ἀποστάντων

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.pos.tán.tɔːn/ → /a.posˈtan.ton/ → /a.posˈtan.don/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.pos.tán.tɔːn/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.posˈtan.ton/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.posˈtan.ton/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.posˈtan.ton/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.posˈtan.don/

Verb

ἀποστάντων • (apostántōn)

1. third-person plural aorist active imperative of ἀφίστημι (aphístēmi)

Participle

ἀποστάντων • (apostántōn)

1. masculine/neuter genitive plural of ἀποστᾱ́ς (apostā́s)