ἡδόμενος

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /hɛː.dó.me.nos/ → /iˈðo.me.nos/ → /iˈðo.me.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /hɛː.dó.me.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)e̝ˈdo.me.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /iˈðo.me.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /iˈðo.me.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /iˈðo.me.nos/

Participle

ἡδόμενος • (hēdómenos)

1. masculine present mediopassive participle of παύω (paúō)

Inflection

First and second declension of ἡδόμενος; ἡδομένη; ἡδόμενον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		ἡδόμενος hēdómenos	ἡδομένη hēdoménē	ἡδόμενον hēdómenon		ἡδομένω hēdoménō	ἡδομένᾱ hēdoménā	ἡδομένω hēdoménō		ἡδόμενοι hēdómenoi	ἡδόμεναι hēdómenai	ἡδόμενᾰ hēdómena
Genitive		ἡδομένου hēdoménou	ἡδομένης hēdoménēs	ἡδομένου hēdoménou		ἡδομένοιν hēdoménoin	ἡδομέναιν hēdoménain	ἡδομένοιν hēdoménoin		ἡδομένων hēdoménōn	ἡδομένων hēdoménōn	ἡδομένων hēdoménōn
Dative		ἡδομένῳ hēdoménōi	ἡδομένῃ hēdoménēi	ἡδομένῳ hēdoménōi		ἡδομένοιν hēdoménoin	ἡδομέναιν hēdoménain	ἡδομένοιν hēdoménoin		ἡδομένοις hēdoménois	ἡδομέναις hēdoménais	ἡδομένοις hēdoménois
Accusative		ἡδόμενον hēdómenon	ἡδομένην hēdoménēn	ἡδόμενον hēdómenon		ἡδομένω hēdoménō	ἡδομένᾱ hēdoménā	ἡδομένω hēdoménō		ἡδομένους hēdoménous	ἡδομένᾱς hēdoménās	ἡδόμενᾰ hēdómena
Vocative		ἡδόμενε hēdómene	ἡδομένη hēdoménē	ἡδόμενον hēdómenon		ἡδομένω hēdoménō	ἡδομένᾱ hēdoménā	ἡδομένω hēdoménō		ἡδόμενοι hēdómenoi	ἡδόμεναι hēdómenai	ἡδόμενᾰ hēdómena
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		ἡδομένως hēdoménōs				ἡδομενώτερος hēdomenṓteros				ἡδομενώτᾰτος hēdomenṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.