ἐπιδείκνυμι

Ancient Greek

Etymology

ἐπι- (epi-) +‎ δείκνυμι (deíknumi)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /e.pi.děː.knyː.mi/ → /e.piˈði.kny.mi/ → /e.piˈði.kni.mi/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /e.pi.děː.knyː.mi/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /e.piˈdi.kny.mi/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /e.piˈði.kny.mi/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /e.piˈði.kny.mi/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /e.piˈði.kni.mi/

Verb

ἐπιδείκνυμι • (epideíknumi)

1. show, make a display of
2. prove
3. point out

Conjugation

   Present: ἐπιδείκνῡμῐ, ἐπιδείκνῠμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπιδείκνῡμῐ	ἐπιδείκνῡς	ἐπιδείκνῡσῐ(ν)	ἐπιδείκνῠτον	ἐπιδείκνῠτον	ἐπιδείκνῠμεν	ἐπιδείκνῠτε	ἐπιδεικνῠ́ᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἐπιδεικνῠ́ω	ἐπιδεικνῠ́ῃς	ἐπιδεικνῠ́ῃ	ἐπιδεικνῠ́ητον	ἐπιδεικνῠ́ητον	ἐπιδεικνῠ́ωμεν	ἐπιδεικνῠ́ητε	ἐπιδεικνῠ́ωσῐ(ν)
	optative	ἐπιδεικνῠ́οιμῐ	ἐπιδεικνῠ́οις	ἐπιδεικνῠ́οι	ἐπιδεικνῠ́οιτον	ἐπιδεικνῠοίτην	ἐπιδεικνῠ́οιμεν	ἐπιδεικνῠ́οιτε	ἐπιδεικνῠ́οιεν
	imperative		ἐπιδείκνῡ	ἐπιδεικνῠ́τω	ἐπιδείκνῠτον	ἐπιδεικνῠ́των		ἐπιδείκνῠτε	ἐπιδεικνῠ́ντων
middle/ passive	indicative	ἐπιδείκνῠμαι	ἐπιδείκνῠσαι	ἐπιδείκνῠται	ἐπιδείκνῠσθον	ἐπιδείκνῠσθον	ἐπιδεικνῠ́μεθα	ἐπιδείκνῠσθε	ἐπιδείκνῠνται
	subjunctive	ἐπιδεικνῠ́ωμαι	ἐπιδεικνῠ́ῃ	ἐπιδεικνῠ́ηται	ἐπιδεικνῠ́ησθον	ἐπιδεικνῠ́ησθον	ἐπιδεικνῠώμεθᾰ	ἐπιδεικνῠ́ησθε	ἐπιδεικνῠ́ωνται
	optative	ἐπιδεικνῠοίμην	ἐπιδεικνῠ́οιο	ἐπιδεικνῠ́οιτο	ἐπιδεικνῠ́οισθον	ἐπιδεικνῠοίσθην	ἐπιδεικνῠοίμεθᾰ	ἐπιδεικνῠ́οισθε	ἐπιδεικνῠ́οιντο
	imperative		ἐπιδείκνῠσο	ἐπιδεικνῠ́σθω	ἐπιδείκνῠσθον	ἐπιδεικνῠ́σθων		ἐπιδείκνῠσθε	ἐπιδεικνῠ́σθων
		active				middle/passive
infinitive		ἐπιδεικνῠ́ναι				ἐπιδείκνῠσθαι
participle	m	ἐπιδεικνῡ́ς				ἐπιδεικνῠ́μενος
	f	ἐπιδεικνῦσᾰ				ἐπιδεικνῠμένη
	n	ἐπιδεικνῠ́ν				ἐπιδεικνῠ́μενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ἐπιδείξω, ἐπιδείξομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπιδείξω	ἐπιδείξεις	ἐπιδείξει	ἐπιδείξετον	ἐπιδείξετον	ἐπιδείξομεν	ἐπιδείξετε	ἐπιδείξουσῐ(ν)
	optative	ἐπιδείξοιμῐ	ἐπιδείξοις	ἐπιδείξοι	ἐπιδείξοιτον	ἐπιδειξοίτην	ἐπιδείξοιμεν	ἐπιδείξοιτε	ἐπιδείξοιεν
middle	indicative	ἐπιδείξομαι	ἐπιδείξῃ, ἐπιδείξει	ἐπιδείξεται	ἐπιδείξεσθον	ἐπιδείξεσθον	ἐπιδειξόμεθᾰ	ἐπιδείξεσθε	ἐπιδείξονται
	optative	ἐπιδειξοίμην	ἐπιδείξοιο	ἐπιδείξοιτο	ἐπιδείξοισθον	ἐπιδειξοίσθην	ἐπιδειξοίμεθᾰ	ἐπιδείξοισθε	ἐπιδείξοιντο
		active			middle
infinitive		ἐπιδείξειν			ἐπιδείξεσθαι
participle	m	ἐπιδείξων			ἐπιδειξόμενος
	f	ἐπιδείξουσᾰ			ἐπιδειξομένη
	n	ἐπιδεῖξον			ἐπιδειξόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἐπέδειξᾰ, ἐπεδειξᾰ́μην, ἐπεδείχθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπέδειξᾰ	ἐπέδειξᾰς	ἐπέδειξε(ν)	ἐπεδείξᾰτον	ἐπεδειξᾰ́την	ἐπεδείξᾰμεν	ἐπεδείξᾰτε	ἐπέδειξᾰν
	subjunctive	ἐπιδείξω	ἐπιδείξῃς	ἐπιδείξῃ	ἐπιδείξητον	ἐπιδείξητον	ἐπιδείξωμεν	ἐπιδείξητε	ἐπιδείξωσῐ(ν)
	optative	ἐπιδείξαιμῐ	ἐπιδείξειᾰς, ἐπιδείξαις	ἐπιδείξειε(ν), ἐπιδείξαι	ἐπιδείξαιτον	ἐπιδειξαίτην	ἐπιδείξαιμεν	ἐπιδείξαιτε	ἐπιδείξειᾰν, ἐπιδείξαιεν
	imperative		ἐπίδειξον	ἐπιδειξᾰ́τω	ἐπιδείξᾰτον	ἐπιδειξᾰ́των		ἐπιδείξᾰτε	ἐπιδειξᾰ́ντων
middle	indicative	ἐπεδειξᾰ́μην	ἐπεδείξω	ἐπεδείξᾰτο	ἐπεδείξᾰσθον	ἐπεδειξᾰ́σθην	ἐπεδειξᾰ́μεθᾰ	ἐπεδείξᾰσθε	ἐπεδείξᾰντο
	subjunctive	ἐπιδείξωμαι	ἐπιδείξῃ	ἐπιδείξηται	ἐπιδείξησθον	ἐπιδείξησθον	ἐπιδειξώμεθᾰ	ἐπιδείξησθε	ἐπιδείξωνται
	optative	ἐπιδειξαίμην	ἐπιδείξαιο	ἐπιδείξαιτο	ἐπιδείξαισθον	ἐπιδειξαίσθην	ἐπιδειξαίμεθᾰ	ἐπιδείξαισθε	ἐπιδείξαιντο
	imperative		ἐπίδειξαι	ἐπιδειξᾰ́σθω	ἐπιδείξᾰσθον	ἐπιδειξᾰ́σθων		ἐπιδείξᾰσθε	ἐπιδειξᾰ́σθων
passive	indicative	ἐπεδείχθην	ἐπεδείχθης	ἐπεδείχθη	ἐπεδείχθητον	ἐπεδειχθήτην	ἐπεδείχθημεν	ἐπεδείχθητε	ἐπεδείχθησᾰν
	subjunctive	ἐπιδειχθῶ	ἐπιδειχθῇς	ἐπιδειχθῇ	ἐπιδειχθῆτον	ἐπιδειχθῆτον	ἐπιδειχθῶμεν	ἐπιδειχθῆτε	ἐπιδειχθῶσῐ(ν)
	optative	ἐπιδειχθείην	ἐπιδειχθείης	ἐπιδειχθείη	ἐπιδειχθεῖτον, ἐπιδειχθείητον	ἐπιδειχθείτην, ἐπιδειχθειήτην	ἐπιδειχθεῖμεν, ἐπιδειχθείημεν	ἐπιδειχθεῖτε, ἐπιδειχθείητε	ἐπιδειχθεῖεν, ἐπιδειχθείησᾰν
	imperative		ἐπιδείχθητῐ	ἐπιδειχθήτω	ἐπιδείχθητον	ἐπιδειχθήτων		ἐπιδείχθητε	ἐπιδειχθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ἐπιδεῖξαι			ἐπιδείξᾰσθαι		ἐπιδειχθῆναι
participle	m	ἐπιδείξᾱς			ἐπιδειξᾰ́μενος		ἐπιδειχθείς
	f	ἐπιδείξᾱσᾰ			ἐπιδειξᾰμένη		ἐπιδειχθεῖσᾰ
	n	ἐπιδεῖξᾰν			ἐπιδειξᾰ́μενον		ἐπιδειχθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: ἐπιδέδειχᾰ, ἐπιδέδειγμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπιδέδειχᾰ	ἐπιδέδειχᾰς	ἐπιδέδειχε(ν)	ἐπιδεδείχᾰτον	ἐπιδεδείχᾰτον	ἐπιδεδείχᾰμεν	ἐπιδεδείχᾰτε	ἐπιδεδείχᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἐπιδεδείχω	ἐπιδεδείχῃς	ἐπιδεδείχῃ	ἐπιδεδείχητον	ἐπιδεδείχητον	ἐπιδεδείχωμεν	ἐπιδεδείχητε	ἐπιδεδείχωσῐ(ν)
	optative	ἐπιδεδείχοιμῐ, ἐπιδεδειχοίην	ἐπιδεδείχοις, ἐπιδεδειχοίης	ἐπιδεδείχοι, ἐπιδεδειχοίη	ἐπιδεδείχοιτον	ἐπιδεδειχοίτην	ἐπιδεδείχοιμεν	ἐπιδεδείχοιτε	ἐπιδεδείχοιεν
	imperative		ἐπιδέδειχε	ἐπιδεδειχέτω	ἐπιδεδείχετον	ἐπιδεδειχέτων		ἐπιδεδείχετε	ἐπιδεδειχόντων
middle/ passive	indicative	ἐπιδέδειγμαι	ἐπιδέδειξαι	ἐπιδέδεικται	ἐπιδέδειχθον	ἐπιδέδειχθον	ἐπιδεδείγμεθᾰ	ἐπιδέδειχθε	ἐπιδεδείκᾰται
	subjunctive	ἐπιδεδειγμένος ὦ	ἐπιδεδειγμένος ᾖς	ἐπιδεδειγμένος ᾖ	ἐπιδεδειγμένω ἦτον	ἐπιδεδειγμένω ἦτον	ἐπιδεδειγμένοι ὦμεν	ἐπιδεδειγμένοι ἦτε	ἐπιδεδειγμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἐπιδεδειγμένος εἴην	ἐπιδεδειγμένος εἴης	ἐπιδεδειγμένος εἴη	ἐπιδεδειγμένω εἴητον/εἶτον	ἐπιδεδειγμένω εἰήτην/εἴτην	ἐπιδεδειγμένοι εἴημεν/εἶμεν	ἐπιδεδειγμένοι εἴητε/εἶτε	ἐπιδεδειγμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ἐπιδέδειξο	ἐπιδεδείχθω	ἐπιδέδειχθον	ἐπιδεδείχθων		ἐπιδέδειχθε	ἐπιδεδείχθων
		active				middle/passive
infinitive		ἐπιδεδειχέναι				ἐπιδεδεῖχθαι
participle	m	ἐπιδεδειχώς				ἐπιδεδειγμένος
	f	ἐπιδεδειχυῖᾰ				ἐπιδεδειγμένη
	n	ἐπιδεδειχός				ἐπιδεδειγμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

References

• “ἐπιδείκνυμι”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “ἐπιδείκνυμι”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• ἐπιδείκνυμι in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• “ἐπιδείκνυμι”, in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
• G1925 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible