ἐπακούω

Ancient Greek

Etymology

From ἐπι- (epi-) +‎ ἀκούω (akoúō).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /e.pa.kǔː.ɔː/ → /e.paˈku.o/ → /e.paˈku.o/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /e.pa.kǔː.ɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /e.paˈku.o/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /e.paˈku.o/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /e.paˈku.o/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /e.paˈku.o/

Verb

ἐπᾰκούω • (epakoúō)

1. (transitive)to listen to, hearken to, hear
2. (intransitive) to give ear, listen
3. to obey [+genitive]

Conjugation

   Present: ἐπᾰκούω, ἐπᾰκούομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπᾰκούω	ἐπᾰκούεις	ἐπᾰκούει	ἐπᾰκούετον	ἐπᾰκούετον	ἐπᾰκούομεν	ἐπᾰκούετε	ἐπᾰκούουσῐ(ν)
	subjunctive	ἐπᾰκούω	ἐπᾰκούῃς	ἐπᾰκούῃ	ἐπᾰκούητον	ἐπᾰκούητον	ἐπᾰκούωμεν	ἐπᾰκούητε	ἐπᾰκούωσῐ(ν)
	optative	ἐπᾰκούοιμῐ	ἐπᾰκούοις	ἐπᾰκούοι	ἐπᾰκούοιτον	ἐπᾰκουοίτην	ἐπᾰκούοιμεν	ἐπᾰκούοιτε	ἐπᾰκούοιεν
	imperative		ἐπᾰ́κουε	ἐπᾰκουέτω	ἐπᾰκούετον	ἐπᾰκουέτων		ἐπᾰκούετε	ἐπᾰκουόντων
middle/ passive	indicative	ἐπᾰκούομαι	ἐπᾰκούῃ, ἐπᾰκούει	ἐπᾰκούεται	ἐπᾰκούεσθον	ἐπᾰκούεσθον	ἐπᾰκουόμεθᾰ	ἐπᾰκούεσθε	ἐπᾰκούονται
	subjunctive	ἐπᾰκούωμαι	ἐπᾰκούῃ	ἐπᾰκούηται	ἐπᾰκούησθον	ἐπᾰκούησθον	ἐπᾰκουώμεθᾰ	ἐπᾰκούησθε	ἐπᾰκούωνται
	optative	ἐπᾰκουοίμην	ἐπᾰκούοιο	ἐπᾰκούοιτο	ἐπᾰκούοισθον	ἐπᾰκουοίσθην	ἐπᾰκουοίμεθᾰ	ἐπᾰκούοισθε	ἐπᾰκούοιντο
	imperative		ἐπᾰκούου	ἐπᾰκουέσθω	ἐπᾰκούεσθον	ἐπᾰκουέσθων		ἐπᾰκούεσθε	ἐπᾰκουέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἐπᾰκούειν				ἐπᾰκούεσθαι
participle	m	ἐπᾰκούων				ἐπᾰκουόμενος
	f	ἐπᾰκούουσᾰ				ἐπᾰκουομένη
	n	ἐπᾰκοῦον				ἐπᾰκουόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐπήκουον, ἐπηκουόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπήκουον	ἐπήκουες	ἐπήκουε(ν)	ἐπηκούετον	ἐπηκουέτην	ἐπηκούομεν	ἐπηκούετε	ἐπήκουον
middle/ passive	indicative	ἐπηκουόμην	ἐπηκούου	ἐπηκούετο	ἐπηκούεσθον	ἐπηκουέσθην	ἐπηκουόμεθᾰ	ἐπηκούεσθε	ἐπηκούοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ἐπᾰκούσω, ἐπᾰκούσομαι, ἐπᾰκουσθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπᾰκούσω	ἐπᾰκούσεις	ἐπᾰκούσει	ἐπᾰκούσετον	ἐπᾰκούσετον	ἐπᾰκούσομεν	ἐπᾰκούσετε	ἐπᾰκούσουσῐ(ν)
	optative	ἐπᾰκούσοιμῐ	ἐπᾰκούσοις	ἐπᾰκούσοι	ἐπᾰκούσοιτον	ἐπᾰκουσοίτην	ἐπᾰκούσοιμεν	ἐπᾰκούσοιτε	ἐπᾰκούσοιεν
middle	indicative	ἐπᾰκούσομαι	ἐπᾰκούσῃ, ἐπᾰκούσει	ἐπᾰκούσεται	ἐπᾰκούσεσθον	ἐπᾰκούσεσθον	ἐπᾰκουσόμεθᾰ	ἐπᾰκούσεσθε	ἐπᾰκούσονται
	optative	ἐπᾰκουσοίμην	ἐπᾰκούσοιο	ἐπᾰκούσοιτο	ἐπᾰκούσοισθον	ἐπᾰκουσοίσθην	ἐπᾰκουσοίμεθᾰ	ἐπᾰκούσοισθε	ἐπᾰκούσοιντο
passive	indicative	ἐπᾰκουσθήσομαι	ἐπᾰκουσθήσῃ	ἐπᾰκουσθήσεται	ἐπᾰκουσθήσεσθον	ἐπᾰκουσθήσεσθον	ἐπᾰκουσθησόμεθᾰ	ἐπᾰκουσθήσεσθε	ἐπᾰκουσθήσονται
	optative	ἐπᾰκουσθησοίμην	ἐπᾰκουσθήσοιο	ἐπᾰκουσθήσοιτο	ἐπᾰκουσθήσοισθον	ἐπᾰκουσθησοίσθην	ἐπᾰκουσθησοίμεθᾰ	ἐπᾰκουσθήσοισθε	ἐπᾰκουσθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ἐπᾰκούσειν			ἐπᾰκούσεσθαι		ἐπᾰκουσθήσεσθαι
participle	m	ἐπᾰκούσων			ἐπᾰκουσόμενος		ἐπᾰκουσθησόμενος
	f	ἐπᾰκούσουσᾰ			ἐπᾰκουσομένη		ἐπᾰκουσθησομένη
	n	ἐπᾰκοῦσον			ἐπᾰκουσόμενον		ἐπᾰκουσθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἐπήκουσᾰ, ἐπηκουσᾰ́μην, ἐπηκούσθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπήκουσᾰ	ἐπήκουσᾰς	ἐπήκουσε(ν)	ἐπηκούσᾰτον	ἐπηκουσᾰ́την	ἐπηκούσᾰμεν	ἐπηκούσᾰτε	ἐπήκουσᾰν
	subjunctive	ἐπᾰκούσω	ἐπᾰκούσῃς	ἐπᾰκούσῃ	ἐπᾰκούσητον	ἐπᾰκούσητον	ἐπᾰκούσωμεν	ἐπᾰκούσητε	ἐπᾰκούσωσῐ(ν)
	optative	ἐπᾰκούσαιμῐ	ἐπᾰκούσειᾰς, ἐπᾰκούσαις	ἐπᾰκούσειε(ν), ἐπᾰκούσαι	ἐπᾰκούσαιτον	ἐπᾰκουσαίτην	ἐπᾰκούσαιμεν	ἐπᾰκούσαιτε	ἐπᾰκούσειᾰν, ἐπᾰκούσαιεν
	imperative		ἐπᾰ́κουσον	ἐπᾰκουσᾰ́τω	ἐπᾰκούσᾰτον	ἐπᾰκουσᾰ́των		ἐπᾰκούσᾰτε	ἐπᾰκουσᾰ́ντων
middle	indicative	ἐπηκουσᾰ́μην	ἐπηκούσω	ἐπηκούσᾰτο	ἐπηκούσᾰσθον	ἐπηκουσᾰ́σθην	ἐπηκουσᾰ́μεθᾰ	ἐπηκούσᾰσθε	ἐπηκούσᾰντο
	subjunctive	ἐπᾰκούσωμαι	ἐπᾰκούσῃ	ἐπᾰκούσηται	ἐπᾰκούσησθον	ἐπᾰκούσησθον	ἐπᾰκουσώμεθᾰ	ἐπᾰκούσησθε	ἐπᾰκούσωνται
	optative	ἐπᾰκουσαίμην	ἐπᾰκούσαιο	ἐπᾰκούσαιτο	ἐπᾰκούσαισθον	ἐπᾰκουσαίσθην	ἐπᾰκουσαίμεθᾰ	ἐπᾰκούσαισθε	ἐπᾰκούσαιντο
	imperative		ἐπᾰ́κουσαι	ἐπᾰκουσᾰ́σθω	ἐπᾰκούσᾰσθον	ἐπᾰκουσᾰ́σθων		ἐπᾰκούσᾰσθε	ἐπᾰκουσᾰ́σθων
passive	indicative	ἐπηκούσθην	ἐπηκούσθης	ἐπηκούσθη	ἐπηκούσθητον	ἐπηκουσθήτην	ἐπηκούσθημεν	ἐπηκούσθητε	ἐπηκούσθησᾰν
	subjunctive	ἐπᾰκουσθῶ	ἐπᾰκουσθῇς	ἐπᾰκουσθῇ	ἐπᾰκουσθῆτον	ἐπᾰκουσθῆτον	ἐπᾰκουσθῶμεν	ἐπᾰκουσθῆτε	ἐπᾰκουσθῶσῐ(ν)
	optative	ἐπᾰκουσθείην	ἐπᾰκουσθείης	ἐπᾰκουσθείη	ἐπᾰκουσθεῖτον, ἐπᾰκουσθείητον	ἐπᾰκουσθείτην, ἐπᾰκουσθειήτην	ἐπᾰκουσθεῖμεν, ἐπᾰκουσθείημεν	ἐπᾰκουσθεῖτε, ἐπᾰκουσθείητε	ἐπᾰκουσθεῖεν, ἐπᾰκουσθείησᾰν
	imperative		ἐπᾰκούσθητῐ	ἐπᾰκουσθήτω	ἐπᾰκούσθητον	ἐπᾰκουσθήτων		ἐπᾰκούσθητε	ἐπᾰκουσθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ἐπᾰκοῦσαι			ἐπᾰκούσᾰσθαι		ἐπᾰκουσθῆναι
participle	m	ἐπᾰκούσᾱς			ἐπᾰκουσᾰ́μενος		ἐπᾰκουσθείς
	f	ἐπᾰκούσᾱσᾰ			ἐπᾰκουσᾰμένη		ἐπᾰκουσθεῖσᾰ
	n	ἐπᾰκοῦσᾰν			ἐπᾰκουσᾰ́μενον		ἐπᾰκουσθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

• “ἐπακούω”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• ἐπακούω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• ἐπακούω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• ἐπακούω - ΛΟΓΕΙΟΝ (since 2011) Dictionaries for Ancient Greek and Latin (in English, French, Spanish, German, Dutch) University of Chicago.
• “ἐπακούω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “ἐπακούω”, in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
• G1873 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • hear idem, page 391.
  • listen idem, page 494.
  • overhear idem, page 585.