ἐνεργουμένη

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /e.ner.ɡuː.mé.nɛː/ → /e.ner.ɣuˈme.ni/ → /e.ner.ɣuˈme.ni/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /e.ner.ɡuː.mé.nɛː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /e.ner.ɡuˈme.ne̝/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /e.ner.ɣuˈme.ni/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /e.ner.ɣuˈme.ni/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /e.ner.ɣuˈme.ni/

Participle

ἐνεργουμένη • (energouménē)

1. nominative/vocative feminine singular of ἐνεργούμενος (energoúmenos)