ἐκδοχή
See also: εκδοχή
Ancient Greek edit
Etymology edit
From ἐκδέχομαι (ekdékhomai) + -η (-ē, verbal noun suffix).
Pronunciation edit
- (5th BCE Attic) IPA(key): /eɡ.do.kʰɛ̌ː/
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /eɡ.doˈkʰe̝/
- (4th CE Koine) IPA(key): /eɡ.ðoˈçi/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /eɡ.ðoˈçi/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /eɡ.ðoˈçi/
Noun edit
ἐκδοχή • (ekdokhḗ) f (genitive ἐκδοχῆς); first declension
Declension edit
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | ἡ ἐκδοχή hē ekdokhḗ |
τὼ ἐκδοχᾱ́ tṑ ekdokhā́ |
αἱ ἐκδοχαί hai ekdokhaí | ||||||||||
Genitive | τῆς ἐκδοχῆς tês ekdokhês |
τοῖν ἐκδοχαῖν toîn ekdokhaîn |
τῶν ἐκδοχῶν tôn ekdokhôn | ||||||||||
Dative | τῇ ἐκδοχῇ têi ekdokhêi |
τοῖν ἐκδοχαῖν toîn ekdokhaîn |
ταῖς ἐκδοχαῖς taîs ekdokhaîs | ||||||||||
Accusative | τὴν ἐκδοχήν tḕn ekdokhḗn |
τὼ ἐκδοχᾱ́ tṑ ekdokhā́ |
τᾱ̀ς ἐκδοχᾱ́ς tā̀s ekdokhā́s | ||||||||||
Vocative | ἐκδοχή ekdokhḗ |
ἐκδοχᾱ́ ekdokhā́ |
ἐκδοχαί ekdokhaí | ||||||||||
Notes: |
|
Descendants edit
- Greek: εκδοχή (ekdochí)
Further reading edit
- “ἐκδοχή”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- “ἐκδοχή”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
- ἐκδοχή in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)
- ἐκδοχή in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
- Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
- accession idem, page 5.
- succession idem, page 834.