ἀπολείπων

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.po.lěː.pɔːn/ → /a.poˈli.pon/ → /a.poˈli.pon/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.po.lěː.pɔːn/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.poˈli.pon/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.poˈli.pon/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.poˈli.pon/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.poˈli.pon/

Participle

ἀπολείπων • (apoleípōn) m (feminine ἀπολείπουσᾰ, neuter ἀπολεῖπον); first/third declension

1. present active participle of ἀπολείπω (apoleípō)

Declension

First and third declension of ἀπολείπων; ἀπολείπουσᾰ; ἀπολεῖπον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		ἀπολείπων apoleípōn	ἀπολείπουσᾰ apoleípousa	ἀπολεῖπον apoleîpon		ἀπολείποντε apoleíponte	ἀπολειπούσᾱ apoleipoúsā	ἀπολείποντε apoleíponte		ἀπολείποντες apoleípontes	ἀπολείπουσαι apoleípousai	ἀπολείποντᾰ apoleíponta
Genitive		ἀπολείποντος apoleípontos	ἀπολειπούσης apoleipoúsēs	ἀπολείποντος apoleípontos		ἀπολειπόντοιν apoleipóntoin	ἀπολειπούσαιν apoleipoúsain	ἀπολειπόντοιν apoleipóntoin		ἀπολειπόντων apoleipóntōn	ἀπολειπουσῶν apoleipousôn	ἀπολειπόντων apoleipóntōn
Dative		ἀπολείποντῐ apoleíponti	ἀπολειπούσῃ apoleipoúsēi	ἀπολείποντῐ apoleíponti		ἀπολειπόντοιν apoleipóntoin	ἀπολειπούσαιν apoleipoúsain	ἀπολειπόντοιν apoleipóntoin		ἀπολείπουσῐ / ἀπολείπουσῐν apoleípousi(n)	ἀπολειπούσαις apoleipoúsais	ἀπολείπουσῐ / ἀπολείπουσῐν apoleípousi(n)
Accusative		ἀπολείποντᾰ apoleíponta	ἀπολείπουσᾰν apoleípousan	ἀπολεῖπον apoleîpon		ἀπολείποντε apoleíponte	ἀπολειπούσᾱ apoleipoúsā	ἀπολείποντε apoleíponte		ἀπολείποντᾰς apoleípontas	ἀπολειπούσᾱς apoleipoúsās	ἀπολείποντᾰ apoleíponta
Vocative		ἀπολείπων apoleípōn	ἀπολείπουσᾰ apoleípousa	ἀπολεῖπον apoleîpon		ἀπολείποντε apoleíponte	ἀπολειπούσᾱ apoleipoúsā	ἀπολείποντε apoleíponte		ἀπολείποντες apoleípontes	ἀπολείπουσαι apoleípousai	ἀπολείποντᾰ apoleíponta
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		ἀπολειπόντως apoleipóntōs				—				—
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.