ἐσσύμενος

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /es.sý.me.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /esˈsy.me.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /esˈsy.me.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /esˈsy.me.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /eˈsi.me.nos/

Participle

ἐσσύμενος • (essúmenos) m (feminine ἐσσῠμένη, neuter ἐσσύμενον); first/second declension

perfect passive participle of σεύω (seúō)

Adjective

ἐσσύμενος • (essúmenos) m (feminine ἐσσῠμένη, neuter ἐσσύμενον); first/second declension

striving, eager, desirous

Declension

First and second declension of ἐσσῠ́μενος; ἐσσῠμένη; ἐσσῠ́μενον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	ἐσσῠ́μενος essúmenos	ἐσσῠμένη essuménē	ἐσσῠ́μενον essúmenon	ἐσσῠμένω essuménō	ἐσσῠμένᾱ essuménā	ἐσσῠμένω essuménō	ἐσσῠ́μενοι essúmenoi	ἐσσῠ́μεναι essúmenai	ἐσσῠ́μενᾰ essúmena
Genitive	ἐσσῠμένου essuménou	ἐσσῠμένης essuménēs	ἐσσῠμένου essuménou	ἐσσῠμένοιν essuménoin	ἐσσῠμέναιν essuménain	ἐσσῠμένοιν essuménoin	ἐσσῠμένων essuménōn	ἐσσῠμένων essuménōn	ἐσσῠμένων essuménōn
Dative	ἐσσῠμένῳ essuménōi	ἐσσῠμένῃ essuménēi	ἐσσῠμένῳ essuménōi	ἐσσῠμένοιν essuménoin	ἐσσῠμέναιν essuménain	ἐσσῠμένοιν essuménoin	ἐσσῠμένοις essuménois	ἐσσῠμέναις essuménais	ἐσσῠμένοις essuménois
Accusative	ἐσσῠ́μενον essúmenon	ἐσσῠμένην essuménēn	ἐσσῠ́μενον essúmenon	ἐσσῠμένω essuménō	ἐσσῠμένᾱ essuménā	ἐσσῠμένω essuménō	ἐσσῠμένους essuménous	ἐσσῠμένᾱς essuménās	ἐσσῠ́μενᾰ essúmena
Vocative	ἐσσῠ́μενε essúmene	ἐσσῠμένη essuménē	ἐσσῠ́μενον essúmenon	ἐσσῠμένω essuménō	ἐσσῠμένᾱ essuménā	ἐσσῠμένω essuménō	ἐσσῠ́μενοι essúmenoi	ἐσσῠ́μεναι essúmenai	ἐσσῠ́μενᾰ essúmena
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	ἐσσῠμένως essuménōs			ἐσσῠμενώτερος essumenṓteros			ἐσσῠμενώτᾰτος essumenṓtatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.