ἐπάλμενος

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /e.pál.me.nos/ → /eˈpal.me.nos/ → /eˈpal.me.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /e.pál.me.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /eˈpal.me.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /eˈpal.me.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /eˈpal.me.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /eˈpal.me.nos/

Participle

ἐπάλμενος • (epálmenos) m (feminine ἐπαλμένη, neuter ἐπάλμενον); first/second declension

1. aorist middle participle of ἐπάλλομαι (epállomai)

Declension

First and second declension of ἐπάλμενος; ἐπαλμένη; ἐπάλμενον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		ἐπάλμενος epálmenos	ἐπαλμένη epalménē	ἐπάλμενον epálmenon		ἐπαλμένω epalménō	ἐπαλμένᾱ epalménā	ἐπαλμένω epalménō		ἐπάλμενοι epálmenoi	ἐπάλμεναι epálmenai	ἐπάλμενᾰ epálmena
Genitive		ἐπαλμένου epalménou	ἐπαλμένης epalménēs	ἐπαλμένου epalménou		ἐπαλμένοιν epalménoin	ἐπαλμέναιν epalménain	ἐπαλμένοιν epalménoin		ἐπαλμένων epalménōn	ἐπαλμένων epalménōn	ἐπαλμένων epalménōn
Dative		ἐπαλμένῳ epalménōi	ἐπαλμένῃ epalménēi	ἐπαλμένῳ epalménōi		ἐπαλμένοιν epalménoin	ἐπαλμέναιν epalménain	ἐπαλμένοιν epalménoin		ἐπαλμένοις epalménois	ἐπαλμέναις epalménais	ἐπαλμένοις epalménois
Accusative		ἐπάλμενον epálmenon	ἐπαλμένην epalménēn	ἐπάλμενον epálmenon		ἐπαλμένω epalménō	ἐπαλμένᾱ epalménā	ἐπαλμένω epalménō		ἐπαλμένους epalménous	ἐπαλμένᾱς epalménās	ἐπάλμενᾰ epálmena
Vocative		ἐπάλμενε epálmene	ἐπαλμένη epalménē	ἐπάλμενον epálmenon		ἐπαλμένω epalménō	ἐπαλμένᾱ epalménā	ἐπαλμένω epalménō		ἐπάλμενοι epálmenoi	ἐπάλμεναι epálmenai	ἐπάλμενᾰ epálmena
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		ἐπαλμένως epalménōs				ἐπαλμενώτερος epalmenṓteros				ἐπαλμενώτᾰτος epalmenṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.