ἰσορροπέω

Ancient Greek

Etymology

From ἰσόρροπος, from ἴσος (ísos, “equal”) +‎ ῥέπω (rhépō, “to incline”) +‎ -ος (-os, adjective suffix).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /i.sor̥.r̥o.pé.ɔː/ → /i.sor.roˈpe.o/ → /i.so.roˈpe.o/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /i.sor̥.r̥o.pé.ɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /i.sor.roˈpe.o/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /i.sor.roˈpe.o/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /i.sor.roˈpe.o/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /i.so.roˈpe.o/

Verb

ἰσορροπέω • (isorrhopéō)

1. to be equally balanced, in equipoise

Inflection

   Present: ἰσορροπέω, ἰσορροπέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἰσορροπέω	ἰσορροπέεις	ἰσορροπέει	ἰσορροπέετον	ἰσορροπέετον	ἰσορροπέομεν	ἰσορροπέετε	ἰσορροπέουσῐ(ν)
	subjunctive	ἰσορροπέω	ἰσορροπέῃς	ἰσορροπέῃ	ἰσορροπέητον	ἰσορροπέητον	ἰσορροπέωμεν	ἰσορροπέητε	ἰσορροπέωσῐ(ν)
	optative	ἰσορροπέοιμῐ	ἰσορροπέοις	ἰσορροπέοι	ἰσορροπέοιτον	ἰσορροπεοίτην	ἰσορροπέοιμεν	ἰσορροπέοιτε	ἰσορροπέοιεν
	imperative		ἰσορρόπεε	ἰσορροπεέτω	ἰσορροπέετον	ἰσορροπεέτων		ἰσορροπέετε	ἰσορροπεόντων
middle/ passive	indicative	ἰσορροπέομαι	ἰσορροπέῃ, ἰσορροπέει	ἰσορροπέεται	ἰσορροπέεσθον	ἰσορροπέεσθον	ἰσορροπεόμεθᾰ	ἰσορροπέεσθε	ἰσορροπέονται
	subjunctive	ἰσορροπέωμαι	ἰσορροπέῃ	ἰσορροπέηται	ἰσορροπέησθον	ἰσορροπέησθον	ἰσορροπεώμεθᾰ	ἰσορροπέησθε	ἰσορροπέωνται
	optative	ἰσορροπεοίμην	ἰσορροπέοιο	ἰσορροπέοιτο	ἰσορροπέοισθον	ἰσορροπεοίσθην	ἰσορροπεοίμεθᾰ	ἰσορροπέοισθε	ἰσορροπέοιντο
	imperative		ἰσορροπέου	ἰσορροπεέσθω	ἰσορροπέεσθον	ἰσορροπεέσθων		ἰσορροπέεσθε	ἰσορροπεέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἰσορροπέειν				ἰσορροπέεσθαι
participle	m	ἰσορροπέων				ἰσορροπεόμενος
	f	ἰσορροπέουσᾰ				ἰσορροπεομένη
	n	ἰσορροπέον				ἰσορροπεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Present: ἰσορροπῶ, ἰσορροποῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἰσορροπῶ	ἰσορροπεῖς	ἰσορροπεῖ	ἰσορροπεῖτον	ἰσορροπεῖτον	ἰσορροποῦμεν	ἰσορροπεῖτε	ἰσορροποῦσῐ(ν)
	subjunctive	ἰσορροπῶ	ἰσορροπῇς	ἰσορροπῇ	ἰσορροπῆτον	ἰσορροπῆτον	ἰσορροπῶμεν	ἰσορροπῆτε	ἰσορροπῶσῐ(ν)
	optative	ἰσορροποίην, ἰσορροποῖμῐ	ἰσορροποίης, ἰσορροποῖς	ἰσορροποίη, ἰσορροποῖ	ἰσορροποῖτον, ἰσορροποίητον	ἰσορροποίτην, ἰσορροποιήτην	ἰσορροποῖμεν, ἰσορροποίημεν	ἰσορροποῖτε, ἰσορροποίητε	ἰσορροποῖεν, ἰσορροποίησᾰν
	imperative		ἰσορρόπει	ἰσορροπείτω	ἰσορροπεῖτον	ἰσορροπείτων		ἰσορροπεῖτε	ἰσορροπούντων
middle/ passive	indicative	ἰσορροποῦμαι	ἰσορροπεῖ, ἰσορροπῇ	ἰσορροπεῖται	ἰσορροπεῖσθον	ἰσορροπεῖσθον	ἰσορροπούμεθᾰ	ἰσορροπεῖσθε	ἰσορροποῦνται
	subjunctive	ἰσορροπῶμαι	ἰσορροπῇ	ἰσορροπῆται	ἰσορροπῆσθον	ἰσορροπῆσθον	ἰσορροπώμεθᾰ	ἰσορροπῆσθε	ἰσορροπῶνται
	optative	ἰσορροποίμην	ἰσορροποῖο	ἰσορροποῖτο	ἰσορροποῖσθον	ἰσορροποίσθην	ἰσορροποίμεθᾰ	ἰσορροποῖσθε	ἰσορροποῖντο
	imperative		ἰσορροποῦ	ἰσορροπείσθω	ἰσορροπεῖσθον	ἰσορροπείσθων		ἰσορροπεῖσθε	ἰσορροπείσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἰσορροπεῖν				ἰσορροπεῖσθαι
participle	m	ἰσορροπῶν				ἰσορροπούμενος
	f	ἰσορροποῦσᾰ				ἰσορροπουμένη
	n	ἰσορροποῦν				ἰσορροπούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

• ἰσορροπέω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• “ἰσορροπέω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press