Wiktionary

ἐπευφημέω

Ancient Greek

edit

Etymology

edit

From ἐπι- (epi-) +‎ εὐφημέω (euphēméō).

Pronunciation

edit
 

Verb

edit

ἐπευφημέω • (epeuphēméō)

  1. to shout assent, applaud
  2. to sing praises, glorify

Conjugation

edit
   Present: ἐπευφημέω, ἐπευφημέομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐπευφημέω ἐπευφημέεις ἐπευφημέει ἐπευφημέετον ἐπευφημέετον ἐπευφημέομεν ἐπευφημέετε ἐπευφημέουσῐ(ν)
subjunctive ἐπευφημέω ἐπευφημέῃς ἐπευφημέῃ ἐπευφημέητον ἐπευφημέητον ἐπευφημέωμεν ἐπευφημέητε ἐπευφημέωσῐ(ν)
optative ἐπευφημέοιμῐ ἐπευφημέοις ἐπευφημέοι ἐπευφημέοιτον ἐπευφημεοίτην ἐπευφημέοιμεν ἐπευφημέοιτε ἐπευφημέοιεν
imperative   ἐπευφήμεε ἐπευφημεέτω ἐπευφημέετον ἐπευφημεέτων   ἐπευφημέετε ἐπευφημεόντων
middle/
passive 		indicative ἐπευφημέομαι ἐπευφημέῃ,
ἐπευφημέει 		ἐπευφημέεται ἐπευφημέεσθον ἐπευφημέεσθον ἐπευφημεόμεθᾰ ἐπευφημέεσθε ἐπευφημέονται
subjunctive ἐπευφημέωμαι ἐπευφημέῃ ἐπευφημέηται ἐπευφημέησθον ἐπευφημέησθον ἐπευφημεώμεθᾰ ἐπευφημέησθε ἐπευφημέωνται
optative ἐπευφημεοίμην ἐπευφημέοιο ἐπευφημέοιτο ἐπευφημέοισθον ἐπευφημεοίσθην ἐπευφημεοίμεθᾰ ἐπευφημέοισθε ἐπευφημέοιντο
imperative   ἐπευφημέου ἐπευφημεέσθω ἐπευφημέεσθον ἐπευφημεέσθων   ἐπευφημέεσθε ἐπευφημεέσθων
active middle/passive
infinitive ἐπευφημέειν ἐπευφημέεσθαι
participle m ἐπευφημέων ἐπευφημεόμενος
f ἐπευφημέουσᾰ ἐπευφημεομένη
n ἐπευφημέον ἐπευφημεόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Present: ἐπευφημῶ, ἐπευφημοῦμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐπευφημῶ ἐπευφημεῖς ἐπευφημεῖ ἐπευφημεῖτον ἐπευφημεῖτον ἐπευφημοῦμεν ἐπευφημεῖτε ἐπευφημοῦσῐ(ν)
subjunctive ἐπευφημῶ ἐπευφημῇς ἐπευφημῇ ἐπευφημῆτον ἐπευφημῆτον ἐπευφημῶμεν ἐπευφημῆτε ἐπευφημῶσῐ(ν)
optative ἐπευφημοίην,
ἐπευφημοῖμῐ 		ἐπευφημοίης,
ἐπευφημοῖς 		ἐπευφημοίη,
ἐπευφημοῖ 		ἐπευφημοῖτον,
ἐπευφημοίητον 		ἐπευφημοίτην,
ἐπευφημοιήτην 		ἐπευφημοῖμεν,
ἐπευφημοίημεν 		ἐπευφημοῖτε,
ἐπευφημοίητε 		ἐπευφημοῖεν,
ἐπευφημοίησᾰν
imperative   ἐπευφήμει ἐπευφημείτω ἐπευφημεῖτον ἐπευφημείτων   ἐπευφημεῖτε ἐπευφημούντων
middle/
passive 		indicative ἐπευφημοῦμαι ἐπευφημεῖ,
ἐπευφημῇ 		ἐπευφημεῖται ἐπευφημεῖσθον ἐπευφημεῖσθον ἐπευφημούμεθᾰ ἐπευφημεῖσθε ἐπευφημοῦνται
subjunctive ἐπευφημῶμαι ἐπευφημῇ ἐπευφημῆται ἐπευφημῆσθον ἐπευφημῆσθον ἐπευφημώμεθᾰ ἐπευφημῆσθε ἐπευφημῶνται
optative ἐπευφημοίμην ἐπευφημοῖο ἐπευφημοῖτο ἐπευφημοῖσθον ἐπευφημοίσθην ἐπευφημοίμεθᾰ ἐπευφημοῖσθε ἐπευφημοῖντο
imperative   ἐπευφημοῦ ἐπευφημείσθω ἐπευφημεῖσθον ἐπευφημείσθων   ἐπευφημεῖσθε ἐπευφημείσθων
active middle/passive
infinitive ἐπευφημεῖν ἐπευφημεῖσθαι
participle m ἐπευφημῶν ἐπευφημούμενος
f ἐπευφημοῦσᾰ ἐπευφημουμένη
n ἐπευφημοῦν ἐπευφημούμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐπηυφήμεον, ἐπηυφημεόμην (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐπηυφήμεον ἐπηυφήμεες ἐπηυφήμεε(ν) ἐπηυφημέετον ἐπηυφημεέτην ἐπηυφημέομεν ἐπηυφημέετε ἐπηυφήμεον
middle/
passive 		indicative ἐπηυφημεόμην ἐπηυφημέου ἐπηυφημέετο ἐπηυφημέεσθον ἐπηυφημεέσθην ἐπηυφημεόμεθᾰ ἐπηυφημέεσθε ἐπηυφημέοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐπηυφήμουν, ἐπηυφημούμην (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐπηυφήμουν ἐπηυφήμεις ἐπηυφήμει ἐπηυφημεῖτον ἐπηυφημείτην ἐπηυφημοῦμεν ἐπηυφημεῖτε ἐπηυφήμουν
middle/
passive 		indicative ἐπηυφημούμην ἐπηυφημοῦ ἐπηυφημεῖτο ἐπηυφημεῖσθον ἐπηυφημείσθην ἐπηυφημούμεθᾰ ἐπηυφημεῖσθε ἐπηυφημοῦντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ἐπευφημήσω, ἐπευφημήσομαι, ἐπευφημηθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐπευφημήσω ἐπευφημήσεις ἐπευφημήσει ἐπευφημήσετον ἐπευφημήσετον ἐπευφημήσομεν ἐπευφημήσετε ἐπευφημήσουσῐ(ν)
optative ἐπευφημήσοιμῐ ἐπευφημήσοις ἐπευφημήσοι ἐπευφημήσοιτον ἐπευφημησοίτην ἐπευφημήσοιμεν ἐπευφημήσοιτε ἐπευφημήσοιεν
middle indicative ἐπευφημήσομαι ἐπευφημήσῃ,
ἐπευφημήσει 		ἐπευφημήσεται ἐπευφημήσεσθον ἐπευφημήσεσθον ἐπευφημησόμεθᾰ ἐπευφημήσεσθε ἐπευφημήσονται
optative ἐπευφημησοίμην ἐπευφημήσοιο ἐπευφημήσοιτο ἐπευφημήσοισθον ἐπευφημησοίσθην ἐπευφημησοίμεθᾰ ἐπευφημήσοισθε ἐπευφημήσοιντο
passive indicative ἐπευφημηθήσομαι ἐπευφημηθήσῃ ἐπευφημηθήσεται ἐπευφημηθήσεσθον ἐπευφημηθήσεσθον ἐπευφημηθησόμεθᾰ ἐπευφημηθήσεσθε ἐπευφημηθήσονται
optative ἐπευφημηθησοίμην ἐπευφημηθήσοιο ἐπευφημηθήσοιτο ἐπευφημηθήσοισθον ἐπευφημηθησοίσθην ἐπευφημηθησοίμεθᾰ ἐπευφημηθήσοισθε ἐπευφημηθήσοιντο
active middle passive
infinitive ἐπευφημήσειν ἐπευφημήσεσθαι ἐπευφημηθήσεσθαι
participle m ἐπευφημήσων ἐπευφημησόμενος ἐπευφημηθησόμενος
f ἐπευφημήσουσᾰ ἐπευφημησομένη ἐπευφημηθησομένη
n ἐπευφημῆσον ἐπευφημησόμενον ἐπευφημηθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐπηυφήμησᾰ, ἐπηυφημησᾰ́μην, ἐπηυφημήθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐπηυφήμησᾰ ἐπηυφήμησᾰς ἐπηυφήμησε(ν) ἐπηυφημήσᾰτον ἐπηυφημησᾰ́την ἐπηυφημήσᾰμεν ἐπηυφημήσᾰτε ἐπηυφήμησᾰν
subjunctive ἐπευφημήσω ἐπευφημήσῃς ἐπευφημήσῃ ἐπευφημήσητον ἐπευφημήσητον ἐπευφημήσωμεν ἐπευφημήσητε ἐπευφημήσωσῐ(ν)
optative ἐπευφημήσαιμῐ ἐπευφημήσειᾰς,
ἐπευφημήσαις 		ἐπευφημήσειε(ν),
ἐπευφημήσαι 		ἐπευφημήσαιτον ἐπευφημησαίτην ἐπευφημήσαιμεν ἐπευφημήσαιτε ἐπευφημήσειᾰν,
ἐπευφημήσαιεν
imperative   ἐπευφήμησον ἐπευφημησᾰ́τω ἐπευφημήσᾰτον ἐπευφημησᾰ́των   ἐπευφημήσᾰτε ἐπευφημησᾰ́ντων
middle indicative ἐπηυφημησᾰ́μην ἐπηυφημήσω ἐπηυφημήσᾰτο ἐπηυφημήσᾰσθον ἐπηυφημησᾰ́σθην ἐπηυφημησᾰ́μεθᾰ ἐπηυφημήσᾰσθε ἐπηυφημήσᾰντο
subjunctive ἐπευφημήσωμαι ἐπευφημήσῃ ἐπευφημήσηται ἐπευφημήσησθον ἐπευφημήσησθον ἐπευφημησώμεθᾰ ἐπευφημήσησθε ἐπευφημήσωνται
optative ἐπευφημησαίμην ἐπευφημήσαιο ἐπευφημήσαιτο ἐπευφημήσαισθον ἐπευφημησαίσθην ἐπευφημησαίμεθᾰ ἐπευφημήσαισθε ἐπευφημήσαιντο
imperative   ἐπευφήμησαι ἐπευφημησᾰ́σθω ἐπευφημήσᾰσθον ἐπευφημησᾰ́σθων   ἐπευφημήσᾰσθε ἐπευφημησᾰ́σθων
passive indicative ἐπηυφημήθην ἐπηυφημήθης ἐπηυφημήθη ἐπηυφημήθητον ἐπηυφημηθήτην ἐπηυφημήθημεν ἐπηυφημήθητε ἐπηυφημήθησᾰν
subjunctive ἐπευφημηθῶ ἐπευφημηθῇς ἐπευφημηθῇ ἐπευφημηθῆτον ἐπευφημηθῆτον ἐπευφημηθῶμεν ἐπευφημηθῆτε ἐπευφημηθῶσῐ(ν)
optative ἐπευφημηθείην ἐπευφημηθείης ἐπευφημηθείη ἐπευφημηθεῖτον,
ἐπευφημηθείητον 		ἐπευφημηθείτην,
ἐπευφημηθειήτην 		ἐπευφημηθεῖμεν,
ἐπευφημηθείημεν 		ἐπευφημηθεῖτε,
ἐπευφημηθείητε 		ἐπευφημηθεῖεν,
ἐπευφημηθείησᾰν
imperative   ἐπευφημήθητῐ ἐπευφημηθήτω ἐπευφημήθητον ἐπευφημηθήτων   ἐπευφημήθητε ἐπευφημηθέντων
active middle passive
infinitive ἐπευφημῆσαι ἐπευφημήσᾰσθαι ἐπευφημηθῆναι
participle m ἐπευφημήσᾱς ἐπευφημησᾰ́μενος ἐπευφημηθείς
f ἐπευφημήσᾱσᾰ ἐπευφημησᾰμένη ἐπευφημηθεῖσᾰ
n ἐπευφημῆσᾰν ἐπευφημησᾰ́μενον ἐπευφημηθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ἐπηυφήμηκᾰ, ἐπηυφήμημαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐπηυφήμηκᾰ ἐπηυφήμηκᾰς ἐπηυφήμηκε(ν) ἐπηυφημήκᾰτον ἐπηυφημήκᾰτον ἐπηυφημήκᾰμεν ἐπηυφημήκᾰτε ἐπηυφημήκᾱσῐ(ν)
subjunctive ἐπηυφημήκω ἐπηυφημήκῃς ἐπηυφημήκῃ ἐπηυφημήκητον ἐπηυφημήκητον ἐπηυφημήκωμεν ἐπηυφημήκητε ἐπηυφημήκωσῐ(ν)
optative ἐπηυφημήκοιμῐ,
ἐπηυφημηκοίην 		ἐπηυφημήκοις,
ἐπηυφημηκοίης 		ἐπηυφημήκοι,
ἐπηυφημηκοίη 		ἐπηυφημήκοιτον ἐπηυφημηκοίτην ἐπηυφημήκοιμεν ἐπηυφημήκοιτε ἐπηυφημήκοιεν
imperative   ἐπηυφήμηκε ἐπηυφημηκέτω ἐπηυφημήκετον ἐπηυφημηκέτων   ἐπηυφημήκετε ἐπηυφημηκόντων
middle/
passive 		indicative ἐπηυφήμημαι ἐπηυφήμησαι ἐπηυφήμηται ἐπηυφήμησθον ἐπηυφήμησθον ἐπηυφημήμεθᾰ ἐπηυφήμησθε ἐπηυφήμηνται
subjunctive ἐπηυφημημένος ὦ ἐπηυφημημένος ᾖς ἐπηυφημημένος ᾖ ἐπηυφημημένω ἦτον ἐπηυφημημένω ἦτον ἐπηυφημημένοι ὦμεν ἐπηυφημημένοι ἦτε ἐπηυφημημένοι ὦσῐ(ν)
optative ἐπηυφημημένος εἴην ἐπηυφημημένος εἴης ἐπηυφημημένος εἴη ἐπηυφημημένω εἴητον/εἶτον ἐπηυφημημένω εἰήτην/εἴτην ἐπηυφημημένοι εἴημεν/εἶμεν ἐπηυφημημένοι εἴητε/εἶτε ἐπηυφημημένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   ἐπηυφήμησο ἐπηυφημήσθω ἐπηυφήμησθον ἐπηυφημήσθων   ἐπηυφήμησθε ἐπηυφημήσθων
active middle/passive
infinitive ἐπηυφημηκέναι ἐπηυφημῆσθαι
participle m ἐπηυφημηκώς ἐπηυφημημένος
f ἐπηυφημηκυῖᾰ ἐπηυφημημένη
n ἐπηυφημηκός ἐπηυφημημένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: ἐπηυφημήκειν, ἐπηυφημήμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐπηυφημήκειν,
ἐπηυφημήκη 		ἐπηυφημήκεις,
ἐπηυφημήκης 		ἐπηυφημήκει(ν) ἐπηυφημήκετον ἐπηυφημηκέτην ἐπηυφημήκεμεν ἐπηυφημήκετε ἐπηυφημήκεσᾰν
middle/
passive 		indicative ἐπηυφημήμην ἐπηυφήμησο ἐπηυφήμητο ἐπηυφήμησθον ἐπηυφημήσθην ἐπηυφημήμεθᾰ ἐπηυφήμησθε ἐπηυφήμηντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

edit
Retrieved from "https://en.wiktionary.org/w/index.php?title=ἐπευφημέω&oldid=76819280"