ἔχων

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /é.kʰɔːn/ → /ˈe.xon/ → /ˈe.xon/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /é.kʰɔːn/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈe.kʰon/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈe.xon/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈe.xon/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈe.xon/

Participle

ἔχων • (ékhōn) m (feminine ἔχουσᾰ, neuter ἔχον); first/third declension

1. present active participle of ἔχω (ékhō)

Inflection

First and third declension of ἔχων; ἔχουσᾰ; ἔχον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		ἔχων ékhōn	ἔχουσᾰ ékhousa	ἔχον ékhon		ἔχοντε ékhonte	ἐχούσᾱ ekhoúsā	ἔχοντε ékhonte		ἔχοντες ékhontes	ἔχουσαι ékhousai	ἔχοντᾰ ékhonta
Genitive		ἔχοντος ékhontos	ἐχούσης ekhoúsēs	ἔχοντος ékhontos		ἐχόντοιν ekhóntoin	ἐχούσαιν ekhoúsain	ἐχόντοιν ekhóntoin		ἐχόντων ekhóntōn	ἐχουσῶν ekhousôn	ἐχόντων ekhóntōn
Dative		ἔχοντῐ ékhonti	ἐχούσῃ ekhoúsēi	ἔχοντῐ ékhonti		ἐχόντοιν ekhóntoin	ἐχούσαιν ekhoúsain	ἐχόντοιν ekhóntoin		ἔχουσῐ / ἔχουσῐν ékhousi(n)	ἐχούσαις ekhoúsais	ἔχουσῐ / ἔχουσῐν ékhousi(n)
Accusative		ἔχοντᾰ ékhonta	ἔχουσᾰν ékhousan	ἔχον ékhon		ἔχοντε ékhonte	ἐχούσᾱ ekhoúsā	ἔχοντε ékhonte		ἔχοντᾰς ékhontas	ἐχούσᾱς ekhoúsās	ἔχοντᾰ ékhonta
Vocative		ἔχων ékhōn	ἔχουσᾰ ékhousa	ἔχον ékhon		ἔχοντε ékhonte	ἐχούσᾱ ekhoúsā	ἔχοντε ékhonte		ἔχοντες ékhontes	ἔχουσαι ékhousai	ἔχοντᾰ ékhonta
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		ἐχόντως ekhóntōs				—				—
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.