ἀστυγείτων

Ancient Greek

Etymology

ἄστυ (ástu, “city”) +‎ γείτων (geítōn, “neighbor”)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /as.ty.ɡěː.tɔːn/ → /as.tyˈʝi.ton/ → /as.tiˈʝi.ton/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /as.ty.ɡěː.tɔːn/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /as.tyˈɡi.ton/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /as.tyˈʝi.ton/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /as.tyˈʝi.ton/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /as.tiˈʝi.ton/

Adjective

ἀστῠγείτων • (astugeítōn) m or f (neuter ἀστῠγεῖτον); third declension

1. neighboring a city

Declension

Third declension of ἀστῠγείτων; ἀστῠγεῖτον (Attic)

Number		Singular			Dual			Plural
Case/Gender		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter
Nominative		ἀστῠγείτων astugeítōn	ἀστῠγεῖτον astugeîton		ἀστῠγείτονε astugeítone	ἀστῠγείτονε astugeítone		ἀστῠγείτονες astugeítones	ἀστῠγείτονᾰ astugeítona
Genitive		ἀστῠγείτονος astugeítonos	ἀστῠγείτονος astugeítonos		ἀστῠγειτόνοιν astugeitónoin	ἀστῠγειτόνοιν astugeitónoin		ἀστῠγειτόνων astugeitónōn	ἀστῠγειτόνων astugeitónōn
Dative		ἀστῠγείτονῐ astugeítoni	ἀστῠγείτονῐ astugeítoni		ἀστῠγειτόνοιν astugeitónoin	ἀστῠγειτόνοιν astugeitónoin		ἀστῠγείτοσῐ / ἀστῠγείτοσῐν astugeítosi(n)	ἀστῠγείτοσῐ / ἀστῠγείτοσῐν astugeítosi(n)
Accusative		ἀστῠγείτονᾰ astugeítona	ἀστῠγεῖτον astugeîton		ἀστῠγείτονε astugeítone	ἀστῠγείτονε astugeítone		ἀστῠγείτονᾰς astugeítonas	ἀστῠγείτονᾰ astugeítona
Vocative		ἀστῠγεῖτον astugeîton	ἀστῠγεῖτον astugeîton		ἀστῠγείτονε astugeítone	ἀστῠγείτονε astugeítone		ἀστῠγείτονες astugeítones	ἀστῠγείτονᾰ astugeítona
Derived forms		Adverb			Comparative			Superlative
		ἀστῠγειτόνως astugeitónōs			ἀστῠγειτονέστερος astugeitonésteros			ἀστῠγειτονέστᾰτος astugeitonéstatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Noun

ἀστῠγείτων • (astugeítōn) m (genitive ἀστῠγείτονος); third declension

1. neighbor of a city

Declension

Third declension of ὁ ἀστῠγείτων; τοῦ ἀστῠγείτονος (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ ἀστῠγείτων ho astugeítōn	τὼ ἀστῠγείτονε tṑ astugeítone	οἱ ἀστῠγείτονες hoi astugeítones
Genitive	τοῦ ἀστῠγείτονος toû astugeítonos	τοῖν ἀστῠγειτόνοιν toîn astugeitónoin	τῶν ἀστῠγειτόνων tôn astugeitónōn
Dative	τῷ ἀστῠγείτονῐ tôi astugeítoni	τοῖν ἀστῠγειτόνοιν toîn astugeitónoin	τοῖς ἀστῠγείτοσῐ / ἀστῠγείτοσῐν toîs astugeítosi(n)
Accusative	τὸν ἀστῠγείτονᾰ tòn astugeítona	τὼ ἀστῠγείτονε tṑ astugeítone	τοὺς ἀστῠγείτονᾰς toùs astugeítonas
Vocative	ἀστῠγεῖτον astugeîton	ἀστῠγείτονε astugeítone	ἀστῠγείτονες astugeítones
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Further reading

• “ἀστυγείτων”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• ἀστυγείτων in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• ἀστυγείτων in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • neighbour idem, page 555.
  • neighbouring idem, page 555.
  • suburban idem, page 833.