ἀποδιαλύω

Ancient Greek

Etymology

From ἀπο- (apo-, “from, away, off”) +‎ διαλύω (dialúō, “dissolve, undo”)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.po.di.a.ly̌ː.ɔː/ → /a.po.ði.aˈly.o/ → /a.po.ði.aˈli.o/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.po.di.a.ly̌ː.ɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.po.di.aˈly.o/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.po.ði.aˈly.o/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.po.ði.aˈly.o/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.po.ði.aˈli.o/

Verb

ἀποδῐᾰλῡ́ω • (apodialū́ō)

1. to dissipate, dissolve
2. to confute utterly

Conjugation

   Present: ἀποδῐᾰλῡ́ω, ἀποδῐᾰλῡ́ομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀποδῐᾰλῡ́ω	ἀποδῐᾰλῡ́εις	ἀποδῐᾰλῡ́ει	ἀποδῐᾰλῡ́ετον	ἀποδῐᾰλῡ́ετον	ἀποδῐᾰλῡ́ομεν	ἀποδῐᾰλῡ́ετε	ἀποδῐᾰλῡ́ουσῐ(ν)
	subjunctive	ἀποδῐᾰλῡ́ω	ἀποδῐᾰλῡ́ῃς	ἀποδῐᾰλῡ́ῃ	ἀποδῐᾰλῡ́ητον	ἀποδῐᾰλῡ́ητον	ἀποδῐᾰλῡ́ωμεν	ἀποδῐᾰλῡ́ητε	ἀποδῐᾰλῡ́ωσῐ(ν)
	optative	ἀποδῐᾰλῡ́οιμῐ	ἀποδῐᾰλῡ́οις	ἀποδῐᾰλῡ́οι	ἀποδῐᾰλῡ́οιτον	ἀποδῐᾰλῡοίτην	ἀποδῐᾰλῡ́οιμεν	ἀποδῐᾰλῡ́οιτε	ἀποδῐᾰλῡ́οιεν
	imperative		ἀποδῐᾰ́λῡε	ἀποδῐᾰλῡέτω	ἀποδῐᾰλῡ́ετον	ἀποδῐᾰλῡέτων		ἀποδῐᾰλῡ́ετε	ἀποδῐᾰλῡόντων
middle/ passive	indicative	ἀποδῐᾰλῡ́ομαι	ἀποδῐᾰλῡ́ῃ, ἀποδῐᾰλῡ́ει	ἀποδῐᾰλῡ́εται	ἀποδῐᾰλῡ́εσθον	ἀποδῐᾰλῡ́εσθον	ἀποδῐᾰλῡόμεθᾰ	ἀποδῐᾰλῡ́εσθε	ἀποδῐᾰλῡ́ονται
	subjunctive	ἀποδῐᾰλῡ́ωμαι	ἀποδῐᾰλῡ́ῃ	ἀποδῐᾰλῡ́ηται	ἀποδῐᾰλῡ́ησθον	ἀποδῐᾰλῡ́ησθον	ἀποδῐᾰλῡώμεθᾰ	ἀποδῐᾰλῡ́ησθε	ἀποδῐᾰλῡ́ωνται
	optative	ἀποδῐᾰλῡοίμην	ἀποδῐᾰλῡ́οιο	ἀποδῐᾰλῡ́οιτο	ἀποδῐᾰλῡ́οισθον	ἀποδῐᾰλῡοίσθην	ἀποδῐᾰλῡοίμεθᾰ	ἀποδῐᾰλῡ́οισθε	ἀποδῐᾰλῡ́οιντο
	imperative		ἀποδῐᾰλῡ́ου	ἀποδῐᾰλῡέσθω	ἀποδῐᾰλῡ́εσθον	ἀποδῐᾰλῡέσθων		ἀποδῐᾰλῡ́εσθε	ἀποδῐᾰλῡέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀποδῐᾰλῡ́ειν				ἀποδῐᾰλῡ́εσθαι
participle	m	ἀποδῐᾰλῡ́ων				ἀποδῐᾰλῡόμενος
	f	ἀποδῐᾰλῡ́ουσᾰ				ἀποδῐᾰλῡομένη
	n	ἀποδῐᾰλῦον				ἀποδῐᾰλῡόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἀποδῐέλῡον, ἀποδῐελῡόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀποδῐέλῡον	ἀποδῐέλῡες	ἀποδῐέλῡε(ν)	ἀποδῐελῡ́ετον	ἀποδῐελῡέτην	ἀποδῐελῡ́ομεν	ἀποδῐελῡ́ετε	ἀποδῐέλῡον
middle/ passive	indicative	ἀποδῐελῡόμην	ἀποδῐελῡ́ου	ἀποδῐελῡ́ετο	ἀποδῐελῡ́εσθον	ἀποδῐελῡέσθην	ἀποδῐελῡόμεθᾰ	ἀποδῐελῡ́εσθε	ἀποδῐελῡ́οντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ἀποδῐᾰλῡ́σω, ἀποδῐᾰλῡ́σομαι, ἀποδῐᾰλῠθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀποδῐᾰλῡ́σω	ἀποδῐᾰλῡ́σεις	ἀποδῐᾰλῡ́σει	ἀποδῐᾰλῡ́σετον	ἀποδῐᾰλῡ́σετον	ἀποδῐᾰλῡ́σομεν	ἀποδῐᾰλῡ́σετε	ἀποδῐᾰλῡ́σουσῐ(ν)
	optative	ἀποδῐᾰλῡ́σοιμῐ	ἀποδῐᾰλῡ́σοις	ἀποδῐᾰλῡ́σοι	ἀποδῐᾰλῡ́σοιτον	ἀποδῐᾰλῡσοίτην	ἀποδῐᾰλῡ́σοιμεν	ἀποδῐᾰλῡ́σοιτε	ἀποδῐᾰλῡ́σοιεν
middle	indicative	ἀποδῐᾰλῡ́σομαι	ἀποδῐᾰλῡ́σῃ, ἀποδῐᾰλῡ́σει	ἀποδῐᾰλῡ́σεται	ἀποδῐᾰλῡ́σεσθον	ἀποδῐᾰλῡ́σεσθον	ἀποδῐᾰλῡσόμεθᾰ	ἀποδῐᾰλῡ́σεσθε	ἀποδῐᾰλῡ́σονται
	optative	ἀποδῐᾰλῡσοίμην	ἀποδῐᾰλῡ́σοιο	ἀποδῐᾰλῡ́σοιτο	ἀποδῐᾰλῡ́σοισθον	ἀποδῐᾰλῡσοίσθην	ἀποδῐᾰλῡσοίμεθᾰ	ἀποδῐᾰλῡ́σοισθε	ἀποδῐᾰλῡ́σοιντο
passive	indicative	ἀποδῐᾰλῠθήσομαι	ἀποδῐᾰλῠθήσῃ	ἀποδῐᾰλῠθήσεται	ἀποδῐᾰλῠθήσεσθον	ἀποδῐᾰλῠθήσεσθον	ἀποδῐᾰλῠθησόμεθᾰ	ἀποδῐᾰλῠθήσεσθε	ἀποδῐᾰλῠθήσονται
	optative	ἀποδῐᾰλῠθησοίμην	ἀποδῐᾰλῠθήσοιο	ἀποδῐᾰλῠθήσοιτο	ἀποδῐᾰλῠθήσοισθον	ἀποδῐᾰλῠθησοίσθην	ἀποδῐᾰλῠθησοίμεθᾰ	ἀποδῐᾰλῠθήσοισθε	ἀποδῐᾰλῠθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ἀποδῐᾰλῡ́σειν			ἀποδῐᾰλῡ́σεσθαι		ἀποδῐᾰλῠθήσεσθαι
participle	m	ἀποδῐᾰλῡ́σων			ἀποδῐᾰλῡσόμενος		ἀποδῐᾰλῠθησόμενος
	f	ἀποδῐᾰλῡ́σουσᾰ			ἀποδῐᾰλῡσομένη		ἀποδῐᾰλῠθησομένη
	n	ἀποδῐᾰλῦσον			ἀποδῐᾰλῡσόμενον		ἀποδῐᾰλῠθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἀποδῐέλῡσᾰ, ἀποδῐελῡσᾰ́μην, ἀποδῐελῠ́θην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀποδῐέλῡσᾰ	ἀποδῐέλῡσᾰς	ἀποδῐέλῡσε(ν)	ἀποδῐελῡ́σᾰτον	ἀποδῐελῡσᾰ́την	ἀποδῐελῡ́σᾰμεν	ἀποδῐελῡ́σᾰτε	ἀποδῐέλῡσᾰν
	subjunctive	ἀποδῐᾰλῡ́σω	ἀποδῐᾰλῡ́σῃς	ἀποδῐᾰλῡ́σῃ	ἀποδῐᾰλῡ́σητον	ἀποδῐᾰλῡ́σητον	ἀποδῐᾰλῡ́σωμεν	ἀποδῐᾰλῡ́σητε	ἀποδῐᾰλῡ́σωσῐ(ν)
	optative	ἀποδῐᾰλῡ́σαιμῐ	ἀποδῐᾰλῡ́σειᾰς, ἀποδῐᾰλῡ́σαις	ἀποδῐᾰλῡ́σειε(ν), ἀποδῐᾰλῡ́σαι	ἀποδῐᾰλῡ́σαιτον	ἀποδῐᾰλῡσαίτην	ἀποδῐᾰλῡ́σαιμεν	ἀποδῐᾰλῡ́σαιτε	ἀποδῐᾰλῡ́σειᾰν, ἀποδῐᾰλῡ́σαιεν
	imperative		ἀποδῐᾰ́λῡσον	ἀποδῐᾰλῡσᾰ́τω	ἀποδῐᾰλῡ́σᾰτον	ἀποδῐᾰλῡσᾰ́των		ἀποδῐᾰλῡ́σᾰτε	ἀποδῐᾰλῡσᾰ́ντων
middle	indicative	ἀποδῐελῡσᾰ́μην	ἀποδῐελῡ́σω	ἀποδῐελῡ́σᾰτο	ἀποδῐελῡ́σᾰσθον	ἀποδῐελῡσᾰ́σθην	ἀποδῐελῡσᾰ́μεθᾰ	ἀποδῐελῡ́σᾰσθε	ἀποδῐελῡ́σᾰντο
	subjunctive	ἀποδῐᾰλῡ́σωμαι	ἀποδῐᾰλῡ́σῃ	ἀποδῐᾰλῡ́σηται	ἀποδῐᾰλῡ́σησθον	ἀποδῐᾰλῡ́σησθον	ἀποδῐᾰλῡσώμεθᾰ	ἀποδῐᾰλῡ́σησθε	ἀποδῐᾰλῡ́σωνται
	optative	ἀποδῐᾰλῡσαίμην	ἀποδῐᾰλῡ́σαιο	ἀποδῐᾰλῡ́σαιτο	ἀποδῐᾰλῡ́σαισθον	ἀποδῐᾰλῡσαίσθην	ἀποδῐᾰλῡσαίμεθᾰ	ἀποδῐᾰλῡ́σαισθε	ἀποδῐᾰλῡ́σαιντο
	imperative		ἀποδῐᾰ́λῡσαι	ἀποδῐᾰλῡσᾰ́σθω	ἀποδῐᾰλῡ́σᾰσθον	ἀποδῐᾰλῡσᾰ́σθων		ἀποδῐᾰλῡ́σᾰσθε	ἀποδῐᾰλῡσᾰ́σθων
passive	indicative	ἀποδῐελῠ́θην	ἀποδῐελῠ́θης	ἀποδῐελῠ́θη	ἀποδῐελῠ́θητον	ἀποδῐελῠθήτην	ἀποδῐελῠ́θημεν	ἀποδῐελῠ́θητε	ἀποδῐελῠ́θησᾰν
	subjunctive	ἀποδῐᾰλῠθῶ	ἀποδῐᾰλῠθῇς	ἀποδῐᾰλῠθῇ	ἀποδῐᾰλῠθῆτον	ἀποδῐᾰλῠθῆτον	ἀποδῐᾰλῠθῶμεν	ἀποδῐᾰλῠθῆτε	ἀποδῐᾰλῠθῶσῐ(ν)
	optative	ἀποδῐᾰλῠθείην	ἀποδῐᾰλῠθείης	ἀποδῐᾰλῠθείη	ἀποδῐᾰλῠθεῖτον, ἀποδῐᾰλῠθείητον	ἀποδῐᾰλῠθείτην, ἀποδῐᾰλῠθειήτην	ἀποδῐᾰλῠθεῖμεν, ἀποδῐᾰλῠθείημεν	ἀποδῐᾰλῠθεῖτε, ἀποδῐᾰλῠθείητε	ἀποδῐᾰλῠθεῖεν, ἀποδῐᾰλῠθείησᾰν
	imperative		ἀποδῐᾰλῠ́θητῐ	ἀποδῐᾰλῠθήτω	ἀποδῐᾰλῠ́θητον	ἀποδῐᾰλῠθήτων		ἀποδῐᾰλῠ́θητε	ἀποδῐᾰλῠθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ἀποδῐᾰλῦσαι			ἀποδῐᾰλῡ́σᾰσθαι		ἀποδῐᾰλῠθῆναι
participle	m	ἀποδῐᾰλῡ́σᾱς			ἀποδῐᾰλῡσᾰ́μενος		ἀποδῐᾰλῠθείς
	f	ἀποδῐᾰλῡ́σᾱσᾰ			ἀποδῐᾰλῡσᾰμένη		ἀποδῐᾰλῠθεῖσᾰ
	n	ἀποδῐᾰλῦσᾰν			ἀποδῐᾰλῡσᾰ́μενον		ἀποδῐᾰλῠθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: ἀποδῐᾰλέλῠκᾰ, ἀποδῐᾰλέλῠμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀποδῐᾰλέλῠκᾰ	ἀποδῐᾰλέλῠκᾰς	ἀποδῐᾰλέλῠκε(ν)	ἀποδῐᾰλελῠ́κᾰτον	ἀποδῐᾰλελῠ́κᾰτον	ἀποδῐᾰλελῠ́κᾰμεν	ἀποδῐᾰλελῠ́κᾰτε	ἀποδῐᾰλελῠ́κᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἀποδῐᾰλελῠ́κω	ἀποδῐᾰλελῠ́κῃς	ἀποδῐᾰλελῠ́κῃ	ἀποδῐᾰλελῠ́κητον	ἀποδῐᾰλελῠ́κητον	ἀποδῐᾰλελῠ́κωμεν	ἀποδῐᾰλελῠ́κητε	ἀποδῐᾰλελῠ́κωσῐ(ν)
	optative	ἀποδῐᾰλελῠ́κοιμῐ, ἀποδῐᾰλελῠκοίην	ἀποδῐᾰλελῠ́κοις, ἀποδῐᾰλελῠκοίης	ἀποδῐᾰλελῠ́κοι, ἀποδῐᾰλελῠκοίη	ἀποδῐᾰλελῠ́κοιτον	ἀποδῐᾰλελῠκοίτην	ἀποδῐᾰλελῠ́κοιμεν	ἀποδῐᾰλελῠ́κοιτε	ἀποδῐᾰλελῠ́κοιεν
	imperative		ἀποδῐᾰλέλῠκε	ἀποδῐᾰλελῠκέτω	ἀποδῐᾰλελῠ́κετον	ἀποδῐᾰλελῠκέτων		ἀποδῐᾰλελῠ́κετε	ἀποδῐᾰλελῠκόντων
middle/ passive	indicative	ἀποδῐᾰλέλῠμαι	ἀποδῐᾰλέλῠσαι	ἀποδῐᾰλέλῠται	ἀποδῐᾰλέλῠσθον	ἀποδῐᾰλέλῠσθον	ἀποδῐᾰλελῠ́μεθᾰ	ἀποδῐᾰλέλῠσθε	ἀποδῐᾰλέλῠνται
	subjunctive	ἀποδῐᾰλελῠμένος ὦ	ἀποδῐᾰλελῠμένος ᾖς	ἀποδῐᾰλελῠμένος ᾖ	ἀποδῐᾰλελῠμένω ἦτον	ἀποδῐᾰλελῠμένω ἦτον	ἀποδῐᾰλελῠμένοι ὦμεν	ἀποδῐᾰλελῠμένοι ἦτε	ἀποδῐᾰλελῠμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἀποδῐᾰλελῠμένος εἴην	ἀποδῐᾰλελῠμένος εἴης	ἀποδῐᾰλελῠμένος εἴη	ἀποδῐᾰλελῠμένω εἴητον/εἶτον	ἀποδῐᾰλελῠμένω εἰήτην/εἴτην	ἀποδῐᾰλελῠμένοι εἴημεν/εἶμεν	ἀποδῐᾰλελῠμένοι εἴητε/εἶτε	ἀποδῐᾰλελῠμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ἀποδῐᾰλέλῠσο	ἀποδῐᾰλελῠ́σθω	ἀποδῐᾰλέλῠσθον	ἀποδῐᾰλελῠ́σθων		ἀποδῐᾰλέλῠσθε	ἀποδῐᾰλελῠ́σθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀποδῐᾰλελῠκέναι				ἀποδῐᾰλελῠ́σθαι
participle	m	ἀποδῐᾰλελῠκώς				ἀποδῐᾰλελῠμένος
	f	ἀποδῐᾰλελῠκυῖᾰ				ἀποδῐᾰλελῠμένη
	n	ἀποδῐᾰλελῠκός				ἀποδῐᾰλελῠμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: ἀποδῐελελῠ́κειν, ἀποδῐελελῠ́μην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀποδῐελελῠ́κειν, ἀποδῐελελῠ́κη	ἀποδῐελελῠ́κεις, ἀποδῐελελῠ́κης	ἀποδῐελελῠ́κει(ν)	ἀποδῐελελῠ́κετον	ἀποδῐελελῠκέτην	ἀποδῐελελῠ́κεμεν	ἀποδῐελελῠ́κετε	ἀποδῐελελῠ́κεσᾰν
middle/ passive	indicative	ἀποδῐελελῠ́μην	ἀποδῐελέλῠσο	ἀποδῐελέλῠτο	ἀποδῐελέλῠσθον	ἀποδῐελελῠ́σθην	ἀποδῐελελῠ́μεθᾰ	ἀποδῐελέλῠσθε	ἀποδῐελέλῠντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future perfect: ἀποδῐᾰλελῡ́σομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	ἀποδῐᾰλελῡ́σομαι	ἀποδῐᾰλελῡ́σῃ, ἀποδῐᾰλελῡ́σει	ἀποδῐᾰλελῡ́σεται	ἀποδῐᾰλελῡ́σεσθον	ἀποδῐᾰλελῡ́σεσθον	ἀποδῐᾰλελῡσόμεθᾰ	ἀποδῐᾰλελῡ́σεσθε	ἀποδῐᾰλελῡ́σονται
	optative	ἀποδῐᾰλελῡσοίμην	ἀποδῐᾰλελῡ́σοιο	ἀποδῐᾰλελῡ́σοιτο	ἀποδῐᾰλελῡ́σοισθον	ἀποδῐᾰλελῡσοίσθην	ἀποδῐᾰλελῡσοίμεθᾰ	ἀποδῐᾰλελῡ́σοισθε	ἀποδῐᾰλελῡ́σοιντο
						middle/passive
infinitive						ἀποδῐᾰλελῡ́σεσθαι
participle	m					ἀποδῐᾰλελῡσόμενος
	f					ἀποδῐᾰλελῡσομένη
	n					ἀποδῐᾰλελῡσόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

• ἀποδιαλύω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• ἀποδιαλύω in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)
• ἀποδιαλύω in Trapp, Erich, et al. (1994–2007) Lexikon zur byzantinischen Gräzität besonders des 9.-12. Jahrhunderts [the Lexicon of Byzantine Hellenism, Particularly the 9th–12th Centuries], Verlag der Österreichischen Akademie der Wissenschaften
• “ἀποδιαλύω”, in ΛΟΓΕΙΟΝ [Logeion] (in English, French, Spanish, German, Dutch and Chinese), University of Chicago, 2011
• “ἀποδιαλύω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press