ἀπεβεβλήκης	ἀπεβεβλήκει(ν)	ἀπεβεβλήκετον	ἀπεβεβληκέτην	ἀπεβεβλήκεμεν	ἀπεβεβλήκετε	ἀπεβεβλήκεσᾰν
middle/ passive	indicative	ἀπεβεβλήμην	ἀπεβέβλησο	ἀπεβέβλητο	ἀπεβέβλησθον	ἀπεβεβλήσθην	ἀπεβεβλήμεθᾰ	ἀπεβέβλησθε	ἀπεβέβληντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Descendants

• Greek: αποβάλλω (apovállo)

Further reading

• ἀποβάλλω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• ἀποβάλλω in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)
• ἀποβάλλω in Trapp, Erich, et al. (1994–2007) Lexikon zur byzantinischen Gräzität besonders des 9.-12. Jahrhunderts [the Lexicon of Byzantine Hellenism, Particularly the 9th–12th Centuries], Verlag der Österreichischen Akademie der Wissenschaften
• ἀποβάλλω - ΛΟΓΕΙΟΝ (since 2011) Dictionaries for Ancient Greek and Latin (in English, French, Spanish, German, Dutch) University of Chicago.
• “ἀποβάλλω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• G577 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • cast idem, page 116.
  • discard idem, page 228.
  • fling idem, page 328.
  • forfeit idem, page 337.
  • hurl idem, page 411.
  • lay idem, page 480.
  • lose idem, page 500.
  • misplace idem, page 534.
  • reject idem, page 688.
  • sacrifice idem, page 729.
  • shake idem, page 761.
  • throw idem, page 871.
  • waste idem, page 965.